Er zijn momenteel 0 gebruikers en 7 gasten online.
Gisteren zou hij mij bellen. Ik heb nog steeds niets van hem gehoord. Ik wist dat dit zou gebeuren. Dit deed hij ook toen we nog een relatie hadden: niet bellen, niet smsen. Als hij niet wil bellen, dan had hij dat niet moeten zeggen of smsen: ik bel je morgen. Hij houdt mij nog steeds aan het lijntje.
Wat adviseren jullie mij?
even voorop gestelt. Ik kan
even voorop gestelt. Ik kan makkelijk praten, maar ik doe het zelf ook niet!
Maar probeer hem los te laten. Als hij jou mist of echt gek op je is, dan belt hij wel. Je zegt dat hij dat ook niet deed in de relatie. Een andere ex van mij deed dat ook niet. En nu paar jaar later geeft hij toe dat hij nooit verliefd is geweest.
Natuurlijk is elke situatie anders, maar je gaat er zo aan onderdoor meid.
Bedenk voor jezelf dat stel jullie komen bij elkaar, wil je dan weer in een relatie zitten met iemand die soms niks van zich laat horen?
Ik weet hoe lastig het is! Ik begrijp je helemaal!
Ik hoop dat je er iets aan hebt.
Sterkte!
Liefs
Lea, ik weet dat je momenteel
Lea, ik weet dat je momenteel je aan iedere strohalm wil vasthouden, maar ik denk dat hij je niet waard is.
Het is voor hem een vrij comfortabele positie, hij weet dat je op hem wacht en hij hoeft maar te bellen of te smsen en hij heeft je weer terug in zijn web.
Ik zou zeggen meid, kies voor jezelf hoe moeilijk het ook is, en probeer door te gaan met je leven.
Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, ik val ook nog steeds iedere dag in een diepe put, maar met iedere dag wordt deze put iets minder diep
Liefs kapt.Haeck
bellen
Lieve Lea,
Ik weet het, ik doe ook hetzelfde, steeds maar wachten op een sms of telefoontje. Het is ook niet fair van hem om te zeggen ik bel je wel even want als hij jou een beetje kende, zou hij beseffen wat het voor jou betekende als hij niets zou laten horen. Maar het is mijzelf ook vaak overkomen hoor, dan zit je maar te wachten en te wachten en hoe langer dat het duurt dat je niks hoort des te onrustiger wordt je dan. Probeer je zinnen een beetje te gaan verzetten. Ik ben zelf gisteren maar naar de bios gegaan met mijn zus. Mijn vriend vierde gisteravond zijn verjaardag met familie en vrienden. Ik wist dat als ik thuis zou blijven, ik helemaal in elkaar zou storten en aan de borrel zou gaan. Dus ik was blij om er even uit te zijn, maar toen ik weer alleen thuis kwam stortte mijn wereldje voor de zoveelste x in en voelde ik mij zo verdrietig en verloren. Ik kreeg nog wel een smsje van hem dat hij zich ook rot voelde, maar ja, wat heb ik daaraan, hij zit toch thuis met allemaal mensen om zich heen en ik zit mooi alleen. Probeer nu met alle macht mijn leven weer een andere richting op te sturen, maar dat valt niet mee, want 6 jaar lang heeft mijn leven om hem gedraaid. Ik begrijp mezelf ook niet meer, ben een zelfstandige vrouw die altijd haar eigen boontjes dopte, maar als het hem betreft, dan ben ik boterzacht en smelt ik weer. Ik weet dat hij ook van mij houdt en mij niet los kan laten, daarom is het des te ingewikkelder. Dus ik kan jouw gevoelens heel erg goed begrijpen, sterkte meid en een dikke knuf.
twee walletjes
hij eet hartstikke van twee walletjes meid. Je moet je gewoon niet langer meer aan het lijntje laten houden, elke keer als je hem weer wil bellen of smsen of je hoort wat van hem bewust denken: NEE ik laat me niet meer aan het lijntje houden. Ik heb ook zo lang zitten wachten, nu twee maanden radiostilte en vind het soms nog steeds vreselijk maar ik ga nu gewoon zelf verder met mijn eigen leven (met vallen en opstaan eerlijk gezegd dat wel) maar ik ga niet meer dagen zitten wachten of iemand anders die mij niet verdient nog eens een beetje aandacht aan me geeft...