gisteren vernomen dat het niet zo goed gaat met mijn ex, mister assehole, die mij gelijk een vuilzak gewoon buitengezet heeft, en vervangen door een jong chileens meiske.

na 6 maand zou hij haar nog altijd niet verstaan (zij spreekt alleen spaans en frans, en dat zijn net de talen die hij niet machtig is...via google translator alles zeggen is blijkbaar niet meer zo romantisch als in het prille begin
ook zou haar hele familie (5 volwassenen en een baby on the way) ondertussen bij hem op het appartement wonen en zou hij als enige kostwinner instaan voor het onderhoud van iedereen. Hij zou van job veranderd zijn, omdat hij nu meer geld kan verdienen, maar het werk zou hem allerminst aanstaan.
hoe hard onze gezamelijke vrienden ook zeggen dat hij verkeerd bezig is : hij heeft er geen oor naar ...integendeel, hij vervreemd van alles en iedereen en zoekt heil in drank en misschien zelfs in meer...

het duiveltje in mij zegt : see, i told you so... dit is net het laatste duwtje in de goeie richting die je nodig hebt. hij zal je nu wel missen en beseffen hoe goed je voor hem was...
als je kijkt naar jezelf, hoe goed het wel met je gaat. ik heb nu een leuk appartement, nog steeds een fantastische job, toffe collega's. leuke vooruitzichten (poesje op komst - een verre lange reis voor de boeg - ik ga opnieuw studeren in september en kan eindelijk naar de kookles - heb massa's vrije tijd voor mijzelf) alles waar je maar van droomt. JOUW dromen die je 5 jaar aan de kant gezet hebt om voor hem te zorgen toen ie depressief was.. live your life and go go go !!!

het engeltje in mij voelt zich dan weer razend schuldig over die verschrikkelijke gedachte. ik zit zo niet in elkaar en kan niet genieten van het ongeluk van een ander...
ik heb echt wel van hem gehouden en het doet mij pijn om hem zo te zien wegkwijnen. ik heb 5 jaar zo goed voor hem gezorgd, elke depressieve bui verdreven met liefde en good care. nu zou hij niet meer eten en voor zichzelf zorgen en nog maar 54 kilo wegen (wat een serieus ondergewicht is voor iemand die 1m85 groot is)
wat voor een toekomst heeft hij nu !!!! terwijl die van ons samen er zo rooskleurig uitzag...
ik kan nog steeds niet begrijpen dat hij mij zomaar aan de kant gezet heeft en bewust voor dit leven koos..is hij dan nu zoveel beter af? zoja, dan moet ik toch wel hééél slecht geweest zijn... als zelfs deze situatie beter is???

hoe dan ook , ik besef na 6 maand dat ik beter af ben zonder hem en zelfs mocht hij op zijn blote knieeen komen smeken, there is no way back !!! ik moet het leren loslaten : vermoedelijk na mijn reis gaat het pakken beter gaan

maar toch treur ik nog een beetje : absoluut niet om hem maar om die 5 verloren jaren en het feit van iemand in huis te hebben en het vooruitzicht naar een baby... als ik dit vroeger had geweten, had ik misschien nog wel kans gehad om iemand anders te leren kennen en een eigen gezin te stichten.. nu zal ik vermoedelijk alleen blijven en het met een poesje moeten stellen...

hoe zeggen ze dat ? gods wegen zijn ondoorgrondelijk?????