Hoi allemaal,

Het lijkt wel of de mensen, inclusief mezelf, allemaal toch overeenkomsten hebben, zijn vaak heel eerlijk in onze gevoelens, zijn ook vaak te goed voor onze (ex) partners, waardoor we zelf enorm moeten lijden.
Doen we toch iets verkeerds? Wel eens gelezen dat het spel heel anders gespeeld moet worden om de aantrekkingskracht te behouden. Wat? Een spel? Tja, misschien nemen wij eerlijke serieuze mensen relaties te serieus en geven teveel van onszelf waardoor er geen mysterie, verlangen, aantrekkingskracht op den duur overblijft. Het spel van aantrekken en afstoten. Als iemand echt iets voor je voelt hoor je dat verlangen beetje aan te houden door niet teveel van jezelf te geven, dan wil zo iemand je juist meer van je weten, hou je het verlangen in stand. Wtf, wij eerlijke, serieuze, good guys/girls willen geen spel, maar een serieuze relatie. Juist ja, doen we gvd toch niet iets verkeerds? Want als je juist iemand teveel wilt, en jezelf helemaal geeft, dan stoot je die ander juist af, hoeft die ander niet te halen, je brengt hem/haar toch van alles.

Tja, je moet juist het tegenoverstelde doen, dus als je iemand juist erg mag en die ander jou ook, dan moet je genoeg afstand houden om het verlangen in stand te houden.
We zijn toch geen stelletje pubers meer, ik wil dit helemaal niet meer na 18 jaar samenzijn, is voor mijn gevoel ware liefde, misschien te waar, en zij wil misschien romantiek, heeft ze nu gekregen, na 1 maand wil ze al scheiding. Tja, 18 jaar samenzijn weegt niet op tegen 1 maand romantiek, dus mijn conclusie is dat ik idd het spel verkeerd heb gespeeld? Is dat ook niet typisch iets van eerlijke, lieve good guys/girls, ik wil niet meer de Mr Niceguy zijn, heeft haar juist afgestoten.
Moet ik dan het spel voortaan tegen mijn natuur in spelen?
Zovan, het spel spelen of je ligt eruit? Dan kom ik na verloop van tijd weer hier terecht?
Het eeuwige cliché van de bad guy/girls krijgen de harten van de beste jongens/meisjes, en de good guys/girls krijgt alleen stank voor dank terug?
Wel eens een interview gezien op tv van een biopsycholoog, wij mensen hebben bepaalde knoppen, als je die weet te vinden, dan kun je vrijwel iedereen om de vingers winden. Oeps, zijn we niet meer dan dieren, met bepaalde oerinstincten, chemisch fabriek met bepaalde knoppen? En dat bepaalde mensen die het spel kennen echt iedereen kan krijgen? Helaas wil ze die knoppen niet op tv verkondigen, de technieken waar de zogenaamde loverboys tot in de finesse beheersen. Misschien willen we eerlijke mensen die helemaal niet weten.
Tja, heb ooit verschillende cursussen soft skills op mijn werk gehad, waaronder beïnvloeden, NLP etc. Vind het een beetje evil, vies, dat je mensen toch kunt manipuleren, ben gewoon te eerlijk in, maar het werkt vaak wel, helaas.

Misschien zijn we nooit te oud om te leren, en 1 ding weet ik zeker, ik zal denk ik voortaan in de toekomst mijn relatie misschien nooit zo serieus durven nemen als ik nu gedaan heb, ben bang dat straks alles een spel word. Doet tenminste minder pijn, it's just a game. Misschien is het leven een groot spel?

Tijd om het spel voortaan anders te spelen?
Tijd om niet jezelf hier te laten belanden maar de ander? (Oeps, begin wraakgevoelens te krijgen)
Time to join the dark side?

Nee, nee, nee, ik wil mezelf blijven, maar kan en durf ik dat nog wel? Is niet gemakkelijk, als je verraden en bedonderd ben met iemand met wie je 18 jaar lief en leed hebt gedeeld, ik wil het geloof in de mensheid, het goede in de mens niet verliezen, maar is verdomd moeilijk, echt waar, nu ik besef wat voor ravage ze in mijn hart heeft achtergelaten. Misschien wel tijd om mij meer te laten omringen met echte pure, eerlijke mensen, echte good guys/girls, dat lijkt mij wel veel fijner vooruitzicht, mijn eigen soort opzoeken. Of denk ik nu te zwart-wit, is een relatie niet een vorm van egoïsme, terwijl echt vriendschap dichter tegen ware liefde aanzit, zoals Jelle dat in zijn blog omschrijft?
Maar ik wil toch stiekem egoïstisch zijn, als ik ooit iemand tegen mag komen, en het gevoel van ultieme geluk mag ervaren, laat me dan egoïstisch zijn, is het toch wel waard denk ik. Wil zelfs het spel spelen, als ik dat gevoel maar kan behouden. Tja, menselijke zwakte denk ik dan maar..

Mr Bean