Hoi allemaal,
Vannacht kon ik niet zo lekker slapen en zat te malen over van alles. Op een gegeven moment bedacht ik me dat ik mijn ex voor kerst 2 kaartjes voor Drive Like Maria op 17 april had gegeven, met het idee om daar samen heen te gaan.
Eerst dacht ik "het was een cadeau aan hem, dus laat lekker gaan". Maar op een gegeven moment ben ik een beetje doorgeslagen en had ik het geweldige idee om hem te vragen of hij daar nog heen gaat. Zo niet, of ik die kaartjes dan mocht hebben of dat we samen konden gaan. Het idee dat hij misschien met een andere meid gaat, maakt mij super verdrietig. Ik heb dat uiteraard niet verstuurd, maar het scheelde niet veel.
Nu zit ik nog steeds met die gedachte. En zelfs met de gedachte dat als hij wel gaat dat ik dan zelf nog 2 kaartjes ga kopen. Dat is natuurlijk niet zo handig, want ben net lekker bezig om geen contact te zoeken.
7 april is hij jarig en wilde hem wel een berichtje sturen met alleen "gefeliciteerd en een fijne dag". Weet ook niet of dat handig is.
Mijn gevoelens gaan echt alle kanten op. Gister overdag voelde ik me eigenlijk wel prima, 's avonds en vannacht ongelooflijk kut, nu weer ietsjes beter en ik weet dat ik straks weer instort. Het helpt wel om erover te schrijven en dat blijf ik ook gewoon doen. Ik hoop dat mensen ook van mijn ervaringen en acties leren, maar ik hoop ook dat mensen mij kunnen helpen.
Hoi Nientjuh
Hoi Nientjuh,
Je geeft in je bericht zelf aan dat het geen goed idee lijkt om hem te vragen of hij de kaarten nog gaat gebruiken. Dat lijkt mij ook niet eerlijk gezegd. Als je realistisch bent naar jezelf, wat hoop je met die vraag naar hem op te schieten? Dat hij zegt dat hij samen met jou wilt gaan? Dat hij niet gaat en jou de kaarten geeft? Het eerste lijkt me onwaarschijnlijk, gezien het feit dat het net uit is, ik ben bang dat hij het ook geen goed idee vindt om samen te gaan. En als hij jou de kaarten zou geven, hoe zou je daar dan staan? Ik gok dat je daar staat met het idee dat je er met hem had moeten zijn en dat het alsnog een verdrietige avond gaat worden. En worst case scenario: je stuurt hem geen bericht, hij gaat wel en jij koopt ook weer nieuwe kaartjes. En hij is daar dus inderdaad met een ander meisje. Doe jezelf dat leed niet aan. De eerstvolgende stap die je nu kunt zetten is accepteren dat hij een keuze heeft gemaakt en dat jullie niet meer op wonderbaarlijke wijze bij elkaar gaan komen. Als ik je een tip mag geven zou ik, hoe vervelend misschien ook voor je, deze avond aan je voorbij laten gaan. Hij is geen deel meer van jouw leven, dus hij mag zelf weten wat hij met de kaarten doet. Ga zelf eventueel ook wat leuks doen die avond, zoek afleiding en probeer te blijven genieten van het mooie leven die je nog steeds hebt! Met of zonder hem, je kan je dromen uit laten komen en het leven krijgen die je altijd hebt gewild, op eigen kracht. Succes
Hoi Anoniem, Fijn dat je een
Hoi Anoniem,
Fijn dat je een reactie stuurt.
Ik vind het heel lastig om tegen mijn gevoel in te gaan, heb ik altijd al gehad. Ik ben iemand die, als ik iets wil, het meteen moet doen en als ik iets niet wil het ook meteen opgeef.
Het is dus heel moeilijk om hem geen berichtje te sturen. Al weet ik hoe klote ik me ga voelen als ik niks terugkrijg of als ik iets terugkrijg wat ik niet wil horen, dat is ook de enige reden waarom ik het nu nog niet heb gedaan.
Helemaal omdat dat concert pas 17 april is ben ik echt bang dat ik voor die tijd hem alsnog iets ga sturen. Dus je hebt ook wel gelijk. Ik moet die avond iets anders gaan doen. En dat eigenlijk nu al gaan plannen, anders zit het toch in mijn hoofd om hem alsnog iets te sturen.
Het verbaasd me wel dat ik nu nog niks heb gestuurd. Daar ben ik al best trots op. Zowiezo omdat ik de laatste ben die iets heeft gestuurd en nooit antwoord heb gehad. Als dat wel zo was had ik waarschijnlijk weer iets terug gestuurd mij kennende.
Ik ben in ieder geval blij dat je mij een berichtje hebt gestuurd. Het is fijn als iemand de moeite neemt om te antwoorden en zijn/haar eigen ervaringen wil delen. Dat helpt. Ik probeer nu ook bij zoveel mogelijk mensen mijn verhaal te delen en tips geven waar kan.
waarom niet?
Hey,
ik persoonlijk zou zeker voorstellen om er samen heen te gaan
Als hij niet wilt is dat zo, maar dan weet je dat je het hebt geprobeerd.
Als je écht van hem houdt, nog niet wilt opgeven en voelt dat het kan goedkomen, zou ik de kans echt wagen.
Je hebt niets te verliezen...
Wie weet beleven jullie een superleuke dag/avond en klikt het direct terug en vinden jullie de liefde opnieuw
succes
Ja natuurlijk is dat het
Ja natuurlijk is dat het liefst wat ik wil, dat hij samen wilt gaan en dat we een leuke avond hebben. Dat hij spijt krijgt en zijn best doet om mij weer terug te krijgen.
Maar hoe groot is de kans dat dat gebeurt? En ook al gebeurt dat, hij gaat mij toch weer kwetsen op het moment dat het weer moeilijk wordt. Dan begin ik weer van voor af aan.
Ik kan hem beter gewoon helemaal uit mijn leven bannen, alleen op zijn verjaardag 7 april nog een casual berichtje sturen "gefeliciteerd en een fijne dag" of alleen "gefeliciteerd".
Maar dat is wel moeilijk, want net als iedereen denk ik aan de leuke dingen nu het uit is. En niet aan dat hij me gekwetst heeft en te laf was om mij in vertrouwen te nemen over zijn gevoelens.
Herkenbaar
Het lijkt me idd geen goed idee om dit te sturen... Omdat dit de 2de breuk is tussen mijn vriend en mij weet ik idd uit ervaring dat degene die afhaakt, toch de eerste stap moet zetten als hij dit wilt.
Het idee dat je de deur op je neus krijgt als je dit vraagt zou jezelf zeker geen goed doen daarom vraag ik hem ook niet om iets samen te doen want dit willen ze toch niet en zo ja... Dan vragen ze het zelf wel.
Wat de verjaardag betreft zou ik hem idd wel een kort smsje sturen (als je zelf wilt dat het terug goed komt). Als je dit niet wilt, zou ik dit niet doen...
En wat als hij mij nooit meer
En wat als hij mij nooit meer een berichtje stuurt? Alleen van dat idee word ik al verdrietig.
Als we nog met ruzie uit elkaar waren gegaan snapte ik dat hij geen contact wil opzoeken, al zal dat dan net zoveel pijn doen, maar dan zou ik het nog wel enigszins snappen.
Nu hebben we geen ruzie gehad. Nooit, in de hele relatie geen 1 keer. We kropten het allebei op en durfden niet te praten. Ik was de eerste die iets zei en hij vond het een goed moment het uit te maken. Ik persoonlijk vind dit een teken van zwakte. Je hoort te vechten voor de relatie. Er alles aan te doen het weer goed te krijgen. Pas als het dan nog steeds niet werkt kan je het uitmaken. Maar dat is mijn mening, en daar is blijkbaar het niet iedereen mee eens.
Hij maakt mij boos dat hij mij zo behandeld heeft, alsof ik een hoop stront ben. Na 1,5 jaar is het normaal dat de verliefdheid minder wordt en dat je je gaat ergeren aan dingen. Op dat moment moet je vechten en niet vluchten. Op die manier kan hij nooit een lange relatie aan.