Ja nu zit ik hier. Over 2 uurtjes ga ik stappen. Zonder hem.Ik heb geen zin, maar ga toch. Wil me niet laten kennen. Wat had ik me dit weekend anders voorgesteld. Ik weet niet hoe het voelt om je benauwd te voelen in relatie, maar ik weet wel dat het klote is als je de andere partij bent. Hij is bang dat hij te weing tijd voor me heeft. Voelt zich ongemakkelijk als ik er ben en zijn zoontje ook. Heeft dit nog nooit eerder meegemaakt. Als ik er geen probleem mee heb waarom hij dan wel? Waarom durft hij het niet te proberen? Teveel opgesloten gezeten door zijn ex. Waarom moet ik daar voor boeten? Ik vind het ook moeilijk om weer voor iemand te gaan en ben ook bang om weer gekwetst te worden en wil ook niet met de eerste de beste in zee gaan, maar als dit je overkomt is het toch zonde om er niks mee te doen? Het is zo moeilijk om hem niet te bellen na hem elke dag gehoord te hebben. Ik hou me sterk doe het niet. Bang om hem te pushen. Ik wil hem tijd geven. Het er niet over hebben als hij van de week misschien op msn komt. Gewoon normaal doen en over leuke dingen praten. Maar het is wel moeilijk en weet niet of me dat gaat lukken. Wil hem laten zien dat het niet moeilijk hoeft te zijn.
Tja veel vragen, maar spoken nu zomaar even door mijn hoofd. Fijn dat ik het hier van me af kan schrijven.