De last van de onduidelijkheid

afbeelding van Rodeo

God, wat heb ik weer een kutdag zeg. Al sinds vanochtend zware hartzeer terug.

Het lijkt wel of ik een trauma heb opgelopen, door deze lelijke break-up... en vooral, de leugens. De pijn blijft maar aanhouden en aanhouden.

Ik had haar graag ooit vergeven, want ergens voel ik dat ze zichzelf gewoon even (4 maandjes nog maar Tong) kwijt is geraakt onderweg.

Ze heeft me immers zondag nog verteld dat het haar bedoeling nooit is geweest om me te kwetsen. Dat ze wou dat het anders was gelopen. En woensdag maakte ze toch terug dezelfde fout. Na 'de waarheid' dat het volledig gedaan was tussen haar en rebound gaat ze er weer mee gaan slapen.

Ze is zichzelf kwijt, dat gevoel heb ik sterk. Ze heeft vluchtgedrag (rebound) en maakt hierbij grote fouten die me blijven kwetsen.

Nu weet ik niet ofdat ze zichzelf kwijt is en haar daden haar zwakke wilskracht voorbijgaan - of dat ze gewoon bewust zit te liegen om een verdoken relatie in stand te houden.

Die twijfel bij mij maakt het voor mij zeer lastig om los te laten. Het doet verdomd veel zeer.

... Ik wil niet rebounden, maar vanavond zie ik mijn goede vriendin terug, waarmee ik woensdag nog heb zitten kussen en lange babbels gehad. Ze sprak me vanochtend aan om vanavond nog eens wat op te trekken. Ergens deed deze waardering me goed, het voelt eens anders aan om te weten dat er wél iemand aan je denkt. Dat doet goed.
Ik heb besloten van deze waardering geen misbruik van te maken, gewoon gezellig met haar op te trekken. Ze weet hoever ik sta, en ze wilt dat ook respecteren - het is trouwens wederzijds; ook zij wilt op zichzelf staan. Ik ga vanavond genieten van de waardering, want ik ben mezelf weldegelijk kwijt, en ook ik heb ergens wel nood aan dit vluchtgedrag. Als dit is wat er gaande is bij mijn ex en haar rebound, dan kan ik haar gedrag ergens vatten... en haar misschien ooit vergeven.

Maar als ze iets verzwijgt... god, dan ben ik echt al mijn geloof in de liefde kwijtgespeeld.

Onduidelijkheid is in een break-up het ergste wat er is.

Rodeo

afbeelding van violettaa

Sterkte

Ik denk dat je wat meer afstand moet nemen van haar hoe moeilijk het ook lijkt.. .. zij heeft haar rebound (en haar redenen om hem te hebben, die ze zelf misschien ook niet begrijpt).. en ook al snap je het niet en doet het je pijn of liegt ze erover.. Ze is niet meer jou vriendin dus mag ze in principe doen wat ze wil.. Dus ipv je met haar doen en laten en haar gemoedsstand bezig te houden kun je misschien beter focussn op hoe jezelf verder gaat? En doe inderdaad zelf ook wat je wil.. Jij hebt nu ook je rebound gevonden!

P.S ik weet het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan maarja dacht zeg het toch maar Knipoog

afbeelding van Rodeo

afstand en geduld

Hey viollettaa,

Dank voor je antwoord.
Ja, rebound gevonden... Neen, het is gewoon het gevoel van gewaardeerd te worden dat me deugd doet. Ik ga het niet verder dan wat geknuffel en basic affection laten komen.

Ja, mijn ex doet nu wat ze wilt. Inderdaad.

Ik hoop gewoon niet dat ze verzwijgt dat ze me gewoon vervangen heeft, en me hiervoor 4 maand met twijfels heeft opgezadeld. Haar rebound is overigens echt een loser. Misschien is het dat wat me zo kwetst; het gevoel voor hem vervangen te zijn geweest. De onduidelijkheid is hartverscheurend; maar ik begin inderdaad zoiets te hebben van: "time will tell".

Geduld is een mooie deugd, zei iemand me gisteren. Geduldig zal ik zijn. En de tijd zal me duidelijkheid scheppen, die zij me niet kan geven.

Ik zal haar geen opmerkingen meer geven, geen vragen meer stellen... ik ga haar niet meer vragen stellen of het nu allemaal leugens zijn of niet. Ze doet wat ze wilt, en hopelijk ziet ze ooit in hoe vuil ze het heeft gespeeld, vlucht ze niet meer, en wordt ze geconfronteerd met haar schuldgevoelens.

Want ik wil het loslaten, maar zonder duidelijkheid gaat het niet. Hiervoor moet zij eerst zichzelf terugvinden.

Ze krijgt haar volledige afstand nu, en ook al zie ik haar nog vaak, ik zal er geen gesprek meer mee voeren.

Rodeo

afbeelding van aimezz

onduidelijkheid

Hallo Glimlach
Amuseer u maar eens goed Glimlach je zal er deugd van hebben
Ik kan mijn ex ook niet loslaten omdat alles nog zo vers en onduidelijk is..
Ik denk dat je daarom best eens met je vragen naar haar gaat,ik zal dat proberen te doen in elk geval..
Het is normaal dat je geniet van aandacht van een andere,omdat je dan ook weer zelfvertrouwen krijgt en het gevoel hebt dat je er mag wezen Glimlach
Mij ex dumpte me en een week later krijg ik een liefdesverklaring van een vriend Shock oké, daar ga ik natuurlijk niet op in , ik zit nog in mijn hoofd met een ander ! maar toch voelt het ook goed te weten dat je best wel oké bent

Groetjes

afbeelding van Rodeo

vragen haalt niets uit

Haar nog eens gaan vragen... ik kan het niet meer. Ik doe het elke keer en krijg telkens maar leugens of dingen waarnaar ze zich uiteindelijk niet gedraagt.

Sinds ik terug onduidelijkheid heb ben ik terug niet goed. Drie dagen heeft m'n genot geduurd. Drie dagen... van gemoedsrust. En nu weer dezelfde zever van de voorbije 4 maand.

Waarom kan ze gewoon niet eerlijk zijn? Al dat liegen doet zo ontzettend veel zeer :'(

Neen, ik vraag haar niets meer. Het heeft toch geen zin.

Groeten,

Rodeo

afbeelding van Jup

Je maakt jezelf gek

Beste Rodeo,

Ik heb je blogs een beetje gelezen en je maakt het jezelf zo moeilijk door je steeds weer die vragen te stellen. Je weet ook dat je er geen antwoord op krijgt! Probeer het los te laten en accepteer dat je er geen goed antwoord op krijgt... Ik weet het, het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar je maakt het jezelf zoveel makkelijker als je je daar bij neer zou kunnen leggen!

afbeelding van flower87

Rodeo

Even een tip...De gevoelens van meisjes gaan vaak dieper dan zie van jongens...Dus misschien word dit meisje dadelijk wel helemaal gek op je en kun jij niet hetzelfde voor haar voelen omdat jij nog altijd aan je ex denkt!!

Sterkte he!!

Gianna

afbeelding van girl89

Twijfel

"Die twijfel bij mij maakt het voor mij zeer lastig om los te laten. Het doet verdomd veel zeer."

Dat is het, die godganze twijfel... Dat is wat je gek maakt. Ik begrijp wat je bedoelt, ik voel precies hetzelfde. Je blijft heen en weer gaan in je gedachten van het een naar het ander, waar lag het aan, bladiebla... Maar waar geen twijfel over mogelijk is is dat ze OP DIT MOMENT niet bij ons willen zijn...

Zoals ik wel vaak in je blogs terug zag komen, als het echt is, dan komt het wel weer... En "what will be, will be", probeer dat een beetje meer in je gedachten te laten komen en het iets meer los te laten/naar de achtergrond te laten gaan... (Dit is natuurlijk totaaaaal niet makkelijk, ik bak er zelf ook nog steeds niets van... Maar hoop dat het met de tijd beter gaat...)

Ik hoop dat de rest van je weekend beter was! Sterkte!