Dus hier ben ik nu! Tijdens het aanmaken van deze account dacht ik dat ik wel in een heel diepe kuil zit, dat het googlen van mijn vraag me hier bracht.
Een minuut later dacht ik dat het eigenlijk wel prima is, want mijn vrienden hebben wel genoeg van mijn gepraat, gevraag, getwijfel en gemijmer.
En nu ben ik aan het schrijven, en denk ik: Zo! Schrijven dus!
Ik ben dus nieuw, weet niet hoe alles gaat, maar kan dit vertellen over mijzelf:
We waren bijna een jaar samen, hebben allebei kinderen en alles klopte aan ons: de families, de exen, de kinderen, banen, huizen en geld...alleen een detail- blijkbaar klopten wij niet. Het is nu over.
Ze maakte het uit, legde het 2 weken later uit, ik probeerde nog wat, ze reageerde, maar wil nu geen contact.
Ik ben overal en nergens, wil haar uitleggen hoe het zit, wil verhaal halen, wil de handdoek in de ring gooien, wil haar geruststellen en vertellen dat ik er altijd voor haar zal zijn...and zo on.
Ik las ergens dat dit 'verhaal halen' eigenlijk een manier is om contact te zoeken, te vertellen dat zij altijd bij mij kan uithuilen hetzelfde, en dat klopt allemaal.
Wa ik wil? Zo snel mogelijk afsluiten. Het verdriet zal blijven, zeker als ik haar tegen kom, maar ik wil het gevoel hebben, dat alles geprobeerd is en alles gedaan.
Een laatste email, of een laatste keer aan haar deur, om te zeggen:" ik hou van je, wil niet dat het uit is, jaar respecteer je keus. En nu ga ik squashen met mijn geweldige nieuwe vrienden.".
Ervaring hiermee? Waarom moet ik nog een laatste woord? Waarom kan ik niet gewoon door? Waarom blijf ik denken aan oplossingen, voor haar en voor ons?
Een laatste bericht of niet?
@kuil
welkom op de site!
Ik wil je graag even wijzen op de blog die een oud ldvd 'er hier ooit eens over heeft geschreven:
http://www.ldvd.nl/van-de-ex-een-%E2%80%9Cafsluiting-eisen%E2%80%9D-om-m...
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe!
@blauwezon
Goede blog is dat inderdaad! Thnx for sharing!
@kuil
Het zijn altijd de vragen ...het" waarom" en het "wat als".. waar je zo graag de antwoorden op zou willen vinden, een reden, een verklaring , wat dan ook.Dit is niet wat je wilde en de hoop dat het een grote nachtmerrie is waar je straks van wakker wordt en alles gelukkig niet waar blijkt te zijn. Het verhaal gaan halen is misschien niet zo verstandig omdat je schrijft dat ze nu geen contact meer wil, dan zou ik als ik jou was dat ook niet doen omdat het meestal de situatie er niet beter op maakt. Het is wel heel moeilijk om te doen omdat je niets liever wilt dan contact, je zou bijna zeggen positief of negatief als je maar contact krijgt .Het is echt zo machteloos als je hierin zit, heen en weer geslingerd in al je emoties en wat je schrijft ook het gevoel willen hebben dat je er alles aan hebt gedaan.Je schrijft dat zij het heeft uitgemaakt en had uitgelegd waar het probleem zat , je zou denk ik alleen maar irritatie bij haar opwekken met vragen te gaan stellen ook omdat ze duidelijk is geweest en geen contact wenst,het laatste woord willen hebben is denk ik omdat je er voor wilt vechten , dat het weer goed komt en vind ik helemaal niet zo raar hoor alleen stel jezelf de vraag of het verstandig is om dat ook te doen.
Ik hoop voor jou en je kinderen dat jullie toch een beetje goed de dag kunnen omkrijgen ondanks dat alles nu even zo vervelend is .
Wat ik heb geleerd is dat je
Wat ik heb geleerd is dat je tijdens liefdesverdriet (iig de eerste tijd) niet wilsbekwaam bent om het maar ff drastisch uit te leggen. Ik denk dus dat Alles wat je wil doen dan, je juist tegen moet gaan. Je wil aan die ander z'n been gaan hangen, je Wil voor de rest van je leven in een doodskist met zakdoekjes, snoep en series liggen, je wil alles doen om die ander te overtuigen dat jij de persoon bent voor haar/hem. Maar dat zijn juist dingen die je niet moet doen. Ik denk dus eigenlijk dat je geen laatste bericht moet sturen f wat dan ook. Ik denk dat dat soort dingen vanuit wanhoop worden gedaan. Alles vanuit wanhoop wordt met veeeel emotie gedaan. Meestal is het zo dat als je je door je emotie laat lijden, je te heftige emotie, je daar later spijt van krijgt.
Bovenstaande is allemaal een beetje overtrokken, maar ik sta achter de strekking, ook al is het mezelf niet gelukt.
@ Kuil
Bij mij was de reden dat ik nog een vijftal keren een bericht door de bus gooide, dat ik zeker wou weten dat ze nooit meer contact wou. Ik heb op de vijf berichten nooit antwoord gehad. Toen wist ik het zeker.
Pleidooi voor het Laatste Bericht!
Dat is inderdaad een mooie blog, dank voor die link!
Bedankt voor jullie reacties. Ik moest er over nadenken door wat jullie schreven: waarom wil ik dat contact maken?
In de gelinkte blog las ik dat het nonchalant sturen van een kerstkaart dat eigenlijk niet is, ik las ook in jullie reacties dat je misschien alleen irritatie oproept als je contact opneemt als er gezegd is dat ze geen contact wil.
Weet je wat ik zo vermoeiend vind aan de laatste 2 maanden? Ik moest voortdurend rekening houden met haar. Zij had het moeilijk, wilde daarna radiostilte en begon met het uitmaakproces. Al die tijd moest ik toekijken, voorzichtig benaderen en weer in de hoek zitten. Niet omdat zij dat zei, maar omdat ik geen risico wilde nemen, wilde lijmen, goede wil tonen, liefde tonen. En die wilde ik niet alleen tonen, die voelde ik ook. Toen ze huilde tijdens het uitmaken wilde ik haar troosten.
Dat vind ik zo vermoeiend. Wanneer is het mijn beurt? Ik wil tegen haar schreeuwen dat ze een fout begaat, tegen haar schreeuwen de ik van haar hou, altijd, als we samen zijn, maar nu ook, tegen haar schreeuwen dat ik van haar hou als ze alles zeker weet maar ook als ze twijfelt, en ook blijven schreeuwen en proberen tot ik uitgeput neerval.
Ik begrijp je, Poemlover, je laat je gaan met 5 berichten in de brievenbus, maar je laat je wel gaan, dus je hebt het gevoel dat je alles gedaan hebt. Misschien was het feit dat ze niet reageerde wel de beste medewerking die zij kon geven aan jou. Als ik naar mezelf kijk denk ik dat dat zo zou werken: schreeuwen, vragen, opscheppen, liefde verklaren....geen reactie? Ok...opstaan en verder lopen.
Maar...op mijn liefdesverklaring, na het uitmaken, kwam wel een reactie, bedankje en nonchalant gesprek...dus daar zat ik weer! Wel vond ik dat fijn natuurlijk..
Weten jullie, dat Laatste Bericht, dat heeft ook een ander nut. Het kan de ander irriteren, het zal geen antwoorden geven, het zal waarschijnlijk niets lijmen, en onverwachts zal het ook al niet zijn...maar wat het wel is:
- "ondanks dat ik dit alles weet, doe ik het. Voor mij, want nu jij het uitgemaakt hebt, hoef ik geen rekening te houden met jou"
- het geeft een prachtige kans je eigen visie te geven. Als je maar geen antwoord verwacht, leg je die visie bij de ander neer. " Zie maar wat je ermee doet"
- het is een prachtige kans iets moois en liefs te zeggen. Er is namelijk geen doel meer. De 'geheime agenda' is niet geheim meer, ze weet dat je van haar houdt, maar ze weet ook dat je geen hoop hebt. Een mooi bericht, geen afscheid, die wilde zij nemen, nee: gewoon een mooi bericht, "ik vind je lief, ik vind je geweldig"
- je sluit met zo een bericht echt af, geen losse eindjes meer: je hebt jouw mening gegeven wat eerder niet kon, want toen was je aan redden en lijmen; je hebt gezegd hoe mooi je over haar denkt; je hebt aangegeven door deze afsluiter dat je weet dat het over is, met andere woorden: je vertelt haar dat je verder gaat. Dit is ook belangrijk! Ook voor een eventuele doorstart: ze ziet dat je sterk bent, je bent sterk voor jezelf, win/win situatie
Na al het lezen en denken kom ik hier toch steeds op terug, het Laatste Bericht:
1) Je wil de ander niet irriteren door weer contact op te nemen, maar als je geen vragen stelt in je Laatste Bericht, hoeft zij/hij niet te antwoorden en zal die irritatie er niet echt zijn: je gaat namelijk niet weer 'praten', nee, je gaat 'zeggen'.
2) Degene die het uitmaakt, laat de ander achter. Voor die achterblijver is het extra lastig op te staan, want dit was niet zijn/ haar keus. Het is wel waar dat je je ex niet nodig hebt om door te gaan, en dat je niet steeds contact moet zoeken, met excuses etc,maar het is ook waar dat als je ziet dat je ex ziet hoe goed jij eruit ziet, bijvoorbeeld, dat dat je goed doet. Dat kun je met dat Laatste Bericht ook bereiken: je bent de 'meest verstandige', de 'volwassene', want jij, gedumpt en wel, zegt tegen de ex " okay, goed, ik denk er anders over, en ik vind je prachtig, maar respecteer dit", Boem! Wat een grootsheid!
3) De ex heeft gezegd "geen contact", tuurlijk: dat is moeilijk voor hem/haar: weer een confrontatie, emotioneel voor beide, of weer moeten uitleggen, of de ex heeft het idee dat hij/zij jou er door moet slepen. MAAR: wat is er mis met lief zijn? Je vraagt niet om antwoorden in je Laatste Bericht, je valt hem/ haar niet lastig: Ja, je negeert de wens om geen contact op te nemen, maar geeft er je mening, en tegelijkertijd een hoop liefde voor terug. Nu zeg je misschien dat die ex die liefde nu juist niet meer wil, maar daar ben ik het niet mee eens: ze willen die liefde niet meer in deze relatie, maar een mooi iets horen over jezelf is altijd fijn, doet goed, als er meer niets aan vast zit.
Dit Laatste Bericht moet echt het laatste zijn. En als je 'm stuurt, maak de brief prachtig: eerlijk, lief, stoer. En to the point: uitwijden heeft geen zin meer, zeg kort en bondig waar je anders over denkt, in 2 zinnen. Geen excuses, geen vragen. Maar wel de kans nemen een laatste keer te zeggen wat je voelt, niet 'ik mis je", 'ik wil samen zijn', nee, doe het zoals in het begin:" ik vind je lief'. Geef hem/haar dat nog een laatste keer, en geef jezelf de kans dat te geven.
Geen komma's en vraagtekens, maar berustende punten en een hartelijke groet.
En dan je ogen open, omhoog kijken en glimlachen.
...dat denk ik dus nu
@kuil
whauwwww dat is ook een kant van het bekijken van...en eigenlijk dacht ik toen ik het las , je hebt nog gelijk ook
Aan de andere kant , het niet contact opnemen geef je haar de kans om na te denken of de keus die ze heeft gemaakt de juiste is geweest,met geen reactie het gemis naar boven komt en ze toch misschien het gevoel krijgt dat haar beslissing overhaast is geweest, er meer was dan dat ze dacht of dat ze gewoon een bad day had en daarom dit heeft gedaan. Met het wel contact opnemen wek je irritatie op wat de bevestiging kan geven de keus toch juist is geweest .Ook voor beide een time out , even rust en afstand zodat het door emoties niet gaat escaleren in ruzie en verwijten.
Maar als jij er helemaal zeker van bent dat het niet meer goed komt dan moet je je gevoel volgen en het bericht sturen, als jij je daar beter bij gaat voelen omdat je het dan beter af kunt sluiten, dan zou ik dat vooral doen, als je het idee hebt dat alles nog niet is gezegd wat je tot slot nog had willen zeggen.
En misschien lucht het op een briefje in de vorm van een afscheidsgroet, en misschien het even de touwtjes in handen hebben en dit een beetje dan tot een gezamelijke beslissing kan maken het voor jezelf kunt afronden en wat je zegt en dat hoop ik ook voor je, dat je dan met een glimlach weer verder kunt.
Liefs
Goeiemorgen! Je slaat de
Goeiemorgen! Je slaat de spijker op z'n kop: even zelf de touwtjes in handen hebben.
Weet je, ik wil niet zeker weten dat het voorbij is. Ik wil elkaar opnieuw tegenkomen, als ik weer in mijn kracht zit. Ik wil over een maand afspreken, of over zes maanden. Ik wil voorstellen elkaar over 2 jaar te ontmoeten, als we beide 40 zijn en verder in onze ontwikkeling. Ik wil dat allemaal- maar dat is wat ik zeker weet: die afspraak kan niet, wil ze niet, en logisch, want dat zou twijfel betekenen en daar zou ik toch bovenop springen.
Als zo'n afspraak kan, dan alleen als de afspraak niet gemaakt wordt: met vertrouwen en liefde verder, en een klein beetje hoop ergens ver weggestopt in ons hart.
Waar werken en praten niet meer kan, dan maar deze win/win: zeggen dat je het respecteert (niet accepteert gebruiken!), dat je hetzelfde voelt. Niet zeggen dat je de ander het beste wenst, want dat is allemaal te vers, en niet waarachtig, niet helemaal waar. Je wil eigenlijk dat de ander zich slecht voelt en terug komt.
Dus respect voor de beslissing, liefde verklaren, rust en stabiliteit tonen: dat is niet wat de and verwacht, wel wat jezelf nodig hebt. Laat de gedumpte eens in charge inderdaad! En voor de ander is het ook mooi: het laat je kracht zien, en dat kan uiteindelijk een doorstart inhouden, en in het slechtste geval een mooi geschenk: "goed, ik hoor je, ben het niet met je eens, maar respecteer het, en je bent lief en mooi, en nu ga ik squashen met mijn mooie nieuwe vrienden"
Wat ik zeg, zo denk ik nu. Het geeft me rust, dit besluit, maar ik wacht nog een week. Dan ziet zij dat ik haar rust kan geven, zelfs kalm blijf, en uiteindelijk een mooi gebalanceerd bericht kan sturen.
Want nu is het onze beurt sterk te zijn en dat te tonen!
Mooie dag!
Goeiemorgen! Je slaat de
Goeiemorgen! Je slaat de spijker op z'n kop: even zelf de touwtjes in handen hebben.
Weet je, ik wil niet zeker weten dat het voorbij is. Ik wil elkaar opnieuw tegenkomen, als ik weer in mijn kracht zit. Ik wil over een maand afspreken, of over zes maanden. Ik wil voorstellen elkaar over 2 jaar te ontmoeten, als we beide 40 zijn en verder in onze ontwikkeling. Ik wil dat allemaal- maar dat is wat ik zeker weet: die afspraak kan niet, wil ze niet, en logisch, want dat zou twijfel betekenen en daar zou ik toch bovenop springen.
Als zo'n afspraak kan, dan alleen als de afspraak niet gemaakt wordt: met vertrouwen en liefde verder, en een klein beetje hoop ergens ver weggestopt in ons hart.
Waar werken en praten niet meer kan, dan maar deze win/win: zeggen dat je het respecteert (niet accepteert gebruiken!), dat je hetzelfde voelt. Niet zeggen dat je de ander het beste wenst, want dat is allemaal te vers, en niet waarachtig, niet helemaal waar. Je wil eigenlijk dat de ander zich slecht voelt en terug komt.
Dus respect voor de beslissing, liefde verklaren, rust en stabiliteit tonen: dat is niet wat de and verwacht, wel wat jezelf nodig hebt. Laat de gedumpte eens in charge inderdaad! En voor de ander is het ook mooi: het laat je kracht zien, en dat kan uiteindelijk een doorstart inhouden, en in het slechtste geval een mooi geschenk: "goed, ik hoor je, ben het niet met je eens, maar respecteer het, en je bent lief en mooi, en nu ga ik squashen met mijn mooie nieuwe vrienden"
Wat ik zeg, zo denk ik nu. Het geeft me rust, dit besluit, maar ik wacht nog een week. Dan ziet zij dat ik haar rust kan geven, zelfs kalm blijf, en uiteindelijk een mooi gebalanceerd bericht kan sturen.
Want nu is het onze beurt sterk te zijn en dat te tonen!
Mooie dag!
Goeiemorgen! Je slaat de
Goeiemorgen! Je slaat de spijker op z'n kop: even zelf de touwtjes in handen hebben.
Weet je, ik wil niet zeker weten dat het voorbij is. Ik wil elkaar opnieuw tegenkomen, als ik weer in mijn kracht zit. Ik wil over een maand afspreken, of over zes maanden. Ik wil voorstellen elkaar over 2 jaar te ontmoeten, als we beide 40 zijn en verder in onze ontwikkeling. Ik wil dat allemaal- maar dat is wat ik zeker weet: die afspraak kan niet, wil ze niet, en logisch, want dat zou twijfel betekenen en daar zou ik toch bovenop springen.
Als zo'n afspraak kan, dan alleen als de afspraak niet gemaakt wordt: met vertrouwen en liefde verder, en een klein beetje hoop ergens ver weggestopt in ons hart.
Waar werken en praten niet meer kan, dan maar deze win/win: zeggen dat je het respecteert (niet accepteert gebruiken!), dat je hetzelfde voelt. Niet zeggen dat je de ander het beste wenst, want dat is allemaal te vers, en niet waarachtig, niet helemaal waar. Je wil eigenlijk dat de ander zich slecht voelt en terug komt.
Dus respect voor de beslissing, liefde verklaren, rust en stabiliteit tonen: dat is niet wat de and verwacht, wel wat jezelf nodig hebt. Laat de gedumpte eens in charge inderdaad! En voor de ander is het ook mooi: het laat je kracht zien, en dat kan uiteindelijk een doorstart inhouden, en in het slechtste geval een mooi geschenk: "goed, ik hoor je, ben het niet met je eens, maar respecteer het, en je bent lief en mooi, en nu ga ik squashen met mijn mooie nieuwe vrienden"
Wat ik zeg, zo denk ik nu. Het geeft me rust, dit besluit, maar ik wacht nog een week. Dan ziet zij dat ik haar rust kan geven, zelfs kalm blijf, en uiteindelijk een mooi gebalanceerd bericht kan sturen.
Want nu is het onze beurt sterk te zijn en dat te tonen!
Mooie dag!
Goeiemorgen! Je slaat de
Goeiemorgen! Je slaat de spijker op z'n kop: even zelf de touwtjes in handen hebben.
Weet je, ik wil niet zeker weten dat het voorbij is. Ik wil elkaar opnieuw tegenkomen, als ik weer in mijn kracht zit. Ik wil over een maand afspreken, of over zes maanden. Ik wil voorstellen elkaar over 2 jaar te ontmoeten, als we beide 40 zijn en verder in onze ontwikkeling. Ik wil dat allemaal- maar dat is wat ik zeker weet: die afspraak kan niet, wil ze niet, en logisch, want dat zou twijfel betekenen en daar zou ik toch bovenop springen.
Als zo'n afspraak kan, dan alleen als de afspraak niet gemaakt wordt: met vertrouwen en liefde verder, en een klein beetje hoop ergens ver weggestopt in ons hart.
Waar werken en praten niet meer kan, dan maar deze win/win: zeggen dat je het respecteert (niet accepteert gebruiken!), dat je hetzelfde voelt. Niet zeggen dat je de ander het beste wenst, want dat is allemaal te vers, en niet waarachtig, niet helemaal waar. Je wil eigenlijk dat de ander zich slecht voelt en terug komt.
Dus respect voor de beslissing, liefde verklaren, rust en stabiliteit tonen: dat is niet wat de and verwacht, wel wat jezelf nodig hebt. Laat de gedumpte eens in charge inderdaad! En voor de ander is het ook mooi: het laat je kracht zien, en dat kan uiteindelijk een doorstart inhouden, en in het slechtste geval een mooi geschenk: "goed, ik hoor je, ben het niet met je eens, maar respecteer het, en je bent lief en mooi, en nu ga ik squashen met mijn mooie nieuwe vrienden"
Wat ik zeg, zo denk ik nu. Het geeft me rust, dit besluit, maar ik wacht nog een week. Dan ziet zij dat ik haar rust kan geven, zelfs kalm blijf, en uiteindelijk een mooi gebalanceerd bericht kan sturen.
Want nu is het onze beurt sterk te zijn en dat te tonen!
Mooie dag!
Goeiemorgen! Je slaat de
Goeiemorgen! Je slaat de spijker op z'n kop: even zelf de touwtjes in handen hebben.
Weet je, ik wil niet zeker weten dat het voorbij is. Ik wil elkaar opnieuw tegenkomen, als ik weer in mijn kracht zit. Ik wil over een maand afspreken, of over zes maanden. Ik wil voorstellen elkaar over 2 jaar te ontmoeten, als we beide 40 zijn en verder in onze ontwikkeling. Ik wil dat allemaal- maar dat is wat ik zeker weet: die afspraak kan niet, wil ze niet, en logisch, want dat zou twijfel betekenen en daar zou ik toch bovenop springen.
Als zo'n afspraak kan, dan alleen als de afspraak niet gemaakt wordt: met vertrouwen en liefde verder, en een klein beetje hoop ergens ver weggestopt in ons hart.
Waar werken en praten niet meer kan, dan maar deze win/win: zeggen dat je het respecteert (niet accepteert gebruiken!), dat je hetzelfde voelt. Niet zeggen dat je de ander het beste wenst, want dat is allemaal te vers, en niet waarachtig, niet helemaal waar. Je wil eigenlijk dat de ander zich slecht voelt en terug komt.
Dus respect voor de beslissing, liefde verklaren, rust en stabiliteit tonen: dat is niet wat de and verwacht, wel wat jezelf nodig hebt. Laat de gedumpte eens in charge inderdaad! En voor de ander is het ook mooi: het laat je kracht zien, en dat kan uiteindelijk een doorstart inhouden, en in het slechtste geval een mooi geschenk: "goed, ik hoor je, ben het niet met je eens, maar respecteer het, en je bent lief en mooi, en nu ga ik squashen met mijn mooie nieuwe vrienden"
Wat ik zeg, zo denk ik nu. Het geeft me rust, dit besluit, maar ik wacht nog een week. Dan ziet zij dat ik haar rust kan geven, zelfs kalm blijf, en uiteindelijk een mooi gebalanceerd bericht kan sturen.
Want nu is het onze beurt sterk te zijn en dat te tonen!
Mooie dag!
Goeiemorgen! Je slaat de
Goeiemorgen! Je slaat de spijker op z'n kop: even zelf de touwtjes in handen hebben.
Weet je, ik wil niet zeker weten dat het voorbij is. Ik wil elkaar opnieuw tegenkomen, als ik weer in mijn kracht zit. Ik wil over een maand afspreken, of over zes maanden. Ik wil voorstellen elkaar over 2 jaar te ontmoeten, als we beide 40 zijn en verder in onze ontwikkeling. Ik wil dat allemaal- maar dat is wat ik zeker weet: die afspraak kan niet, wil ze niet, en logisch, want dat zou twijfel betekenen en daar zou ik toch bovenop springen.
Als zo'n afspraak kan, dan alleen als de afspraak niet gemaakt wordt: met vertrouwen en liefde verder, en een klein beetje hoop ergens ver weggestopt in ons hart.
Waar werken en praten niet meer kan, dan maar deze win/win: zeggen dat je het respecteert (niet accepteert gebruiken!), dat je hetzelfde voelt. Niet zeggen dat je de ander het beste wenst, want dat is allemaal te vers, en niet waarachtig, niet helemaal waar. Je wil eigenlijk dat de ander zich slecht voelt en terug komt.
Dus respect voor de beslissing, liefde verklaren, rust en stabiliteit tonen: dat is niet wat de and verwacht, wel wat jezelf nodig hebt. Laat de gedumpte eens in charge inderdaad! En voor de ander is het ook mooi: het laat je kracht zien, en dat kan uiteindelijk een doorstart inhouden, en in het slechtste geval een mooi geschenk: "goed, ik hoor je, ben het niet met je eens, maar respecteer het, en je bent lief en mooi, en nu ga ik squashen met mijn mooie nieuwe vrienden"
Wat ik zeg, zo denk ik nu. Het geeft me rust, dit besluit, maar ik wacht nog een week. Dan ziet zij dat ik haar rust kan geven, zelfs kalm blijf, en uiteindelijk een mooi gebalanceerd bericht kan sturen.
Want nu is het onze beurt sterk te zijn en dat te tonen!
Mooie dag!