Vandaag een date gehad. Naar Amsterdam gegaan, was erg gezellig, maar kon niet voorkomen dat ik aan mijn ex moest denken. Wat zou het anders zijn geweest als hij het was met wie ik weg was.

Ik weet namelijk nog heel goed hoe ik me voelde als ik met hem op stap was. Zo verliefd en ook zulke maatjes. En we hebben heel wat uitstapjes gehad in die 8 jaar. Had toen nooit beseft dat het voorbij zou gaan. Hoe kon ik dat weten? Ik was zo zijn vrouwtje.

En dan kom ik dus nu thuis en heb ik een flinke dip. Nog meer dan de dips die ik weleens thuis heb. Ben misschien nog niet toe aan daten...zo confronterend.

Meer dan ooit voel ik de behoefte om hem te bellen, in 8 jaar heb ik nog nooit 23 dagen geen contact met hem gehad.
Voor mezelf heb ik een ultimatum gesteld: als hij voor woensdag niet belt, bel ik! Ik krijg ten slotte ook nog steeds een paar dingen van hem en de foto's.

Maar vanavond...ga ik voor mezelf zorgen. Even rust, proberen het verdriet een plaatsje te geven.