mijn ex zn pa is vandaag jarig.mijn exzwager kwam ik tegen en die zei ga ff mee hem feliciteren M is er toch niet.nou ja waarom niet,dacht ik.ik dus min zoon naar oma gebracht en in de auto gestapt naar leiden.de hele weg verzekerde zijn broer dat hij er niet was.ik kwam daar binnen met een kilo stenen in mijn mag.maar idd,hij was er niet.ik de man feliciteren en mij om laten praten door zn ma voor een bakkie koffie,want M kwam niet die zat in rotterdam.eindelijk de taart door mijn strot gewerkt.op weg naar mn jas en ik hoor de sleutel in het slot.shit,ik kreeg de behoefte om in de gangkast te gaan zitten.de deur ging open en daar stond hij.mijn grote liefde.magerder en bleek.2 meter groot en voelde zich enorm opgelaten.ik zag hem in 1 minuut blij zijn boos maar uiteindelijk sprongen zijn ogen vol.en ik maar slikken,o god wat had ik daar willen verdwijnen.opeens zie ik ook dat de doos achter hem staat.mn exschoonpa heeft haar verzocht om weg te gaan omdat ze dondersgoed wist dat zij daar niet welkom was.dus het ding verdween en M blikte of bloosde nog steeds niet,bleef me maar aanstaren.man,wat ongemakkelijk.
inmiddels stond zijn broer achter me,en zei dat het miss beter was dat we naar de woonkamer zouden gaan.M noog steeds zwijgend.op de bank zei de droogkloot alleen,goh je bent afgevallen,staat je goed.ik voelde me een stuk rustiger worden weer,mn exzwager hield letterlijk mn hand vast.M zegt met tranen in zijn ogen dat hij zielsveel van mij houd,ja en nu verwachtte hij soms dat ik hem in de armen zou vallen,nee niet.dat met ik hou van jou alles uitgepraat is.ik keek hem aan en zei,als jij zoveel van mij houd kwets je mij niet zo.hij: ik was boos en gefrusteerd.ja praat ook alles goed.NOT..nog steeds op mijn lip bijtend.ik zei tegen hem dat ik zielveel van hem hou maar niet met hem kan leven.ik verander wel,tuurlijk M na een jaar,kan niet.ik heb ons opgegeven zei ik tegen hem.waarop hij als een klein kind begon te huilen.zielig hoor maar had je eerder moeten bedenken.ow ik doe alles voor je alsjeblieft neem me terug.NEE ik heb je aL 2 KEER TERUG GENOMEN,en toen zou je ook veranderen,heb ik niks van gemerkt.ik zei tegen hem.we moeten elkaar een paar maanden niet horen spreken en voelen.totaal geen contact.en zijn we dan nog zo verliefd horen we bijelkaar.de doos stond weer voor de deur waarop M haar gruwelijk de deur wees en vroeg of ze uit zijn leven wilde rotten,dat ze niet meer als een n*ukertje was.ik genoot,hoe erg het ook klinkt.op dat moment greep ik mn kans om weg te komen en zijn broer pakte zijn sleutels om me weer naar huis te brengen.hij zag het.pakte me beet en smeekte me nogmaals om bij hem te blijven,het leek wel een slechte romantische film,hij zakte op zijn knieen en legde zijn hoofd tegen mn buik aan en hield me stevig vast.man wat kan iemand wanhopig zijn.maar ik ken hem en weet dat hij zo kwetsend kon zijn.maar ik brak wel en begon te huilen.zakte ook door mijn knieen en gaf hem een kus op zijn mond,met de woorden.michel ik hou van je zielsveel maar nu heb jij teveel met jezelf uit te zoeken.miss over een paar maanden kunne we het met meer nuchterheid bekijken.en als wij echt bij elkaar horen,komen wij dat ook weer.hij gaf me een zoen en zei dat ik het beste was wat hem overkomen is.daarna nog een zoen gegeven en dat was de laatste misschien voorlopig,maar nu nog definitief de laatste kus.man wat heb ik de weg naar huis zitten huilen.en nu ik het jullie vertel weer,o wat doet dit pijn en o wat voel ik me ook weer sterk in mn schoenen staan.heb ik spijt dat ik ben gegaan?weet ik niet.ik denk het niet..