Ik moet zeggen dat ik best een relatief goede week heb gehad na 2,5 maand van doffe ellende. De inzichten van afgelopen weekend hebben me veel gebracht en echt een duwtje in de juiste richting gegeven. Ook het zien van mijn ex bracht me niet terug, maar een stap vooruit. Doordat het contact iets toegankelijker werd verloor hij zijn almachtige status die ik hem in mijn hoofd toebedacht had. Hij werd een beetje een eng spook de afgelopen maanden, dat daar een straat achter mij woont, een ontzettende onzichtbare macht op mijn heeft en waar ik niet meer naar toe kon. Nu het weer kan en mag is die behoefte ineens een heel stuk kleiner.

En de week is met een knaller geëindigd.
Uit het niets viel er een sollicitatiegesprek in mijn schoot en heb ik een functie van een andere organisatie aangeboden gekregen. Wat me nu wel een beetje in een spagaat brengt, omdat ik binnen mijn organisatie over een maand ook met een nieuwe functie zou starten. Het is in principe een luxe positie moeten we maar denken...maandag moet ik de knoop doorhakken.
Was wel helemaal aan het hyperen toen ik thuis kwam, verschillende vriendinnen gebeld om het te bespreken...wat moet ik doen? Wat is de juiste keuze?
En ja, dan is er dan toch weer die ex, hè, die me goed kent en daar altijd de juiste dingen in wist te zeggen. Dus ja, het ook met hem besproken en vond het ook fijn om zijn visie op het geheel mee te krijgen.

Morgen naar mijn ouders om hun 40-jarige huwelijk te vieren. Heb er ook echt zin in, wordt vast gezellig!

Ja...het blijft een beetje een rollercoaster...heb nog steeds avonden dat ik me intens eenzaam voel, maar ik heb ook weer momenten van uit mijn tenen lachen. Mijn ervaring leert dat de aanwezigheid van beide aspecten een heel goed teken is. Dan komt er iig weer een beetje balans in. Zolang je alleen in doffe ellende verkeert is alles sowieso uitzichtloos. Doe mij dan maar de rollercoaster.

komt goed!