Had hem vanavond dus een mailtje gestuurd, dat ik niet te bereiken was op mn mail adres.. dat ie reactie naar mn hotmail adres moest sturen..

niet veel later sprak ie me aan op msn..
hij wist niet goed of hij nu wel of niet moest reageren..
we hebben nog ff verder gepraat..
heb hem geprobeerd duidelijk te maken waarom ik maar niet verder kom, waarom het me nog steeds zo bezig houdt..

dat ik het niet snap dat hij zegt voor zijn vriendin te kiezen, maar ondertussen nog steeds heel veel om mij geeft.. dat als hij haar niet had.. dat we dan weer samen zouden zijn..
vroeg hem waarom hij me dan geen eerlijke kans meer gegeven heeft. Of dat hij me achter de hand wil houden voor t geval het met haar misloopt.

zo moest ik het niet zien.. hij houd van haar, is gelukkig met haar.. maar dat als hij haar niet had gekend dat hij het dan nog eens had willen proberen met me.
toen was mn vraag.. waarom zeg je dat dan tegen me? wrom zeg je niet alleen.. ik hou van haar, ben gelukkig met haar.. snap je dan niet dat je me daar niet mee helpt?
maar dan zou hij liegen, ook tegen zich zelf.. zei hij
en op het moment dat hij me dat schreef was hij niet zo zeker van zichzelf..
dus weer de vraag.. waarom dan niet de moeite genomen om te onderzoeken wat er nog speelt? is dat niet weglopen voor iets..
daar kon hij me wel gelijk in geven..
hij vond dat ik hem dwong een keuze te maken die hij niet wil maken..
daarop vroeg ik hem of hij dus nogsteeds twijfels had, en wat voor relatie dat dan was.. als hij daar nu nog niet uit was..
toen zei hij: zolang ik met haar ben wordt het tussen ons niks meer.. op mijn vraag of het daarna nog wel zou kunnen.. antwoorde hij: misschien ik weet het niet

gelukkig zag hij zelf ook in hoe ongelovelijk krom dat klinkt.. maar dat is gewoon hoe hij het voelt..
hij is gelukkig met haar en is niet van plan dat op te geven, maar als hij vrijgezel zou zijn dan wist hij het wel..
Daarop vroeg ik wat de basis dan zou zijn van die relatie.. en hij zei dat die er op dit moment dus niet is..
Dus ik nogmaals.. waarom zeg je dat dan niet.. sorry het zit er niet meer in, ik hou van haar.. geen vaag verhaal erom heen..
en daar kon hij me dan geen antwoord op geven.. hij vind dat ik gewoon meer betekenis wil zien in zn woorden dan hij bedoelde..

ik heb hem ook gezegd: je bent een geweldige vent.. maar dit.. dit klopt van geen kant..
en zo denk ik er nog steeds over.. als je me echt geen pijn wil doen, wrom kom je dan met dat hele verhaal er om heen? Denkt hij nou echt dat het daardoor makkelijker wordt voor me?

Dat het niks meer zou worden dat had ik ook allang wel door.. daarvoor is er teveel gebeurt.. ik weet niet eens of ik het nog wel zou willen.. volgens mij denkt hij dat dat wel mijn bedoeling van dat gesprek was.. nog een kans te krijgen.. maar ik wilde gewoon dat hij eindelijk eens zag waarom ik maar vast blijf lopen.. denk dat het nu wel duidelijk ik.. tenminste dat zegt hij.. maar geen sorry dat hij het verkeerd ingeschat heeft...
want dat is het geval.. ik ken hem goed genoeg dat hij het niet expres zo gedaan heeft, dat hij ook met zichzelf in de knoop zat toen..

dus hier moet ik het mee doen..
prima.. nu een tijd geen contact meer.. ik hoef hem niet meer terug ook.. ik hoef niet iemand die niet met de volle 100% voor me gaat.. wil geen tweede keus zijn..
zijn enige kans is nog als hij dit nog weekend hier op de stoep staat en haar gedumpt heeft.. maar dat zie ik niet gebeuren...
dus dit is het einde van dit hoofdstuk!

op naar het volgende hoofdstuk!