Dacht dat ik geen stap terug kon gaan maar blijkbaar stond ik al één stapje verder. Genoeg om er drie terug te doen .
Heb de mail dan toch maar verstuurd..Wat stond er juist in?
Dat ik het nog moeilijk had met dat hij zo vlug verliefd was geworden op iemand anders. Dat ik hoopte dat hij onze goede momenten (met een oplijstig van..) zou bewaren. Over hoe ik nu ook soms zelf zag wat fout zat in onze relatie. Dat het beter met me ging op dat vlak. Dat het voor de rest ook wel ok was. Dat ik terug plannen aan het maken was en me daar op verheugde. Dat ik binnenkort misschien genoeg centjes had om naar een huisje voor mijn dochter en mij te gaan kijken. Dat ik binnenkort een date had (zo kan je het niet echt noemen maar soit) En ga zo maar door. In de onderwerpbalk stond "moi".
Had de mail in de voormiddag gestuurd. Normaal gezien zou hij pas 's avonds door zijn mails gaan. Na zijn werk..Dus veertig minuten na het verzenden van mijn mail dacht ik damn..nee moet die mail terughalen. Ja pech, dat lukte niet..hij had hem al gelezen .
Drie uur later een smsje van hem. Was om drie uur ongeveer. Heb het niet durven opendoen op het werk. Heb gewacht tot half tien 's avonds. Bang voor wat erin stond..verwachtte iets grof. Al bij al viel dat nog wel mee. Er stond in " heb net je email gelezen. Ik ben blij dat het goed met je gaat ondanks de omstandigheden. Ik hoop dat het wat wordt met je nieuwe date. Met mij is alles goed maar met A (zijn dochter) minder. Ze heeft autisme spectrum. Niet zo erg als je broer verliezen maar toch niet fijn. Ik hoop dat het goed met je blijft gaan en wens je oprecht het beste. Aussi moi." Redelijk neutraal maar toch veel beter dan verwacht. Heb zelf nog een berichtje gestuurd dat hij zich niet te ongerust moest maken over A, dat het een flinke meid is enz. Hij heeft daar dan nog ff op gereageerd. Ik nogmaals gereageerd en toen was het voorbij. Het gaf me een heel dubbel gevoel. Het enigste dat er bij mij uitsprong was dat het goed met hem ging. Had liever dat het niet zo goed met hem ging. Zo slecht als het met mij van tijd tot tijd gaat..
De dag erop helemaal in de fout gegaan . In ons eerste telefoongesprek zei hij me dat hij me soms nog miste. Dus ik zo pff als ik ben vraag hem of hij me soms nog mist. Geen antwoord.. 's avonds ging het al niet meer alleen over het feit of hij me miste of niet maar over het feit dat hij me negeerde. Dus 's avonds nog een bericht..geen antwoord. Gisterenavond nog een bericht gestuurd. Dat ik het moeilijk had met het feit dat hij niet meer antwoordde. Dat ik het gevoel had dat ik achter hem aanliep, iets wat probeerde net niet te doen. Maar dat het moeilijk loslaten is zo. Dat een nee op mijn vraag me op zijn minst zou leren dat ik zoiets niet meer moet vragen..Geen antwoord. Vanmorgen dan maar een bericht gestuurd (ja ben op dreef) . Dat negeren niet eerlijk was. Dat het me gek maakte en dat hij me beter gewoon had gezegd dat ik hem met rust moest laten. Dat hij dat ook een keer tegen zijn ex had gezegd en waarom hij mij dan niet blokte. Dat ik me beter had gevoeld als hij me had geantwoord..geen antwoord. Net nog een bericht gestuurd met de vraag of ik te ver ben gegaan. Natuulijk geen antwoord.
Waarom? Als ik het aan vrienden vraag zeggen ze me dat het soms gemakkelijker is iemand te negeren dan te antwoorden. Dat hij misschien bang had dat ik hem toch zou blijven lastigvallen. Dat hij het gewoon achter zich wil laten..Toen ik vanmorgen het bericht stuurde stond zijn gsm af. Merk het omdat ik dan geen bevestiging krijg. Kreeg dit maar pas net voor hij naar het werk vertrok. Ik weet dat hij de avond met zijn vriendin doorbracht. Maar moet het dan zo gaan dat hij zijn gsm afzet uit schrik dat ik hem zou storen. Dat is geen situatie die ik wil creëeren. Wou gewoon een reactie..
Waarom zegt hij gewoon niet dat ik teveel ben? Het zou hard zijn geweest maar negeren is zo misselijkmakend. Voel me beroerd...
Waarom antwoorden mensen niet als het hen niet meer aangaat?
Vraag me af waarom?