En zo kom je alleen door een winkelstraat waar je samen met die ander graag even wat dronk. Vervolgens kom je bij die winkel waar je samen doorheen struinden voor de sinterklaasaankopen. Dan rijd je verder en zie precies diezelfde auto waar jijzelf ook zo vaak in gereden hebt! En zo wordt je voortdurend herinnerd aan dat wat is geweest en doet je hart weer pijn.

Die leegte die je voelt doet zeer. Je vergeet op zulke momenten wat er niet zo leuk was in de relatie. Redenen die je op dat moment niet 1,2,3 kunt herinneren maar die er wel degelijke waren of worden goedgepraat. Spijt van de beslissing, spijt van wat je anders had willen doen maar op dat moment niet inzag. Verdriet van het gemis.. het maakt even lam.

En toch zat de relatie niet goed. Ik kan bedenken waarom hij is zoals hij is, waarom hij deed zoals hij deed..maar het doet er niet toe dat is zijn stuk en daar kan ik niks aan veranderen. Wel kan ik kijken wat ik voortaan anders zou doen in een relatie namelijk de ander nemen zoals hij is! Ik kan alleen mijzelf veranderen door met mijn billen bloot te gaan. Dat vergt tijd en energie want het is niet makkelijk om naar je zelf te kijken vooral naar die blinde vlek. Daar heb je andere voor nodig, mensen die jou goed kennen, je vrienden, familie en dat is pijnlijk confronterend!!! Vooral als je steeds hetzelfde te horen krijgt en dat al jaren lang! Je wilt ontkennen, de schuld aan de ander geven, in de slachtoffer rol gaan zitten maar je weet je dat je dan in alle relaties er na de zelfde fouten zal maken.

Kortom, het is een proces van bewustwording, loslaten en opnieuw verbinden..met jezelf. Pas dan is er weer ruimte voor een ander. Werk aan de winkel dus!