Het gaat nog steeds beetje bij beetje beter, maar ben dit weekend wel in een mega ik dip terecht gekomen. Op een of andere manier wil ik hem terug, meer dan ooit. Misschien weer een nieuwe fase ofzo ik weet het niet.
Maar bij alles wat ik doe en denk, denk ik aan hem en hoe het zou zijn als we nog samen waren. Ik zie ons samen lopen door de sneeuw, zie ons samen lachen, praten over alles wat me dwarzit etc etc. En ik weet dat het nooit meer zo zal zijn en dat maakt me echt verdrietig. Waarom gaat het gevoel voor hem niet weg, het lijkt sommige momenten soms wel sterker dan ooit. Ik hou van hem en vraag me af hoe het echt met hem is. Ik wil alles weer met hem kunnen delen. Maar het mag blijkbaar niet zo zijn....

Ik was van plan met hem af te spreken om het nog eens over ons te hebben, maar ik denk dat ik dat maar even uit stel tot dat dit dipje weer over is. Anders heeft praten toch geen zin.