Normaal behoor ik al te liggen. Gewoon slapen, maar het lukt me niet. Iets zit me zo dwars. En dat iets houdt me bezig.
Niet gewoon van mij om op 1 dag meerdere keren mijn dagboek bij te houden, maar ik kan het beter van me afschrijven, dan kan ik het teruglezen, dan heb ik even rust.
En rust heb ik zo nodig. Ben zo moe, ik vecht nu meer om me staande te houden. En ik wil niet vallen.
Eerst haar verliezen, maar tijd om te rouwen, om dit echt een plekje te geven heb ik niet. Volgende verlies komt alweer aan.
Het grootste verlies!
Waarom, en nu kan ik gaan vloeken en schelden, waarom doe je mij dit aan?
Is het nu niet genoeg geweest? Waarom pak je mij zo erg?
Ik heb al verdriet genoeg omdat ik jou kwijt ben, wil je mijn leven dan een beetje dragelijker maken, door ons zoontje, geboren uit liefde voor elkaar, ook te delen met mij?
Of was je dat vergeten, of ben je dat vergeten?
Je wilde zo graag een kindje van ons....
Waarom neem je de weg van de minste weerstand? Waarom doe je dit?
Omdat je wordt beinvloed door anderen? Omdat je bang bent dat jij dit niet aankan? Omdat dit beter is voor onze zoon?
Vertel het me!!
Ik heb mijn leven gegeven voor je. Althans ik heb het geprobeerd.
Mezelf weggecijfert, vrienden mocht ik niet hebben van je, want je zag in alles een gevaar.
En ik bleef van je houden, maar je zag het niet. Ik was in jouw ogen, je opvulling, geen aanvulling.
Ik heb je gegeven wat je wilde.....ons zoontje.
Wil je mij alsjeblieft een klein plezier doen, en geef hem, dat ventje, ook zijn vader!!
Doe het dan voor hem!!!!
Je kunt niet zomaar alles achter je verbranden, doorgaan met je leven, en doen alsof ik er nooit geweest bent.
Je kunt zijn vader niet vervangen! Ook niet door je nieuwe vriend.
Waarom zie je dat niet?
Waarom moet het allemaal zo gaan?
Waarom heb je me verlaten.....
Dubbel verlies, maar geen dubbel verdriet. Maar waar ik dacht jouw onverwachte keuze te accepteren, blijf ik achter met niets.
En als je maar een klein beetje zou voelen mijn verdriet om jou, dan kan je je wellicht voorstellen hoe het moet zijn, om te leven zonder jou en zonder ons zoontje.
Zou jij dat kunnen dragen?
Maar ik moet het dragen, noodgedwongen.
Ik zal het dragen, en misschien struikel ik, en weer en weer, met ups en downs, maar ik zal niet vallen!!
Want er is iemand die op me wacht straks.
En dan zal ik tegen hem zeggen, dat papa blij is hem weer te zien.
Ik mis een schouder om uit te huilen.
Ik mis een thuis! Ik mis mezelf. Zoals ik was.
Maar ik weet dat jullie nu mijn schouder zijn.
En door mijn tranen heen, is er een glimlach.
Want dat is voor mij dierbaar, jullie!
Ron
x
aardige lijst
Ron,
Je hoeft haar niet meer te idealiseren, gelukkig. Zij wilde op het laatst niet meer met je vrijen met opgaaf van redenen waarvan je later dacht, dat klopt niet helemaal (!) , zij is er met een ander vandoor gegaan, zij verbood jou je vrienden te zien (kwalijke zaak in een relatie!!) en zij houdt nu jouw zoon van je weg..
Een aardige lijst he.. kan me voorstellen dat je gevoelens vanwege de lange relatie en dat wat eerst wel mooi was, zich nog niet bij deze rationele lijst willen voegen.. maar toch, je hebt nu redenen genoeg om in elk geval haar niet meer te missen.. Inderdaad, dubbel verlies, maar geen dubbel verdriet.
Je mist de liefde, het gevoel iemand te hebben, een thuis te hebben, zoals je dat zegt. Dat is de overgang van een lange relatie en iemand hebben, en niets meer hebben..
Dat is gewoon weer opbouwen om het met jezelf leuk te hebben, compensatie te vinden voor het gemis bij vrienden voor zover dat kan, en ermee leven en hopen dat er weer iemand komt.
En als dat niet zo is, dan is dat ook goed, want ook alleen kun je gelukkig zijn. Zal met de tijd komen.
Jouw zoontje, dat is een ander verhaal.
Dat je die erg mist, dat is zo logisch. Dat gemis daar kun je niet veel aan doen. Ik hoop zo dat je hem weer binnenkort te zien krijgt.
Vrijwel zeker, want je moet het wel heel erg bont gemaakt hebbenals je van de rechter je zoon niet mag zien (en dat heb jij zeker niet!) Dat is het wat je op de been kan houden.
Ik wens je alle kracht toe om vol te houden!
Liefs, Geraldine.
Vallen sneller dan het licht.....
Lieve Ron,
Lees nu pas je blog......dubbel verlies....ik weet wat het is. Dubbel verdriet, nee, inderdaad, het ?ɬ©?ɬ©n vermengt zich met het ander. En zijn dagen dat ik verdriet heb om mijn ongeboren kind, er zijn dagen dat ik verdriet heb omdat hij me verlaten heeft en dan zijn er nog de dagen dat het gemis van beide zo scherp aanwezig is dat ik zoek raak in mijn eigen pijn. Je mist jezelf. Mooie woorden die oh zo herkenbaar zijn. Ik mis mezelf ook. Herken mezelf vaak niet eens als ik in de spiegel kijk. Wat is er over van de onafhankelijke sterke vrouw die ik was? Hij noemt me afhankelijk, en dat ik mijn leven teveel aan hem ophang. True. Hij vergeet alleen dat dit is wat verlies met je kan doen. En dat ik verre van afhankelijk ben. Wie is er begin dit jaar drie maanden in haar eentje naar Suriname gegaan om daar items te draaien voor het nieuws? Wie is er vorig jaar in haar eentje naar Indonesie gegaan? Wie woont al jaren op zichzelf en dopt haar eigen boontjes, werkt en studeert daarnaast ook nog? Wie gaat in haar eentje naar het strand voor een wandeling, of naar een mooie film in de bioscoop? Ik moet er bijna om lachen. Hij is nog nooit in zijn eentje ergens naar toe gegaan. Woont op zijn 25ste nog steeds bij zijn ouders. Wordt steeds ontslagen op zijn werk omdat hij zo laks als ik weet niet wat is. En dan noem je mij afhankelijk? Laat me niet lachen man. Naar perfectie streeft hij, zegt hij, hij zoekt een vrouw die alles heeft. Die heel erg sportief is vooral, want dat mist hij zooo erg in mij. Kan je het je voorstellen, iemand lozen omdat hij of zij niet sportief genoeg is? Mijn God zeg, als dat de fundamenten van je relatie moeten zijn. Ik wens hem veel succes, bij het vinden van die vrouw. Ik denk dat hij lang kan zoeken. Het concept van een relatie is geen perfectie, maar het accepteren van elkaars tekortkomingen. Iets waar deze man geen kaas van gegeten heeft. Laat hem lekker zijn lowlife leven leiden, fijn met een vrouw die net zo simpel in elkaar steekt. Val dood echt, je beseft niet half wat je weggooit.
laag aanbod hoge eisen..
Lieve Ninabella,
Wat ben jij een leuke onafhankelijke vrouw zeg! Geweldig wat ik allemaal lees wat jij doet. En je schrijft het in de verleden tijd, maar als jij dit bent, ben je het nog steeds! Tijdelijk in de grond getrapt door iemand waar je teveel aan gaf, omdat je er gewoon gek op was. Maar ik als ik dat zo lees dan is dat tijdelijk, en ben je de vrouw over wie ik lees boven: sterk en onafhankelijk.
En ja, laat maar zijn hele leven naar de perfecte vrouw zoeken..
Wat hij bij jou gedaan heeft is verre van perfect, dus welke perfecte vrouw (als die al bestaat) zou HEM willen? Alsof hij met zijn lage kwaliteits aanbod aanspraak zou kunnen maken op welke vrouw dan ook die maar iets beter is dan hij!!!
Ik vind deze blog al klinken alsof je uit je dip bent van dat het alleen al jou zou liggen. Dat je boven al die aantijgingen van hem bent uitgestegen.. TERECHT!
Geraldine.
Girlpower!!!!
Lieve Ninabella,
Kijk aan, daar hou ik van .
De laatste regels van jou posting hadden net zo goed van mij kunnen zijn. Zo sta ik er ook in op de momenten dat ik sterk ben en sterk wil zijn.
En weet je wat, je hebt ook nog eens helemaal gelijk!!!!! Vooral NIET meer aan jezelf twijfeln hoor lieve Ninabella.
De feiten dat je een geweldig mooi mens bent die zijn hier overduidelijk aanwezig!
Het is zijn gemis. Er is er maar 1 de winnaar en dat ben JIJ!!!!
Erg goed om te lezen dit, houden zo...
liefs Lin
Haha Lin, Dat je weer op
Haha Lin,
Dat je weer op hetzelfde moment bijna dezelfde reactie geeft..
op zo'n tekst MOETEN we reageren he? Haha...
Geraldine.
Had het kunnen weten dat ook
Had het kunnen weten dat ook jij hierop zou reageren . Zulke goede, ware, sterke uitspraken kunnen wij inderdaad niet omheen. En willen we ook niet
Moeilijk
Ben al wel 4 keer begonnen aan een antwoord op je verhaal Ron en ik heb ook 4 keer op delete gedrukt. Ik vind het moeilijk om de juiste woorden te vinden, zeker omdat ik zelf geen kindje heb en ik mij dus nauwelijks een voorstelling kan maken over hoe erg dit alles voor je is. Uit je verhalen spreekt zoveel liefde voor je zoontje en ik kan het niet bevatten hoeveel pijn het je moet doen om hem te moeten missen.
Je ex weet niet waar ze mee bezig is, hoe kan zij een dergelijke pure liefde in de weg staan? Hoop echt dat ze op tijd tot bezinning komt.
Sterkte Ron.
hoi ron
ongelofelijk hoe in nederland de wet geregeld is, .. moeders hebben (en ik ben een moeder) een recht.. en vaders helaas minder.. tot bijna niets.. maar ik weet/ voel.. dat ooit een dag komt, dat dit verlies van je zoon zich zal keren tegen haar... het is mijn ogen een laffe daad... ik heb ook moeite met mijn ex, die dingen doet richting de kinderen waarvan ik walg, wat niet goed is, maar weghouden nee!!!.. ik lijdt in mezelf, en hoop en bid, dat in god's naam niks gebeurd op latere leeftijd door zijn gedrag, met de kids, en dat ik zelf een voorbeeldrol kan en mag spelen, .. ik hoop van harte dat je snel bezoekrecht krijgt, en dat haar geweten weer opleeft, en ze beseft dat een kind een vader nodig heeft net als een moeder..
heel veel sterkte