Wat een lang verhaal . . . Weet niet waar te beginnen. Vorige relaties waren moeilijk. Hoewel ik nog lang geen dertig ben, heb ik al zo veel pijnlijke relaties doorgemaakt . . . Een meisje dat beweerde zwanger te zijn, die me achteraf vooral nodig had voor seks en geld. Een vrouw die aan mij verzweeg dat ze getrouwd was en over onze relatie tegen haar echtgenoot loog. Een meisje dat haar gevoelens voor mij kapot liet maken door roddels van haar vriendin . . . Eindelijk dacht ik de ware gevonden te hebben. Spontaan, onaangekondigd, onverwacht. Ze beschreef me als haar zielsverwant, haar voorbestemde ware, en het lot lachtte me toe . . . Althans, dat dacht ik.

Ik ontmoette haar en werd op slag verliefd. Het was liefde op het eerste gezicht. Terwijl ik er zelf niet meer in geloofde - terwijl ik beter wist. Ze vertelde me hoe haar ex aan drugs verslaafd was geweest . . . Haar andere ex had haar in de steek gelaten nadat ze een ongeluk had gehad, haar schoonfamilie had haar buitengesloten en behandeld als een paria . . . En toen ontmoette ze mij. Een jongen die helemaal voor haar wilde gaan, ondanks haar complexe verleden. Ze beschreef mij als "haar laatste kans op ware liefde." Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als toen ik haar hand vasthield en we samen de zonsondergang tegemoet liepen. Wat was ik blij dat ik eindelijk die persoon gevonden had waar ik mijn romantische gevoelens aan kwijtkon. Haar ogen straalden wanneer ik mijn lippen op de hare drukte, en nog steeds ruik ik spontaan flarden van haar geur . . . Als ik 's ochends opsta, of midden op de dag de trap af loop.

Ik schreef haar aan het begin van de relatie een bericht, daar stond in: "In die oneindige stille ruimte, die niet in tijd, noch omvang gemeten kan worden, bestond eens een blauw-groene parel, waarop het trotse dier leefde dat zichzelf de mens noemde. En op die parel brandde een kampvuur, waar een jongen en een meisje elkaars hand vast hielden. En toen zij elkaar in de ogen keken, keken alle sterren en planeten mee in jaloezie. Omdat deze hemellichamen in vergelijking met de intense liefde die in deze ogen lag, kleiner waren dan zandkorrels, deinend op de bodem van een oceaan." En toen bezocht ze haar vriendin en liet die het briefje lezen. En die zei: "Nog nooit heeft een jongen zo iets voor mij geschreven. En ook nooit zal een jongen zo iets voor mij schrijven."

We spraken elkaar op MSN en op skype, ze bewonderde mijn intense blik, we spraken als verliefde idioten. Alles was perfect. Eindelijk kon ik genieten van de onbezorgde liefde . . . Rationeel kan ik alles doorgronden, het is geen intellectueel of fysiek probleem. Het is een emotioneel probleem dat ik voel. Die leegte, dat stuk dat nu is weggeslagen uit mijn hart, dat porseleinen hart dat misschien niet meer gelijmd kan worden. Want ik beschreef haar ook als mijn laatste kans op ware liefde. Ze zocht een jongen die ze kon bezitten, waar ze zich aan vast kon klampen. Want haar exen wilden niet eens haar hand vasthouden. Ik drukte haar zacht tegen mij aan en voelde haar warmte. Ik was volmaakt gelukkig. "Het leven is een weerbarstige leermeester," schreef ik haar al in het begin van onze relatie. Want ik was bang voor die liefde. Bang om me er aan over te geven. Bang om weer opnieuw pijn te lijden. Maar die kracht was sterker dan mij.

En toen bracht ze het onderwerp 'seks' naar boven. Ze haatte haar vroegere minnaars . . . Die waren slechts 'er op, er in en er uit', zo vertelde ze me. Ze wilde een minnaar die haar kon laten genieten. Ik gaf mezelf helemaal aan haar over. Toen ik met haar de liefde bedreef, voelde ik dat er een energie over mij heen kwam, die me boven mezelf deed uitstijgen. Mijn gevoelens van begeerte voor haar veranderden in pure liefde, alsof ik boven mezelf uitsteeg terwijl ik haar beminde. Ze onderging het, ze genoot, ze kwam los en boorde haar vingernagels in mijn schouders. En ik zei: "Toe lief, laat je maar gaan, ik wil dat je geniet. Want als jij geniet, geniet ik ook." Achteraf beschreef ze hoe perfect het geweest was. Hoe fijn onze aanraking gevoeld had. Hoe fantastisch het was om mijn handen over haar lichaam te voelen. En met intens plezier liefkoosde ik haar zachte, gladde huid en vrouwelijke vormen.

En toen ineens . . . Kwamen haar stemmingswisselingen boven. Nog steeds ruik ik die geur, die geur van het lange gras waarin we op onze ruggen lagen, en het koelblauwe hemelgewelf in elkaars ogen weerspiegeld zagen. De geur van liefde en de zomer, haar indringende parfum en de vluchtige reuk van haar lichaam en haar. Ik had zelfs al gesoliciteerd voor banen nabij haar omgeving. Maar die avond na ons samenzijn, toen kwamen ineens haar stemmingswisselingen. Ik moest zo veel energie uit mezelf halen om de gesprekken richting iets positiefs te buigen. Ik kon bijna niets zeggen of ze vatte het op als een aanval. Waarom deed ze dit? Als een soort Jezus keerde ik de andere wang toe, ik ging er niet tegen in, probeerde opbouwend te zijn. Ik wilde haar steunen. Ik wilde haar niet kwijtraken.

En toen ineens, kwam de aap uit de mouw. Haar verleden. Ze zou misbruikt zijn, en ze kon al mijn liefde niet in zich opnemen want ze werd er door overweldigd. Het contrast tussen mijn intensieve liefde en haar vorige afstandelijke relaties was te groot. Mijn romantische natuur was te almovattend voor haar. Ik heb voor haar gehuild. Al vier jaar had ik niet gehuild; niet bij de dood van mijn neef, niet bij het overlijden van mijn politieke mentor. Niet toen ik mijn diploma's behaalde of gekozen werd in het bestuur. Maar toen ze onze afspraak afzegde per sms'je, toen heb ik gehuild.

Als we bijvoorbeeld naar de bioscoop gingen, zat ze zit me wel op te winden . . . Ze streelde de binnenkant van mijn lies en likte mijn vingers, plaatste haar lippen op mijn nek en drukte haar nagels in mijn borstbeen. Zo raakte ik opgewonden, maar ik durfde het onderwerp seks niet meer aan te snijden. Ineens was haar romantische stemming dan weg. Ze liet zich wel door mij bedienen, maar ik durfde niet om meer te vragen. Het was niet dat ik zozeer aan seks dacht, maar de aanwezigheid van haar lichaam naast mij in bed, van haar intieme aanrakingen, wond mij op. En ik kon die seksuele spanning niet kwijt. Ik wist niet hoe ze zou reageren. Als we dan terugkwamen uit de bios viel ze meteen als een blok in slaap. Was ze echt moe, of waren het dan haar issues uit het verleden? Die vragen boorden zich dan onophoudelijk door mijn bewustzijn, en ik kon er niet meer van slapen.

Het was alsof zelfs haar zoenen minder intens werden. Terwijl we een week eerder nog aan het water hadden gezeten, we hadden teruggewandeld naar mijn huis, en om de minuut pauzeerden we en kusten elkaar hartstochtelijk. Ik las haar sms'jes voor uit mijn telefoon en ik zag haar gulle lach, haar flonkerende pupillen. Ik bukte en plukte een bloem; die stak ik in haar haar. We kwamen thuis en ik smeerde haar door de zon verbrande huid in met creme. Daarna verleidde ze me, en we bedreven de liefde. Teder en zacht, dan weer ferm en met passie. Maar nu, nu ze over haar opvattingen over seks had gepraat, was ze veranderd, en zei ze: "Je overdrijft. Ik weet wat er in die sms'jes staat want ik heb ze zelf geschreven." Dus ik bleef dan onrustig omdat ik die seksuele gevoelens niet bij haar terecht kon; grote kans dat ze dingen zei als: "Je geeft me het gevoel dat het om seks draait." terwijl we dan die hele middag hebben gewandeld, film gekeken, enzovoorts.

Ik heb haar proberen uit te leggen dat ik de seksualiteit niet tegenover de relatie stel, maar zie als een vervolmaking van de relatie. Ze doet alsof seksualiteit iets is dat je voor de ander doet . . . Terwijl ze er eerder juist uitgebreid beschreven had hoe ze genoot van mijn tederheid als minnaar. Het is echt pijnlijk als iemand zulke intense gevoelens in je los maakt en vervolgens met zichzelf in de knoop komt. Ze zei dat seks voor haar altijd een minpunt zou blijven in een relatie. Dat ze het voor mij gedaan had, niet omdat ze er zelf van genoot. Ik heb haar uitgebreide liefdesbrieven geschreven, waarin ik beschreef hoe er voor mij geen mooier gevoel was, dan het gevoel van haar warme lichaam tegen het mijne. Hoe ik iedere ril en trilling van haar lijf door het mijne voelde gaan. Ik sloot mijn ogen, ademde diep in, concentreerde me op haar ademhaling en hartslag, en dan voelde ik dat ik leefde - dat ik het leven in volle zin beleefde. Uiteindelijk kon ze zich er niet aan over geven. Ze besloot dat ze seks als iets materialistisch zag, en er nooit zo over zou kunnen denken als ik. Ze zei ineens dat ze prima zonder seks door het leven kon gaan. Ik drink niet en rook niet, maar ik geniet wel van seks. De seksualiteit is voor mij de kers op de taart, die de relatie vervolmaakt. Elkaar het ultieme geschenk geven, genieten van de geneugten van lichaam en ziel. Ik moet toegeven dat ik dat niet opgeven kan, ookal houdt ik zielsveel van haar . . . Dan toch zal er die opwinding blijven in de nabijheid van haar lichaam. Dan nog zal ik rusteloos zijn, en door die rusteloosheid denkt ze dat ik alleen maar aan seks denk.

Nu voel ik nog slechts een diepe leegte in mij. Alles dendert door, mijn carriere, mijn toekomst. Ik bouw aan mijn toekomst, maar het voelt alsof ik een onbewoond en verlaten huis opbouw. Mensen zeggen: "Hoe gaat het, mooi zo! Wat ben je toch sterk!" Dan kijken ze naar wat ik bereikt heb op het gebied van werk. Maar wat ik van binnen voel, die brandende pijn, alsof ik wordt opgezogen in een zwart gat, een oneindige leegte. Die onmetelijke leegte tussen de sterren, die nu hun wraak op mij nemen.