Oke dan. Laat ik het maar proberen om dit op papier te gaan zetten. Het begon drie en een half jaar geleden. Na een feestje ben ik toch maar even ingelogd op de dating site waar ik me kort daarvoor had ingeschreven. Vrij snel kreeg ik chat contact. Dat was gezellig en uiteraard ook spannend. De volgende dag direct gekeken of ze weer online was, en ja hetzelfde gevoel had zij ook. Een vrouw met kind, kilometers van me vandaan. We hebben enkele weken met elkaar dag en nacht via het internet gesproken. Onwijs gaaf. Daarna toch maar in het midden van het land afgesproken met elkaar. Dat weet ik nog als de dag van gister. Ik was zenuwachtig niet te geloven. Na elkaar ontmoet te hebben zijn we wat gaan drinken en ook die avond hebben we gezoend met elkaar. Menn wat een verliefdheid. Na een half jaar heb ik haar kind ontmoet. Dat was best moeizaam maar elke week werd het beter en beter. We zagen elkaar elk weekend. De ene week was ze bij mij de andere ik bij haar. Het ging fantastisch. Ze is vrij snel nadat we met elkaar een relatie kregen begonnen met anti depressiva. Dit was omdat ze volledig geblokkeerd werd op haar werk. Haar werk was ook direct haar hobby, haar passie. Ze werkt in de zorg. Na een tijd is ze gestopt daarmee. Dit heeft ingehouden dat na 6 weken een vreselijke dip kreeg. Dat had tot gevolg dat de verkering uitging. Toch elkaar na een paar weken teruggevonden. Nadat ze trouwens ook weer begonnen was met de medicijnen. De liefde tussen ons was veels te sterk. Na twee jaar hebben we besloten te gaan samen wonen. Bij mij in het dorp konden we een prachtig woonhuis huren. Kilometers van haar dorp is ze samen met haar kind een leven met mij begonnen. Wat was dat spannend en hard werken. Na een zeer korte periode kregen we de kans om het huis te kopen. Dit hebben we ook gedaan. Haar kind deed zo haar best. Ze deed het super op school en de vriendinnetjes en vriendjes stroomden binnen. We hebben besloten om te stoppen met de medicijnen, we wilde een kind van ons samen, Dat hebben we ook gedaan. We hebben zo’n drie maanden geleden een test gedaan en bleek dat ze niet zwanger was. Toen is alles snel gegaan. We zaten niet goed in de relatie en besloten naar therapie te gaan. Dat deed ons goed toen we na het eerste gesprek afkwamen. In de zomervakantie gaf ze me het gevoel dat er iets aan de hand was. We zijn op vakantie geweest en de laatste dag zei ze dat ze niet meer genoeg voelde en weer terugging naar haar geboorte dorp.
Ik voel me momenteel echt ontzettend kut en heel erg eenzaam. Weet niet of ik door kan zo. Ik mis ze echt heel erg. Tranen lopen nu weer over mijn wangen. Ik heb vernomen via haar zus dat het goed met ze gaat, waarom kan ik daar nu niet gelukkig over zijn. Vrienden die contact zoeken en krijgen. Weet iemand hoe je rustig wordt, dit trek ik niet.