Elke morgen als mijn wekker afgaat druk ik hem op snoozen.
Dit is ongeveer een 20 minuutjes.
Echter val ik steeds terug in slaap en droom ik elke keer het zelfde.
Mijn ex contacteert mij in mijn droom en ik spreek er telkens weer mee af maar uiteindelijk draait het steeds op het zelfde uit. Ze laat me telkens in de steek.
Ik word er zot van om steeds zo wakker te worden.
Elke dag is weeral een strijd om haar te vergeten. Nu vergeten dat zal ik haar noooit doen maar ik zal alles nog moeten plaatsen.
Ben in de dag heel erg druk bezig en dan denk ik er niet altijd aan en zo heb ik het graag maar er zijn zo momenten dat ik niets anders kan.
Misschien diep van binnen hoop ik steeds nog dat ze eigenlijk niet gelukkig is. (oké dit is misschien verkeerd maar je snapt het wel) De laatste keer dat ik ze had gehoord vertelde ze mij dat ze gelukkig was dus ja goed voor haar.
Ik kan er blijven over nadenken en blijven hopen maar dat heeft geen zin.
Het lukt me al aardig om niets meer te laten weten wat da had ze liever zo.
Ik hou vol en hoop echt dat ik hier gelukkig en met een lachend gezichtje uitkom.

Mercikes dat ik mijn gevoelens hier kwijt kan.
DIkke knuffel voor iedereen die het nodig heeft...

Storm