Oh, maar ik ben niet boos geworden. In mijn hoofd misschien een beetje, maar niet naar hem toe.

Ik ben ook niet meer boos op hem. Ik hou niet van hem, maar ik haat hem ook niet. Ik geloof echt dat hij zijn best heeft gedaan in onze relatie, meer zit er gewoon niet in, meer moet niemand ooit van hem verwachten. Ik heb hem overschat.

Het irriteert me alleen mateloos dat hij maar niet lijkt te snappen dat ik dit hoofdstuk echt wil afsluiten & gewoon opnieuw wil beginnen. & dan is het nogal vervelend dat er continu iemand aan je deur staat met flauwe excuses om je even te zien, & om te vragen of ik hem niet wil deblokkeren op msn, of ik al een nieuwe vriend heb. Sorry, maar dan heb ik wel zoiets van: als ik het kan loslaten, moet jij dat ook maar kunnen. Hij heeft het tenslotte uitgemaakt.