Nu, ik heb mijn plan vanochtend ten uitvoer gebracht.
Had van het weekend een lange afscheidsbrief geschreven aan mijn ex-lief. Deze in een doosje gedaan, samen met een aantal souvenirs van onze vakantie.
Heb die brief de afgelopen dagen iedere dag herlezen, met flink wat traantjes en vandaag heb ik 'm hardop voorgelezen (net alsof hij erbij was...).
En daarna heb ik dat doosje in de regen buiten in mijn tuin begraven. Er met steentjes een hart op gelegd, 4 theelichtjes bij geplaatst en een bloem.
Ik heb dus letterlijk mijn relatie begraven.
Door ervaring heb ik geleerd dat rituelen heel erg heilzaam kunnen werken in het afscheid nemen en dit voelde erg goed. Nu ligt er een herdenkingsplekje in mijn tuin. Vind dat een prettig idee.

Vanmiddag wat gaan drinken met mijn vriendin die ontroerd was door deze actie. Maar ook moest grinniken bij de gedachte dat hij en ik wellicht van de zomer nog een drankje zouden doen in mijn tuin (als we weer on speaking terms zijn) en hij zou vragen...wat is dat daar? En ik dan moet zeggen...ehh...daar ligt onze relatie.

Desondanks geeft het wel wat lucht, wat ruimte in mijzelf.

Maar eens zien of deze lijn nu doortrekt...anders dan moet ik nog een paar rituelen bedenken , ballonnen oplaten of een afscheidsbrief in de rivier werpen.
Wat ben ik toch eigenlijk een romanticus in hart en nieren...