Eindelijk: na 3 maanden van ellende en verdiet is nu de bevrijding aangebroken. Een bevrijding, want zo voelt het. Het liefst schreeuw ik het van de daken, wil ik dansen op straat en huilen van blijdschap..... Wat een heerlijk gevoel. Ik ben bevrijd van hem, helemaal los, totaal verlost van een patroon in mn hoofd. Dat ik niet zonder hem kan, die paniek en wanhoop om zonder hem te moeten verder leven. Wat een kwelling was dat zeg!! Het vastklampen aan een strohalm, oh wat doe je jezelf allemaal aan? Ik heb mn eigen regie weer in handen! Ik word weer blij van muziek, van een zonsondergang en van de vogels die fluiten.

Even van me afschrijven hoor. Het gevoel dat ik nu heb, begrijp ik niet. Naar mijn gevoel had ik mn ex al behoorlijk ver achter me gelaten. Hij belde me net en vertelde me vrolijk dat hij en zn nieuwe vriendin naar zijn zus zijn geweest. Iets wat hij met mij nooit deed. Ik ken zijn zus geen eens. Tot mijn grote verbazing doet me dat erg pijn en heb een lange tijd niet zo gehuild. Deze pijn wil ik niet meer voelen en zoals zo vaak wordt geadviseerd op deze site: alle contact verbreken versnelt het proces. Maar ik wil wel graag vrienden met hem blijven. Waarom heb ik dit k*t gevoel ineens terug?

Al een tijdje volg ik deze site en het is fijn om te weten dat je niet de enige bent die zich zo verraden voelt. Ik ben ook veel te lang blijven hangen aan een man die niet goed voor me was. Om precies te zijn bijna vier jaar. Alles is begonnen toen mijn relatie van 14 jaar eindigde(waar ik trouwens goed uit ben gekomen). Hij was er voor me, hij troostte me en hoorde al mijn verhalen aan van het verdriet dat ik toen had. Vanaf het eerste moment dat wij elkaar ontmoetten, was er ook een enorme lichamelijke aantrekkingskracht. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Hij heeft me echt door een moeilijke periode heengesleept. Op dat moment was hij nog getrouwd, voor mij geen probleem omdat ik nog midden in een rouwproces zat en mezelf aan het ontdekken was. Maar na een tijdje, je raadt het al, ging ik iets missen. Omdat hij een relatie had, kon ik hem alleen bereiken op kantoortijden en een enorm schuldgevoel tegenover zijn vrouw begon aan mij te knagen. Ik heb er toen een punt achter gezet. Een week later stond hij weer op de stoep en kon geen weerstand bieden?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶.