Hi,
Gisteren kwam ik buiten 1 van zijn kinderen tegen.Ik moest op het puntje van mijn tong bijten om niet te vragen hoe het met papa gaat.Het lieve toetje van dit kind raakte mij natuurlijk,zie daar ook papa in.
Ik liep met een vriend.En diep van binnen hoop ik dat dit kind het spontaan aan papa vertelt.......en ja hoor dan begin ik te lijken op een producer van mijn eigen film: Spontaan vertelt dit kind 's avonds aan papa dat hij mij buiten zag.
Papa zegt eerst ooooh en probeert zo nonchalant mogelijk te reageren of ik dan alleen was.Nee,zegt zijn zoontje...ze liep met een man.Waarop hij geforceerd reageerde met;oooh wat leuk!
Dit steekt in zijn hart en realiseert dat hij mij niet kwijt wil.Dezelfde avond stuurt hij mij een bericht om te zeggen dat hij mij intens mist...
en......
...en dan roep ik mijzelf een halt toe.Moet je nagaan,zelfs een glimp van 1 van zijn kids gaf een beetje hoop.Nee,voorlopig moet ik maar geen producer van mijn eigen film zijn.De realiteit is dat de relatie zooooo romantisch is begonnen en geeindigd is in een verdrietig drama.

Groetjes Philosu