Dipje of?

afbeelding van Ron038

Tis weer een mindere avond voor me.
Krijg het beeld niet van me weg, dat ze helemaal opgaat in hem.
Lijkt of ik helemaal niet meer bestaat. Waarom belt ze me niet over gisteren? Wil ze niet weten hoe het geweest is met ons zoontje?

Blijkbaar dus niet.
Gemengde gevoelens nu, verdrietig, maar ook boosheid. Ben meer boos op mezelf dat ik die gevoelens toelaat.
Zo iemand die mij laat zitten, en vrolijk doorleeft alsof 6,5 jaar net een vuilniszak is die je aan de kant zet, ja dan moet ik me toch echt achter mijn oren gaan krabben.
Ik verdien dit niet, en toch laat ik me meeslepen met mijn verdriet en dat ik haar mis.
Mis ik haar echt, of is het gewoon het idee, dat een andere vent aan haar zit, en dat ik alleen ben?

Stukje bij beetje neem ik afscheid. Afscheid van haar, en gelukkig komen er nu ook mindere leuken momenten van haar naar boven. Dat is goed, ik denk nu niet meer alleen aan die leuke momenten.

Over is over. Simpel, op papier, en verstand, alleen jammer dat je geen controle hebt over gevoel.

x
Ron

afbeelding van Lauren

Inderdaad dat gevoel...je ver

Inderdaad dat gevoel...je verstand weet het allemaal heel goed, maar door je gevoel lijkt het of je het niet in de hand hebt! Ik kan jouw verhaal absoluut niet met het mijne vergelijken...makkie voor mij, maar het idee dat ze nu met iemand anders haar liefde deelt, ook voor mij is dat pijnlijk. Maar misschien is het goed om ons af te vragen, willen we naast iemand liggen die niet van ons houdt? Je verstand weet het antwoord wel. Probeer die gedachten een beetje te verzetten, je mag trots zijn, want je doet het echt al heel erg goed vind ik! Wens je een goede nacht, hopelijk kun je een beetje in slaapkomen! Veel sterkte! En het zonnetje gaat echt weer schijnen voor je!

afbeelding van Ron038

de zon

Ja natuurlijk gaat de zon schijnen, daar ben ik van overtuigd.
En om antwoord te geven op je vraag...nee, ik wil niet naast iemand liggen, die niet van me houdt.
Ik heb alleen op dit moment erg veel moeite, met het idee, dat ze aan elkaar zitten, de liefde bedrijven...dan is alles weg, het "ons"is dan over.
Konik haar maar nooit meer zien, want dat is wat ik wil, maar dat gaat niet..we hebben een zoontje.
Ik kan het niet verkroppen op dit moment, dat ze alles doet met hem, wat ik eigenlijk begeer.

Maar het komt goed, en slapen ach, ik val vanzelf eens in slaap.

afbeelding van Anoniem

Je verhaal maakt wel indruk o

Je verhaal maakt wel indruk op me, ik kan me voorstellen dat het echt afschuwelijk voor je moet zijn. Weet ook eigenlijk niet zo goed wat ik kan zeggen om je op te beuren, volgens mij ga je er al hardstikke goed mee om gezien de omstandigheden. Just hang in there!!!

afbeelding van Ron038

alleen

alleen lezen is voor mij al genoeg hoor.
Ik weet dat je me wilt opbeuren, en dat is erg lief, wat ik ook waardeer, en geeft me weer kracht.
Dat moet eigenlijk voor iedereen zo zijn.

Ik schrijf alles van me af, en wat normaal alleen vrouwen doen, doe ik het nu als man.
Ik moet zeggen dat alle reacties en berichtjes me ongelofelijk goed doen.
Het is nu half twee, slapen nog even niet, maar dat komt straks wel.
Sterk zijn, en delen wat we allemaal hebben: een verdriet om een geliefde, die we liever nu bij ons hadden.

Het is nu niet anders, en als ik jullie hiermee ook kan opbeuren:
Alles gaat veranderen, en ja zonnestraaltje: I will hang on!!!
En als ik het weer moeilijk krijg, schirjf ik het van me af, en deel dit met jullie fijne en lieve mensen.
We zijn er voor elkaar, gewoon even het gevoel dat je er nog bijhoort, dat is voor ons allemaal belangrijk.

x
Ron