Tja, alles gaat z'n gangetje, met mijn werk gaat het prima, privé ook niets te klagen, heb niet veel last van haar, we kunnen door één deur. Met mijn kinderen ook ok, mijn ex heeft de oudste twee eergisteren verteld, apart gesproken. De jongste 2 volgen nog, ze weet nog niet hoe ze het aan moet pakken, eerst wat lectuur op naslaan heeft ze me verteld (?) Daarna heb ik de oudste 2 (zoon en dochter) nog apart gesproken, mijn zoon heeft het er erg moeilijk mee, nog steeds. En ja, mijn dochter is een sterke meid, ondanks de enorme verdriet kon ze gisteren mee met mijn ex en haar liefje (+zijn kids!), om kennis te maken! Ik vond het te vroeg, maar ze zou de kids eerst vragen. Mijn zoon wilde niet mee, kon het nog niet opbrengen.
Gisternacht nog even bij de kids gekeken, een ritueel voor het slapen gaan, is de laatste jaren door mij overgenomen van mijn ex, ben haar wel dankbaar voor. Elke keer de kids zien slapen voordat je zelf met een gerust hart kunt slapen geeft mij telkens het gevoel dat ik een rijk mens ben. Soms wel ontroerd, met tranen in mijn ogen, als je je eigen kids ziet slapen, zo lief en onschuldig! (totdat ze wakker worden
Maar gisternacht trof ik onze oudste zoon piekerend en verdrietig aan, het was al 2 uur! Ik heb hem gevraagd wat er aan de hand is, we hebben lang gepraat en ook gehuild, heb hem omhelsd en geknuffeld, tja, dat manneke is nu wel groter en sterker dan ik geworden, maar in mijn hart is hij nog steeds mijn kleine baby'tje. Alles wat ik voelde bij hem klopte, wordt door hem bevestigd, wat ik mijn ex al had verteld wat de kids voelen, hoor ik nu rechtstreeks uit zijn mond. Een opluchting voor ons beiden! Ja, hij is verdrietig maar ook boos, op haar, waarom zo snel een ander? Hij vindt haar keuze onvolwassen, en echt, dat waren zijn woorden! Ik heb mijn ex zelfs moeten verdedigen, dat het wel haar keuze is, en dat zij ondanks alles zijn mamma zal blijven. Heb ook verteld dat ik ook enorm boos en verdrietig ben geweest, maar dat het nu wel ok is, dat hij zich geen zorgen over pappa hoeft te maken, pappa is sterk en kan voor zichzelf zorgen. Het is hartverscheurend om hem zo te zien lijden, hij is sinds de bekendmaking erg verdrietig, uiteindelijk heb ik door het praten, knuffelen, omhelzen hem erg kunnen troosten, en kon hij uiteindelijk weer slapen. Wel raar, heb nu meer radar voor hoe iemand zich voelt, had ik dat maar eerder? Heb een dag daarna ook met de oudste dochter een gesprek gehad, haar omhelsd en geknuffeld, maar zij was er veel nuchterder onder, misschien voelde ze het al veel eerder? In tegenstelling tot mijn zoon heeft zij nauwelijks gehuild. Meiden zijn vaak onder zulke omstandigheden toch sterker? Kinderen zijn zulke prachtwezens, je krijgt zoveel liefde voor terug, heb eigenlijk niets te klagen.
Ja, een klein beetje hoogstens, het feit dat zij gisteren een happy family dagje uit van maakte, en daarbij onze kids erbij wilde hebben, terwijl ze niet echt mee wilden. Gisteravond heb ik haar nog opgebeld, om bij te praten, over dat onze oudste zoon zich nog rot voelde, maar zich niet kon uiten tegenover haar. Ze werd woedend, op mij! Ik probeerde haar alleen in te lichten, wilde totaal niet het gevoel geven dat ze niet goed heeft gedaan ofzo, maar ze voelde zich aangevallen. Alleen maar snauwen en schelden, ik bleef rustig (yes) en heb haar gerustgesteld, duidelijk gemaakt dat onze zoon nog met gevoelens zit. Zij wilde daarop dat ik alles ging citeren, tja, mijn geheugen is niet mijn sterkste kant, en daarnaast, zou ze me wel geloven als ik hem zou citeren. Ze beschuldigde me al gelijk van het feit dat ik hem de woorden in de mond zou leggen, ik zweer het je, ben alleen maar onpartijdig gebleven, heb haar zelfs moeten verdedigen. Ik heb mijn zoon duidelijk gemaakt dat hij zijn gevoelens niet moet wegstoppen, en dat hij dat tegen mamma open en eerlijk moet zijn. Ik wil gewoon niet tussen zitten, en zij mag dat ook niet meer eisen van mij, zij is tenslotte slechts mijn exje, niet meer en niet minder. Ben wel blij om dat zij mij onverschillig laat, ben achteraf wel verdrietig geweest om mijn kinderen, dat we samen onze gevoelens hebben gedeeld en samen gehuild, dat heeft me diep geraakt en enorm ontroerd. Merk zelfs dat zij mij nu anders benaderen, veel liever
Tja, de trein dendert maar door, de meeste mensen zijn al op de hoogte gebracht, mijn eerste factuurtje gisteren al opgesteld en opgestuurd (kassa ping ping), het werk en het freelance bestaan bevalt me uitstekend. Ik geniet momenteel enorm van de kids, van mijn vrijheid, van mijn werk en straks van mijn geld (mits ze op tijd betalen
By the way, vertelde mijn zoon doodleuk dat mijn dochter vond dat die ander maar een engerd is, dat zij niet snapt wat mijn ex in hem ziet, mag het niet voelen, maar stiekem deed dit me wel goed, een binnenpretje heeft ze mij iig hiermee wel bezorgd, tja, zij vindt natuurlijk haar eigen pappa veel jonger, knapper en liever
Ik geniet weer echt van het leven, van de ldvd-meeting, dat ik zulke mooie, lieve en bijzondere mensen in het eggie heb mogen ontmoeten, van de overige lieve en bijzondere mensen op deze site.
Daarnaast nu ook steun en begrip van vrienden en familie die inmiddels op de hoogte zijn gebracht van onze breuk.
Wat wil een mens nog meer?

Mr Bean