Moeilijk hoor, maar ik heb dit weekend de stap genomen hem te zeggen dat ik de dingen echt wil gaan scheiden. Dat ik deze week wil kijken hoeveel hij me gaat betalen, wat we met de auto doen en alles zo'n beetje doorspitten. Heb hem precies gezegd hoe ik over alles dacht, en zoals altijd is zijn enige antwoord....dat het voor hem nog niet over is, dat hij wil dat het goedkomt maar dat hij nu tijd nodig heeft en niks voor "ons" wil doen. Nou daar neem ik geen genoegen meer mee. Heb hem ook gezegd....je kan 100 keer zeggen dat ik de belangrijkste persoon in je leven bent, maar ik zie het niet in je doen en laten....je houdt totaal geen rekening met mijn gevoelens (volgens hem wel natuurlijk) doet dingen waarvan je weet dat je me heel veel pijn doet. Ik denk niet dat hij dat expres doet, maar hij denkt er ook niet bij na, en dat zegt voor mij voldoende. Ik wil me geen illusies maar maken door kleine dingetjes (die hij opnoemt, een keer boodschappen gedaan of iets meegebracht of op zoontje gepast als ik het moeilijk dat) want er staan teveel grote negatieve dingen tegenover. Hij wil tijd en ik heb hem gezegd dat ik hem geen tijd meer geef. Dat mijn geven op is, dat ik niks meer wil geven. Dat als hij tot inzicht komt hij kan bellen en dan zien we wel in welk punt van mijn leven ik dan sta, maar dat ik al veels te veel gegeven heb en er niks voor terugkrijg.
Heb hem ook gezegd dat ik de punt erachter wil zetten omdat hij nu alleen maar aan zichzelf denkt en niet eens inziet of wil zien hoeveel pijn hij me doet, en dat als hij zo doorgaat (en ik ook) ik er kapot aan ga en hem zeker zal gaan haten, en dat DAT voor ons zoontje nog veel erger zal zijn. Dus, het is nu echt OVER. Ik moet al onze financieen deze week op een rij zetten en dan wil ik het rond krijgen. Hoe sneller hoe beter. Ik ben bang dat hij zo een ander heeft...maar diezelfde pijn heb ik nu ook want ook dan zal hij vast geen rekening houden met mijn gevoelens, dat deed hij al niet in onze relatie (vreemdgegaan), dus ik zal me erover heen moeten zetten. Ik moet verder. Het zal een lange moeilijke weg worden maar ik denk dat het zo beter is, ik wil niet dat er nog meer in mij kapot gemaakt wordt...
hey Lucha
Tjonge, dus ook jij hebt dit weekend definitief voor jezelf gekozen! Heel goed van jezelf. Natuurlijk zal de weg lang en moeilijk zijn, maar het geeft wel duidelijkheid voor jezelf. Heel veel sterkte!
GIRLPOWER!
Lieve Lucha
Definitief dus..... Je hebt voor jezelf gekozen, heel goed. Maar ik weet ook dat het je hartstikke veel pijn doet. Uiteindelijk zullen we het redden, ongetwijfeld. De ene dag is het moeilijker dan de andere dag, ik merk het nu heel erg. Heb de hele dag door wisselende stemmingen: boos, verdrietig, strijdvaardig, lamgeslagen. Aan de ene kant nog wel steeds de rust, wetende in mijn achterhoofd dat dit goed is, dat ik voor mijzelf moet kiezen. Ik weet ook dat het wel goed komt, maar soms...zucht... Liefs Odie
Lieve Lucha
Ik huil met je mee...wat ben ik trots op jou zeg...wat een kracht in je!!!!! Meid, jij hebt echt voor jezelf gekozen....ontzettend knap..begrijp zo hoe vreselijk moeilijk dat is.....!!
Ik wil ook niet meer geven en er niets dan onzekerheid en verdriet voor terugkrijgen. En het is inderdaad niet belangrijk of hij iets expres doet of puur uit onnadenkendheid....het is niet genoeg en niet zoals jij het wil en nodig hebt!!!
Lieve lieve lucha...een hele dikke en warme knuffel van mij!
Anzil
meer rust nu....
Ik vind het zelf heel moeilijk om alles definitief te maken, maar ik merk dat het nodig is. Mijn vriend en ik zijn niet getrouwd en hebben ook geen samenlevingscontracto oid, dus als we de dingen niet definitief scheiden dan blijven we eigenlijk maar aanmodderen, en lijkt het net of we nog steeds niet uit elkaar zijn. Ik heb nu meer rust, ben ook niet echt boos meer ofzo. Maar merk dat ik nog steeds heel heftig op hem reageer. Gisteren vroeg ik met wie hij met ons zoontje naar een voorstellign was geweest...nou, met wat vrienden en een "vriendin". Ik ken haar ook van jaaaaren terug, maar het contact was helemaal weg. Zijn manier van weer vrienden opzoeken is dus met vrouwen. Ik mocht haar altijd graag daar niet van, maar hij had haar dus al eerder gezien en mij toen niks gezegd. Ik voelde me zo rot!!! Later hoorde ik dat zij een vriend heeft en het dus echt allemaal niks is, maar het doet me zoveel. Ik moet gewoon afstand van dit alles, anders ga ik eraan kapot. Dit is het beste zo, hij doet me teveel pijn. Wie weet in de toekomst, maar ik vrees dat het gewoon allemaal te laat is. Ik blijft me maar afvragen hoe het zover heeft kunnen komen, maar goed, ook daar schiet ik niets mee op. Het houden van zal moeten slijten...maar....ik ben niet de enige die dit meemaakt. Ik kom er echt wel. Ik weet dat ik de moeite waard ben!!!! dat hij dat niet meer ziet....dat is zijn probleem. Maar mijn geven is echt helemaal op. Het is goed zo...
berusting
Jij legt je er bij neer. Je weet dat het niet anders kan, dat dat moet om niet alles kapot te maken. Wat herken ik dat gevoel, het geven is op.... Het is geen strijd, hoewel dat misschien tot nu toe wel zo leek. Een strijd die jij misschien wel kon willen. Alleen, jij was de enige vechter in dit verhaal. Je legt je wapens nu neer, en probeert verdere stappen te nemen. Lieve Lucha, je komt er echt wel! Ik merk dat aan al je blogs. Dit gaat met ups en downs, zoals bij ons allemaal. Ik heb de strijd ook opgegeven. Ik voel me redelijk goed. Maar ben zo moe, zo moe... zaterdag heb ik veel geslapen, maar vandaag wachtte het werk weer. Het liefste wil ik slapen, niet om zielig te zijn, maar ik ben gewoon moe!
Lucha, kijk even in je
Lucha, kijk even in je postbus. Mailtje!