Al een tijdje volg ik deze site en het is fijn om te weten dat je niet de enige bent die zich zo verraden voelt. Ik ben ook veel te lang blijven hangen aan een man die niet goed voor me was. Om precies te zijn bijna vier jaar. Alles is begonnen toen mijn relatie van 14 jaar eindigde(waar ik trouwens goed uit ben gekomen). Hij was er voor me, hij troostte me en hoorde al mijn verhalen aan van het verdriet dat ik toen had. Vanaf het eerste moment dat wij elkaar ontmoetten, was er ook een enorme lichamelijke aantrekkingskracht. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Hij heeft me echt door een moeilijke periode heengesleept. Op dat moment was hij nog getrouwd, voor mij geen probleem omdat ik nog midden in een rouwproces zat en mezelf aan het ontdekken was. Maar na een tijdje, je raadt het al, ging ik iets missen. Omdat hij een relatie had, kon ik hem alleen bereiken op kantoortijden en een enorm schuldgevoel tegenover zijn vrouw begon aan mij te knagen. Ik heb er toen een punt achter gezet. Een week later stond hij weer op de stoep en kon geen weerstand bieden?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶.
Zo ging er weer een periode voorbij, totdat hij ging scheiden van zijn vrouw. Er was weer hoop?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶.
We deden leuke dingen maar nog steeds was mijn gevoel niet goed. Ik miste iets, wat dat precies was, kan ik tot op dit moment niet goed aangeven. Er waren zoveel twijfels, op een of andere manier wist ik dat hij me pijn zou doen. Daar hoefde ik niet al te lang op te wachten. Op een dag kwam hij vertellen dat hij met iemand anders naar bed was geweest. Diep in mijn hart wist ik dat er ooit zoiets zou gebeuren. Hij kon het bij zijn vrouw dus waarom niet bij mij?? Wat er toen door me heen ging, is met geen pen te beschrijven. Er is geen levend wezen op deze wereld, niet mn ergste vijand, die ik dat gevoel gun! Zoveel pijn en verdriet, zoveel boosheid en walging. Je hart wordt uit je lijf gerukt en je kunt er niets aan doen. Ook boosheid naar jezelf toe, waarom heb ik er niet eerder een punt achter gezet?
Omdat ik hem al ruim een maand niet meer heb gesproken en gezien, is mijn gevoel al een stuk rustiger geworden. Afstand en tijd is echt een goede heelmeester. Natuurlijk doet het nog steeds pijn maar het wordt elke dag iets minder. Eindelijk zie ik in dat hij niet de goede man voor mij was. Dat hij mij bedrogen heeft , zal ik nooit goed praten maar dit heeft mij wel het inzicht gegeven dat een relatie met hem mij alleen maar ongelukkig had gemaakt. En dat inzicht maakt mij ontzettend rijk!
Goed zo
Hoi Napolis,
Dat is niet gemakkelijk een relatie beeindigen, want iets is toch altijd nog beter dan niets toch? Zo heb ik ook heel lang gedacht. Ik vind het heel dapper van je dat je toch een streep onder deze fase in je leven durft te zetten. Dit is het begin van je leven zoals je het Echt graag wilt leven. Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe.
Groetjes Kikkerflosje
Het is makkelijk het jezelf moeilijk te maken, maar veel moeilijker het jezelf makkelijk te maken.
zelfde laken een pak
Hoi,
Herken me in jouw verhaal nog het meest.
Deze man was ook de eerste die echt werk van me maakte,en dat gaf me een geweldig en ongekend gevoel.Maar waarschijnlijk is het gewoon hun truc,weten ze heel goed kwetsbare vrouwen te vinden en die te versieren,sommige mannen hebben flirten tot een kunst verheven.Lang leve de lol voor hen.Je ziet,ben wat verbitterd en boos.
Als ik het zo lees,ben ik blij dat ik er nu na 3 maanden al mee gekapt heb.Het evenwicht is er niet he,zij bepalen de regels,je kan nooit eens bellen,geen gewone dingen doen.Dat stiekeme,nee het is maar beter zo.Maar de pijn is er niet minder om.Hou je haaks,
groetjes sissi
Moeilijk he Sissi?
Mijn ex is na een tijdje wel bij zn vrouw weggegaan maar nog geen half jaar later ging hij alweer vreemd. Tijdens zin huwelijk had hij al eerder een scharrel en ik had kunnen weten dat hij dat ook weer bij mij zou doen. Maar goed, ratio en gevoel........
Hij belde me gisteren om te vragen hoe het met met is. En eigenlijk ging het best goed met me. Maar na ons gesprek, waarin hij vertelde dat hij nog steeds met die vrouw is, voel ik me weer down. Gelukig weet ik wel dat mijn rot gevoel weer weg gaat maar het is niet leuk te horen dat hij vrolijk verder gaat met zijn leven.
Nu moet ik me proberen in te zetten voor het zoeken naar een andere baan, misschien leidt dat een beetje af. In het verwerkingsproces ben ik al behoorlijk ver, maar moest toch wel weer even slikken.
Ik wens jou ook veel sterkte!
Liefs,
Napolis