Dit zou ik zelf geschreven kunnen hebben. Mijn ex is ook weggegaan omdat hij nog jong en vrij wil zijn, ookal hadden we al zoveel plannen samen en leek er nooit echt een vuiltje aan de lucht te hangen tussen ons. Ik snap je verdriet heeeel goed en al je gedachten die je nu hebt, en ook mijn ex zei ''Ja misschien over een X aantal jaren dat wij elkaar weer tegenkomen'' Ja daag... lekker even een schop erachteraan geven zodat je stiekeme hoop houd is dat!

Alles wat je nu voelt hoort er helemaal bij bij het liefdesverdriet, je bent je maatje kwijt, je vriendje, degene bij wie alles zo vertrouwd voelde en degene die jou voor jouw gevoel zo goed begreep, en als die dan ineens onverwachts uit jouw leven wordt gerukt is het logisch dat je daar helemaal kapot van bent, een weekje is nog zo kort, het is allemaal nog zo vers.

Ik kan je verdriet niet weghalen natuurlijk, anders had ik dat graag gedaan maar schrijf alles wat je kwijt wilt op deze site, gooi het eruit, huil wanneer je wilt huilen, wees boos wanneer je boos wilt zijn, en laat hem gaan.. probeer voor jezelf een planning te maken dat je elke dag iets doet, ookal is het maar iets simpels zoals je kamer opruimen of even naar de stad, desnoods lekker met een vriendin, dit probeer ik voor mijzelf ook te gaan doen, zo heb je in elk geval elke dag een reden om je aan te kleden en doe je iets om even met je gedachten ergens anders te zitten, hoe moeilijk dat ook is. Heb je nog contact met hem of niet meer?

Sterkte!

Waarschijnlijk zoekt hij afleiding om alles te vergeten. Maar de klap zal bij hem misschien later komen?

Het bang zijn om alleen te zijn herken ik. Het is weer even wennen om er alleen voor te staan, je tijd zelf in te vullen, alleen thuis te komen en niemand om je heen te hebben waar je je verhaal aan kwijt kunt. Bang dat je nooit meer zo iemand vindt als hij... En bang dat je voor altijd zo verdrietig zilt blijven. Maar na een paar weken zul je merken dat het wat beter gaat en dat het langzaam maar zeker went. Die eerste weken zijn nu eenmaal kut en daar moet je even doorheen, geef het de tijd en forceer het niet. Probeer wel positief te blijven en zoek afleiding, anders zit je de hele dag alleen maar met je eigen verdriet opgescheept en ga je nog meer piekeren.

Zet de vragen van wat je nu met je leven moet en hoe je de zomer doorkomt even aan de kant, anders raak je alleen maar in paniek. Dat is iets voor over een aantal weken. Als je je wat beter voelt komen de plannen vanzelf weer. Probeer nu vooral je leventje een beetje op te pakken en zet alles op een rijtje. Accepteer je verdriet, maar houd in je achterhoofd dat dit ook maar tijdelijk is.

Heel veel sterkte toegewenst lieve miss panter! Je komt er wel!