Keuze moet je met je hart maken het moet bij jou goed voelen wat andere er ook van zeggen dat maakt niet uit want jij moet gelukkig zijn en jij bent diegene die met die keuze moet leven. Sterkte en veel liefs!

Meissie, weet dat veel mensen met dat gevoel lopen, he. Dat je zelf in een doolhof zit, en dat de toeschouwers het zooooo lekker makkelijk hebben. Want het lijkt soms wel of zij de plattegrond hebben. Van jouw doolhof. En zij weten dus zeker: jij moet linksaf! Alleen voor jou is dat niet duidelijk. Helemaal niet duidelijk! Waarom hebben zij wel een plattegrond gekregen? En jij niet?

Nou, de meeste mensen hoor. Hebben die plattegrond niet. En lopen soms wat verdwaasd rond. Door hun eigen leven. Of het nu hier is, met liefdes en relaties, of doel van je leven, zingeving.... Vaak lijkt het of je in een doolhof zit. En soms wat minder, en soms wat meer. En ferme, grote stappen: "hier moet ik naar links! Hier moet ik naar rechts!" lossen maar heel soms wat op! Want het doolhof: its there to stay! Het gaat niet weg hoor, als je de raad van de buitenstaanders volgt. Zij DENKEN alleen maar dat ze de weg weten. Omdat ze er niet in zitten. Niet in jouw doolhof. Maar in hun eigen doolhof. En daar hadden ze niet links moeten gaan, maar rechts. Dat had toch ook iedere idioot kunnen zien..... En toch roepen ze naar jou.... Linksaf! Dan ben je er zo! Heb ik ook gedaan! En toch...... Zitten ook zij nog in een doolhof! Hun doolhof!

Meissie, allemaal beeldspraak he! Om te zeggen dat het allemaal niet helder is! En heel veel is trial and error. Uitproberen. Word ik daar ongelukkig van? Dan weer wegwezen hier! Voel ik me daar goed bij? Dan doorzetten. En blijven worstelen, want geen enkel paadje leidt tot langdurig geluk. Reken daar maar niet op. Maaaaar...... Als je heel lang je erg ongelukkig voelt, dan toch eens een ander paadje uitproberen. Want dit paadje werkt dan niet. Zei de buitenstaander. Die wel een kaart heeft van jouw doolhof. Denkt die. Terwijl die zijn eigen doolhof niet eens kent. Terwijl dat toch zoooooooo makkelijk is. Dat kan zelfs een idioot zien.

Alles is nuance, niets is zwartwit.....

Zo herkenbaar dit, allemaal mensen die om je geven en allemaal met hele zinnige en goede adviezen komen, maar wel allemaal vanuit hen referentiekader... en daarmee zeker niet zinloos, maar je eigen referentiekader is zo enorm anders, het verdriet, de pijn, de twijfels, die heb jij en zij allen niet... en die zorgen ervoor dat jij bij elke splitsing veel meer meeweegt dan wie dan ook, daardoor ga je links waar iedereen roept dat je rechts moet... met als gevolg dat je vaak terug moet... tegen muren oploopt en in verborgen vallen trapt...
Toch, je leert er van en komt er sterker uit (I know... moet je horen wie het zegt...)

Sterkte meis en de keren dat je "verkeerd" loopt, ach, uiteindelijk komen we allemaal het doolhof wel weer uit...