Thanx! Je reactie doet me goed, bedankt.

Ja, het wordt tijd voor afscheid van hem en welkom voor mij

Wat erg Binas dat je dat als kind heb mee moeten maken.

Deze jongen is 1x eerder fysiek geworden en begon met dreigen. Het gekke is dat ik geen angst heb, want het effect van agressie bij mij is dat ik totale respect voor iemand verlies en afstandelijk wordt. En dat is juist het gevaar, want als je bang bent zou je weg gaan...maar ik leg zo iemand haarfijn uit wat zijn rechten en plichten zijn en dat hij beter gewoon normaal kan gaan doen. Wanneer hij me per sms liet weten dat hij al mijn spullen ging slopen, zodat ik niks had? Dan reageer ik met 'thanx, het staat op schrift nu dus bezint eer ge begint..." Ik ken de wet beter dan hem en hij heeft vaak nog net het besef dat zo'n proces je velenmale langer kan achtervolgen dan een klap op mijn neus.
Ik denk juist omdat ik zo cool blijft, het zijn agressie alleen nog maar meer aanwakkerd... omdat hij geconfronteerd wordt met zijn eigen onvermogen.

Waarom ik hem die eerste keer vergaf? Ach, het geloof in iets he. Het geloof in de liefde, in iemand, in hem ...zoals mijn nickname zegt "Imagine...what if..."
Ergens denk je met gezond ratio, dat iemand met 2 universitaire titels, meerdere verantwoordelijkheden en succesvol op meerdere vlakken nog iets opsteekt in het leven.... want iemand kan zo goed 'leren'. Als je uit boeken zo goed kan leren... waarom dan niet van het leven? Dat is een hele grove denkfout geweest.

Maar goed, het blijkt dat hij niet geleerd heeft en nu voor de 2e keer nog meer aggresief werd, dus hier steek ik geen energie meer in.
Zelfrespect heb ik genoeg, zelfvertrouwen ook...alleen zal ik beide niet zo snel meer voor een ander hebben (respect en vertrouwen)
Jammer voor hem dat hij niets leert. Jammer voor mij dat een droom als een zeepbel is uiteengspat.

*soms wil ik gewoon een beetje fladderen, genieten van het leven... maar het was weer tijd om met 2 benen op de grond te staan *

Aangifte, ik weet dat ik die richting op kan gaan. Ik zal er nog even over denken, de plekken van 2 dagen geleden worden nu goed zichtbaar dus bewijs is makkelijk aan te dragen. De vraag is of ik er voor mezelf wat mee opschiet.
Voel ik me dan ineens beter? Kan ik dit dan een plek geven? Heb ik er dan wat van geleerd?
Dan zijn vragen waar zo'n aangifte geen toegevoegde waarde hebben...dat moet ik zelf innerlijk een plek geven.

In die zin zou aangifte alleen maar een formaliteit zijn waarvan hij wel hinder kan ondervinden op maatschappelijk vlak, maar waarvan hij niet datgene 'leert' wat ik zou willen emotioneel gezien. Heb ik dan voorkomen dat hij mij of iemand anders in de toekomst slaat? Nee!

Ik maak me geen illusie's met agressieve personen in het kader van een formaliteit op schrift. Meestal hebben zulk soort figuren alleen 'respect' voor mensen die groter en sterker zijn. En het spijt me, maar ik ben niet van plan om me zelf als een holbewoner te gaan gedragen om mijn punt te maken. Ik hoop iets verder te zijn ge-evalueert haha

Hij krijgt cold-turkey de ergste maatregel van mij... negeren van zijn 'ego'.
Stilte zegt soms meer dan 1000 woorden (of daden)...