Volgens mij ben ik begonnen aan de volgende fase: acceptatie.
Heb zeker ups en downs, letterlijk. Ene dag ben ik UP en andere dag DOWN. Als ik up ben voel ik mij momenteel rustig, heb ik er vrede mee, heb ik zijn vriendin zelfs al bij haar naam genoemd, kan ik op normale toon praten en ben ik bezig aan mezelf te werken.

Als ik down ben ben ik ook down. Ik mis hem, heb een totale paniekaanval en wil hem vasthouden, knuffelen en doen alle herinneringen lichamelijk en mentaal pijn en kost het me alle energie om om te denken. De gedachtes uit mijn hoofd te stampen! Weg ermee, die doen nog zeer!

Ik eis teveel van mezelf. Ik eis van mezelf da ik er klaar mee ben en ik eis zowat van mezelf dat ik best friends met zijn nieuwe vriendin kan zijn (I know right?!). Hij en ik kunnen heel goed vrienden zijn, als mijn gevoel zich even niet laat niet kan dat heel goed.....dan kan ik realistisch nadenken en even niet zoveel voelen erbij. Maar lang duren deze momenten nog niet maar neem ik genoegen met elke verbetering die ik op dat moment bereik.

De relatie die ik met mezelf heb is jarenlang verwaarloosd. Ik pak al mijn geluk bij een ander vandaan en nu is mijn grootste bron van geluk weg en ben ik weer alleen met mezelf. Joh wat vind ik het eigenlijk een stom mens die ik-persoon....wordt moedeloos ervan en mijn hart en hoofd hebben de nodige ruzies en ik lig dan uitgevloerd op de bank of wil 's ochtends mijn bed niet uit. Wat doe ik dan? Neurotisch schoonmaken of overdreven sporten en weinig eten door alle onrust in mijn lijf.....en dan raak ik lichamelijk weer uitgeput.

Hoe moet ik nu voor mezelf zorgen? Ik kon het altijd zo goed voor anderen! Mensen waar ik van hou. Ik moet de relatie met mijn ik-persoon weer even gaan verbeteren want die ligt sowieso al 6 jaar lang verwaarloosd in de kast. Hoe herstel je de relatie weer die zo lang weggestopt was? Waarom heb ik die ik-persoon zo slecht behandeld?

Ik ben hem dankbaar dat hij mij iets te leren geeft en ervoor zorgt dat ik inderdaad mezelf moet hervinden en dat hij me ook weer een kado geeft dat ik ooit verliefd zijn weer mag ervaren.

Maar toch...als ik alles zou kunnen terugdraaien, deed ik dat zonder een seconde te twijfelen.....