Anderhalve week..

Gister ben ik wat spullen gaan halen, ik wist dat hij niet thuis was, maar toch voelde ik me nerveus.
Ik liep naar de bus maar nee, OV vergeten, kon ik weer terug. Tweede poging, telefoon vergeten, weer terug.
Uiteindelijk was ik in zijn kamer, mijn hart bonkte, maar ergens voelde het ook zo vertrouwd. Ik heb er toch 4 maanden gewoond... Ik heb zo snel als ik kon mijn spullen gepakt. Vier boodschappentassen vol om precies te zijn, natuurlijk kon ik er maar twee meenemen maargoed.

Het is nu een week geleden dat het over ging tussen mij en mijn vriend. Ik kan geen hap te eten naar binnen krijgen en huil hele dagen tot ik er door in slaap val. Ik ben gewoon op, nog steeds, ik kan niet meer.
Gisteren heeft hij ook gezegd dat het echt niet meer goed komt. Hij wil gewoon jong zijn en los gaan, hopend dat ik over een paar jaar weer bij hem terug kom. Ja, zo werkt het niet.