Lieve Jakkemazz

Dat is allemaal wel triest zeg. Dat zulke dingen er dan nog bij komen, dat van je grootvader... Erg. Ik hoop dat ze er net wel nog bij kan zijn... Dat zijn van die momenten dat je ondanks dat het uit is nog met die vertrouwde persoon wilt delen, dat kan ik me zo goed voorstellen. Ze weet het wel dat hij zijn laatste levensweek in gaat?
Het zou ook wel al iets van steun geven als je haar dan zou kunnen bellen? Bij zulke gebeurtenissen vind ik altijd dat er een uitzondering even moet zijn op de liever-afstand-van-ex regel.

Maar daarna zul je niet meer op haar moeten wachten, op haar bericht dat ze voor je wil gaan.. Of dat nu wel of niet gebeurt. Je vindt je leven waardeloos zonder haar, probeer eerst eens dingen te vinden in je leven die je toch nog een beetje leuk vindt, zonder haar, want anders ben je veeeeeel te afhankelijk! Het zal niet leuk voelen, dat snap ik, dingen te doen zonder haar, maar leven in de wachtkamer voor haar deur, is ook echt niets, geloof me... En er komt nog bij dat als je je een beetje zonder haar zou kunnen vermaken, je zelfvertrouwen en respect gaat groeien. Wat zeker niet gebeurt als je in de wachtkamer zit, wachten tot je opgeroepen wordt.

Sterkte met alles, vooral met je opa,
liefs,
Geraldine.

Beste Jakkemazz,

Ik sluit me geheel aan bij het verhaal van Geraldine. Er zijn van die momenten dat er een uitzondering op de regel is. Ik zou het wel tegen haar zeggen. En het zal zeker moelijk zijn voor je, maar ik denk dat je er op dat moment wel steun aan hebt.
En hoe kom je die tijd door? Je bent op de goede weg. Niet bij de pakken neerzitten, dingen ondernemen! Beetje bij beetje zal het beter gaan, ECHT!

Veel sterkte, LB.