Flowers, pas goed op jezelf he! Houd je eigen grenzen in de gaten! Het zal een moeilijk gesprek worden, het zal een moeilijk traject worden. Zorg dat jij en anderen niet al te erg beschadigd raken.

Wat ik in al je blogs ‘voel’ doorschemeren, is eenzaamheid, leegte & rusteloosheid.

Hij, die de leegte opvulde, jou je eenzaamheid deed vergeten en door zijn gezelschap je rusteloosheid wist te stillen, is er niet meer. Logisch dat je hem dus ziet als de bron die met bovenstaand lijden in 1 klap zal afrekenen. Als hij er ‘weer’ is, kun je weer voor even opgaan in het gevoel dat je niet alleen bent, dat er iemand voor je is, dat je iemand/iets hebt om naar uit te kijken, dat er iets gebeurt waardoor jij voor even uit een (dagelijkse/wekelijkse) beslommerende sleur wordt getrokken.

Hoewel ik je keuze respecteer en er geen oordeel over vel, wil ik je nog wel een kritische vraag stellen waar je, als je er wél aan toe bent, hopelijk eens over kunt/wil nadenken:

Je ziet HEM als de oplossing om van jouw eenzaamheid, leegte & rusteloosheid af te komen. En kortstondig zal dit wellicht ook zo voelen, maar op de lange termijn, wanneer dezelfde routine zich weer ontvouwt tussen jullie (en op de achtergrond zijn gezin), gaat dit zich waarschijnlijk wederom wreken. Omdat je vermoedelijk ook dán, en dan chronischer, uiteindelijk weer een eenzaamheid zal gaan ervaren die zelfs dieper ligt. Het is dan niet meer te stillen door hem bij je te laten komen of hem te zien—maar het simpele feit dat je hem toch niet ‘helemaal hebt’. De eenzaamheid dat hij je niet méér biedt, dan voor hem mogelijk/wenselijk is, moet ook een behoorlijke leegte veroorzaken.

Hoewel de leegte & eenzaamheid die jij nu ervaart zeker zal voortkomen uit ‘het missen van wat jou inmiddels zo bekend was’, hoop ik voor jou dat je jezelf ooit de vraag kunt stellen hoeveel van die eenzaamheid die jij (nu) ervaart te maken heeft met de leegte die HIJ achterlaat—en hoeveel ervan wérkelijk en essentieel te maken heeft met een leegte die diepgeworteld in jezelf te vinden is.

Uiteraard is het vanuit mij maar speculeren en hardop vragen stellen. Je hoeft dit niet publiekelijk te beantwoorden, maar hoe heb je jouw leven ingericht? Zijn er uitstapjes & prikkelende contacten met anderen (dus los van hém) waar je naar uit kan kijken? Zijn er mogelijkheden waarin niet HIJ jou de kleur in je leven brengt, maar iets anders, iemand anders?

Het lijkt alsof je HEM als antwoord ziet, de bron, de kracht, de stuwing in je leven—waardoor je leven voor heel even weer voelt alsof alles mogelijk is. Dat is gevaarlijk, want hij krijgt hiermee meteen automatisch grote macht in je leven. Ik wens voor jou, dat je ooit de omschakeling kan vinden om jezelf als die bron en krachtstuwing te zien.

Zoals ik al zei: het is maar een speculatie en uiteraard kan ik er helemaal naast zitten. En om met een cliché te eindigen: iemand behoort een aanvulling in je leven te zijn—en geen opvulling van een leegte die diep in jezelf bestaat.

Sterkte, Flower.

liefs, C.

Hoi Flower,

lastig he, als je zelf er voor je gevoel nog niet klaar mee bent. Laat niemand je vertellen wat je moet doen, jijzelf bent degene die voelt wat je voelt. Luister wel goed naar jezelf en kijk of je niet het ene probleem met het andere oplost.

Liefs, Ivanhoe