Vandaag de dag naar een afspraak geweest waar ik een drie maanden geleden nog met mijn ex naartoe ging. Zoiets bepaald meteen mijn gedachtes voor de gehele dag.
Ik had werkelijk gehele heen- en terugrit en ook tijdens de afspraak herinneringen aan de keer dat ik samen met haar daar was. Want ik vond het prettig toen die dag.

Ik wist dat er een minieme kans (0,0001%) was om haar tegen te komen en ik hoopte daar zo op. Uiteraard vroeg mijn gezelschap van vandaag heel nuchter: 'En dan?' Want waarschijnlijk zou ik haar begroeten met misschien de tranen in mijn ogen, en zou misschien nog vragen hoe het ging met haar. Maar dan zouden we weer van elkaar weglopen zonder een stap verder te zijn.

Ook op de weg zag ik overal haar type en kleur auto rijden, en moest ik keer voor keer checken of zij er niet in reed, met als hoogtepunt/dieptepunt het laatste stuk op de terugweg, waar er twee auto's achter me zo'n bolide reed met overeenkomstige kenmerken. Uiteindelijk bleek er een man achter het stuur te zitten.

Ik wil haar vergeten maar het lukt mij nog totaal niet. Ik heb de angst om de rest van mijn leven aan haar terug te denken. Hoe is dat bij jullie verlopen? Moet dat slijten? Als ik met een ander mijn leven wil gaan delen, moeten ex-gedachtes niet telkens opnieuw de kop opsteken. Mijn 'wil om te vergeten' is groter dan mijn 'kunnen vergeten'.
Bovendien voelen de gedachtes aan haar als een blokkade om in mezelf te kunnen investeren, wat ik ook nog zo hard nodig heb.