Vanmorgen werd ik weer te vroeg wakker, half 5. Wat ik ook overdag aan weg-relativeren doe, 's morgens vroeg is het gewoon niet tegen te houden. Het eerste wat ik denk is: hij is weggegaan uit mijn leven! En dan komt er een golf van naargevoel in mijn buik, in mijn borst. En dan komt de tijd met hem weer in volle hevigheid terug. Ik ga niet meer slapen, het lukt niet meer.
Hij moest eens weten. Hij, die altijd zoveel moeite had niet te vroeg mij te bellen omdat ik altijd uit wilde slapen zaterdags en zondags. Hij die zei dat hij altijd zo vroeg wakker was, ik zei dan: ik nooit, ik kan niet wakker worden 's morgens..
Dat is nu wel mooi anders, niet meer elke dag, zoals toen hij net weg was, maar wel vaak nog.
Bij het ontbijtnieuws hoor ik dat Michael Jackson is vrijgesproken. Typisch zo'n onderwerp dat hij en ik besproken zou den hebben. Maar ik kan het er niet meer met hem over hebben. Dat soort dingen becommentarieerden wij altijd uitvoerig.

Het is mooi weer. De zomer komt er aan. Ik heb er dit jaar niet zoveel zin in. Vakantie: ik had het elk jaar om deze tijd al lang gepland. Nu nog niet eens. Een wonder dat ze op mijn werk (waar ze niet weten hoe ik prive zit) er nog niet naar gevraagd hebben.

Zien jullie ook zo op tegen de zomer? Hoe mooier weer, hoe erger? Wetende dat hij het dan nog leuker heeft met zijn nieuwe lief?
Want wat is er nou mooier dan verliefd zijn in de zomer?

The winner takes it all...
Ja hij mag best gelukkig zijn, hoor, maar er blijft dan altijd iemand alleen achter als de een een ander heeft..
En die moet het uit gaan maar alleen verwerken. Hij heeft vervanging...voelt de leegte daardoor niet. Wat zou het mooi zijn als je uitelkaar ging en tegelijk een ander had..

Op het werk weer stiekem er tussen door talloze relativerings zinnetjes op geschreven. Die van het commentaar op mijn verhaal: je zal er alleen maar beter op worden.. iets in die strekking.
En: je mist niets aan hem, zoveel gaf hij niet!
En dat soort zinnen. En dan als het gevoel weer komt, die zinnen gaan lezen..
Zo kom ik de dag door. Uiteindelijk weggeredeneerd. Nu maar kijken of de ochtend mij toch weer te pakken krijgt..

Geraldine.