Toch maar even kort een verhaaltje over vandaag. De dag viel wel mee, minder heftige emoties en op zich redelijk goed doorgekomen. Kan eerlijk zeggen dat ik er redelijk klaar mee ben, hoe alles is gelopen en hoe ik behandeld ben. Iemand die een relatie beëindigt is natuurlijk altijd de klootzak in het geheel, altijd degene die het fout doet en altijd degene die de ander pijn doet (tenminste, dat is vaak een algemene opvatting). Onderstaande zijn de grootste frustraties op dit moment, zeker omdat ik ze niet naar haar kan uiten, dan maar in deze blog. Niet dat ik extreem kwaad ben of iets, gewoon omdat dit wel is hoe het is en hoe het gelopen is en ik het fijn vind in ieder geval 1 keer alles eruit te gooien, omdat ik me niet verlaag tot het niveau van haar uitkafferen.

Ik heb zelf helaas ook fouten gemaakt, zaken die anders hadden gekund. Neem als voorbeeld het claimen, van te voren aangegeven en beloofd dat dit niet zal gebeuren, realiteit blijkt toch anders. Jaloers gedrag vertonen en erg “streng” reageren op het willen roken e.d. Jaloers reageren als ze met vrienden is, allemaal absoluut niet netjes, maar niet extreem en gewoon wat irritant als je kijkt naar de frequentie dat dit gebeurde. Maar dit zijn fouten die iedereen kan maken, waar je over kan praten en waar je vervolgens samen aan werkt, niks onoverkomelijks. Zelf heb ik ook een keer aangegeven dat het voor mij stopt als het gaat zoals het gaat, wat deed zij? Ze smeekte me bijna mee te gaan, dat alles anders zou zijn en dat we er samen uit zouden komen, je staat immers samen in de relatie dus werkt er samen aan. 2 Weken later, op een vrijdag: een sms dat we moeten praten. Alarmbellen die gaan rinkelen, stuurt ze dit nu werkelijk per sms? Zij die geen enkele discussie aan wil gaan via WhatsApp, me liever negeert dan een fatsoenlijk antwoord geven, gaat mij nu dit per WhatsApp mede delen? Het antwoord is ja, zo ver reikt haar respect voor mij, om alvast een voorzet te geven voor wat komen gaat. Mij niet in de gelegenheid stellen haar te bellen, want ze gaat naar haar nicht en heeft geen tijd. Lekker uitgaan met mijn nicht en de volgende dag maar eens zien hoe laat we naar hem toe gaan, we hebben hem er toch al op voorbereid. Ik heb de tijd van mijn leven en wat hij voelt is nu even niet belangrijk, het is straks toch uit. Is dit dezelfde meid die mij 2 weken ervoor nog smeekte het een kans te geven, die zaken niet via WhatsApp wil bespreken en gewoon als volwassen mensen wil praten? Om vervolgens naar mij toe te komen, dan eindelijk, 24 uur later. Binnen 2 minuten zijn de woorden al gezegd, het is uit, maar wil je me alsjeblieft nog een laatste knuffel geven met tranen in haar ogen.

Wat bezielt iemand om haar partner waarvan je claimt te houden op deze manier te behandelen? Als een soort hond die netjes op zijn mandje moet wachten tot het baasje terug komt, en als het baasje zegt geef eens een knuffel, dan ook braaf deze knuffel geven, want we zijn zo onderdanig omdat we verdriet hebben. Vervolgens vrolijk naar huis gaan en het zielige hoopje wat ooit je vriend was achterlaten, want als hij probeert iets te zeggen of aan te geven dat we het moeten proberen is het allemaal “te laat”. Wacht was deze situatie 2 weken terug niet andersom? Werd toen niet gezegd samen eraan werken, ervoor gaan. Nee maar ik wil absoluut vrienden blijven, een keer afspreken om persoonlijk de spullen af te geven niet via via. Stik in je spullen en in je vriendschap, op deze manier ga je niet met mensen om en zeker niet met mij. Ik kan me er boos om maken, ik kan me er verdrietig om maken, maar wat helpt het mij uiteindelijk verder? Zij heeft haar leven alweer opgepakt en heeft mij die dag gedegradeerd tot een deurmat waar ze overheen loopt en niet naar omkijkt. Natuurlijk zal zij ook haar verdriet hebben gehad, dat neemt niet weg dat de manier waarop ze mij heeft gedumpt niet de schoonheidsprijs verdiend. Twijfelen over het weghalen van blokkades op facebook en WhatsApp? No way, laat maar lekker staan. Vanaf nu gaat het zoals ik het wil, ik ga niet sociaal doen als ik haar tegenkom laat haar maar komen, ik kijk wel of ik daar zin in heb. Al verwacht ik niet dat ze ineens het respect en fatsoen zal hebben om een praatje te komen maken, een deurmat is nou eenmaal een deurmat. Nou zij mag het zo zien, ik ben in ieder geval een deurmat met een ruggengraat. Ik heb me klote gevoeld en heb gevraagd het samen aan te pakken, toen ze hierop negatief antwoordde heb ik verder niks meer gezegd. Niet gesmeekt, geen verwijten niet boos gedaan helemaal niks!

Overigens kijk ik niet met zoveel negativiteit terug op onze relatie begrijp me niet verkeerd, maar dit typende sterkt mij in het eruit laten van boosheid. Liever op een site als deze en het straks gewoon helemaal loslaten dan haar vervelen met dit soort zaken. Dan lijk ik een hopeloos stuk vreten en zij denkt ook, oké verrekte mafkees. Het is nou eenmaal makkelijk om te zeggen dat zij de klootzak is, maar je zit er samen in en hebt samen schuld, dat weet ik als geen ander!