De eerste stap naar het definitieve is gezet... was toch even balen...

afbeelding van Ann1972

Ja, ik weet het, men had er mij voor verwittigd... maar het eerste bezoek aan de rechtbank deed mijn maag toch ineen krimpen.
Gelukkig had ik een ondersteunende vriendin bij... en gewoon goed door blijven ademen...
Ik vond het zo ongeloofswaardig!!! We zaten daar zeker wel met 35 a 40 koppels. Eerst werden die koppels die voor de tweede keer kwamen naar voor geroepen en dan was het aan de nieuwkomelingen Verdrietig
Ik voelde mij door en door slecht... mijn gevoel zei me dat ik daar niet wou zijn.
Maar achteraf als ik erop terug kijk, en ik eigenlijk toch niks van respons meer krijg, wordt het mij meer en meer duidelijk... Hij zal nooit over zijn fouten en gevoelens open kunnen praten tegen mij.
't is raar, het is gelijk dat geen van beiden echt wil scheiden maar we kunnen er gelijk niet vanonder. We kunnen het verleden niet uitwissen en hij kan het niet laten varen... Dus moeten we maar verder aan die nieuwe toekomst bouwen zeker! Elk apart...
Uiteindelijk hebben we (mijn vriendin en ik) het onaangename aan het aangename gekoppeld en ben ik de dag goed 'zelfs genietend) doorgekomen. Een wandelingetje door Brugge, iets drinken, dan nog een hapje eten, nog eventjes stappen en dat op naar huis. Nog eventjes bij mijn boezemvriendin aangeklopt en dan was het tijd voor de kids... dagje om... Had ik nu mijn vriendin niet aangeboden om mee te rijden dan had ik mijn dag zeker onaangenaam doorgebracht en met veel tranen, die zijn nu achterwege gebleven... Had het met momenten super lastig maar heb ze kunnen bedwingen!
Het is nu ook rustig in mijn hoofd... en dat doet wel goed...

Het is raar dat, ook al weet je 'dat uiteindelijk alles wel op zijn pootjes terecht gaat komen voor de kids en mij', dat alles toch zo met ups and downs gepaart gaat.
Ik zou zo graag in contact met andere vrijgezellen willen komen... ik wil op zoek gaan naar een aangenaam gesprekspartner, iemand waar het mee klikt, iemand die dan ook naar mij zou verlangen... jullie begrijpen maar al te goed wat ik bedoel zeker?...
Iets in mij wil verder... ik wil verder met mijn leven en ook al had ik het met momenten moeilijk, ik besef dat ik niet op mijn ex moet en wil wachten... Hij verwacht misschien dat ik dat ga blijven doen, dat ik alles voor hem blijf over hebben maar dat is niet zo. Ik heb hem denk ik wel al genoeg de tijd gegeven, zelfs tot vandaag, tot in de rechtbank toe probeerde ik hem nog tot inzicht te brengen... En eigenlijk heb ik meer en meer iets van ik wil deze man niet meer...
Het gemis gaat denk ik niet meer over mijn ex maar over gevoelens die ik gedwongen moet missen...
Ik wil liefhebben en geliefd worden...
De toekomst heeft nog vele nieuwe ervaringen voor mij in petto, dat is iets wat zeker is!!!
En het ouderschap zoveel alleen doorstaan dat zal ook wel beteren met de tijd zeker... Die eerste schooldagen waren nogal hectisch maar uiteindelijk zal daar de struktuur in terug keren en dan komt op dat vlak ook de rust terug...

Alles zal beteren... We doen het goed... Het komt wel goed...
Ik zei tegen m'n vriendin nog vandaag "misschien zeg ik over enkele maanden, we hadden er al veel vroeger een eind aan moeten maken"! Want uiteindelijk zit ik al 14-15 maand in een onmenswaardige toestand! Dus het kan alleen maar beteren.

Ik hoop voor jullie allen hetzelfde... een betere toekomst...
want iedereen van ons verdient het om het geluk terug te vinden...
toi toi, geef niet op, het komt goed!!!

Anntje

afbeelding van Letje

Ann1972

Zo dat is herkenbaar voor mij. Ik had het bij mijn trouwdag in Mei. Ik heb de 21 jaar nog gehaald. Ik had vrij genomen van mijn werk en daar zat ik dan... Toen belde mijn vriendin en ik ben naar haar toegegaan, wij hebben door het bos gewandeld en een stuk appeltaart op een terras zitten eten en zelfs nog gelachen!!!
Fijn als je iemand hebt, die je vooral tijdens die ontzettend moeilijke tijden, bij staat.
Dit was ook tijdens het tekenen van het convenant, ik moest op 5 verschillende exemplaren en op elke bladzijde daarvan, mijn paraaf zetten en bij elke paraaf dat ik zette, kon ik alleen maar denken... DIT wil ik niet, dacht dat ik gek werd. Ook toen heb ik contact gehad met mijn vriendin en weer heeft zij mij daar doorheen gesleept. Kan haar niet vaak genoeg vertellen hoe dankbaar ik ben, dat zij mij hier doorheen sleept.
En inderdaad, je weet dat het goed gaat komen maar die ups en downs blijven nog wel even!
Ik vind je erg sterk!
Letje

afbeelding van Ann1972

@ Letje... sommige dingen willen we niet maar moeten gebeuren...

Beste Letje,
Inderdaad, we worden in die situatie meegezogen, we kunnen er niet onderuit doordat onze expartner niet meer meewilt! Maar het is zo belangrijk blijkbaar voor ons innerlijk gevoel om ons daarvan los te maken... uiteindelijk zeg ik dikwijls tegen mezelf "het is niet het verleden die blijft tellen, het is 'de toekomst'" en die toekomst hebben we zelf in handen!!! En ik ga er gewoon voor! Ik kan op mijn eigen benen staan en daar begint het nieuwe geluk!!! Eenmaal ik dit heb bereikt komt de rest veel vlotter... Uiteindelijk heb ik er lang over gedaan maar ik voel me altijd maar beter worden!

En die vrienden... mijn broer, mijn buurvrouw en gewoon al die mensen die mij een luisterend oor aangeboden hebben, en er nog altijd voor me zijn... ja, als ik die niet had gehad... dan zat ik zeker niet op die manier hier zitten schrijven en zou ik er veel somberder aan toe zijn!!! Dat is een punt dat ik zeker weet! Ik ben die mensen één voor één super dankbaar... dat is gewoon onbetaalbaar!!!

Ik weet echt wat ik aan iemand heb en dat doet goed!
Ik hoop dat jij ook meer en meer rust kan vinden in jou situatie... en die eenzame momenten moet je op een positieve manier kunnen leren invullen... ook ik probeer die eenzame momenten om te laten slaan naar gewoon rustige, aangename momenten... We mogen onzelf niet kwellen op die momenten... En probeer positief te blijven denken (ik weet uit ondervinding dat dat niet makkelijk is) Ikzelf heb ook af en toe wat "peptalk" nodig van een vriendin die mij dan weer met beide voetjes op de grond zet!

Anntje

afbeelding van Letje

Ann1972

Hoi Ann, heeft die van jou, je ook laten zitten met al die rompslomp? Hij trok in januari de deur achter zich dicht en dat was het. Hij moest van de advocaat in augustus al zijn rekeningen regelen en de dingen die van hem zijn van onze gezamelijke rekening af halen... nu nog niet gedaan, ik zit hier met zijn rekeningen en heb hem dit vorige week verteld aan de telefoon, pff zei hij, laat maar liggen ik heb toch geen geld....
JA lekker makkelijk op deze manier en aangezien hij hier ook nog ingeschreven staat, krijg ik straks de problemen ggrrrrrr.
Hij zou 1 keer per 2 weken iets met de kinderen gaan doen.... ook grrrrr. Nee joh, ik kom er pas vanaf als we echt alles geregeld hebben!!!!
Dan kan ik denk ik rust gaan krijgen.
Wat een gedoe..
Er komen niet alleen emotionel dingen aan te pas maar ook zakelijke dingen en ik doe zooooo veel en hij maakt zich er makkelijk van af. Bah,bah... zo, lekker even tegen jou zitten klagen Knipoog
Lucht op!

afbeelding van Ann1972

Letje, dat is niet klagen hoor...

Dag Letje,
Je mag best je gedachten kwijt hoor... en dan is dat niet klagen!!!
Dat doet ieder van ons hier, onze gevoelens, emoties en gedachten delen... net omdat we zelf ervaren dat dit inderdaad oplucht zal ik dit nooit als klagend ervaren!!! En het geeft de meesten van ons een goed gevoel hier terecht te kunnen...

Wat de breuk betreft is het bij mij enigsinds anders... ik heb hem uiteindelijk verplicht alleen te gaan wonen omdat het hier niet meer uithoudbaar was. De spanning hing hier in huis en iedereen leed eronder! Het moest gewoon gebeuren... hij zag en ziet nog altijd zijn fout niet in. Maar als het op papieren en betalingen aankomt ben ik wel correct en neem ik het op voor mezelf. We hadden een week of vijf geleden al alles op papier laten zetten welke regeling we voor de kinderen zagen en hoe we het financieel gingen doen... en eerlijk gezegd dan laat ik mij niet onder tafel praten hoor!!! En ik geef toe dat ik er best wel goed uitkom... ook al ik neem de kinderen dan ook het meest voor mijn rekening en hij... hij kan de vrijgezel uithangen... dat hij maar doet... als het dat echt is wat hij wil??? Ik denk nog altijd van niet maar hij heeft nu zijn volledige vrijheid... en ik ben eens benieuwd hoe hij er binnen enkele maanden aan toe zal zijn! Ik voel mij goed, ik weet niet hoe het komt maar de laatste dagen voel ik zo'n positieve energie in mij komen... en dat voelt goed aan! En geloof mij, ik kom van ver, heel ver... maar ik kom er wel...

Ik kan mij echt heel goed voorstellen dat zoals in jou geval, je echt alles moet afhandelen, en dat hij zelfs geen interesse meer toont voor de kids, het echt balen is. Nu ja, ik heb ook veel alleen moeten doen, maar hij wil wel degelijk nog de kinderen opvangen... daar ben ik die de boot wat afhangt want ik kan ze niet missen. Hoewel nu donderdag gaan ze voor 4 nachten naar hem en ik weet nu al dat ik het wel positief zal opvangen. Uiteindelijk mag hij ook eens ondervinden... het vroege opstaan, de boterhammetjes, school, huiswerk, voetbal... Het is dan maar enkele dagen in vergelijking met mij maar dat was ook mijn keuze. Hij betaald ernaar ook!

Je moet echt meer voor jezelf opkomen! Staan er bij jullie dan nog geen regelingen op papier? Ik vond dat zo belangrijk dat ik wist waar ik stond op dat vlak! De praktische en de financiële regelingen. En het geeft mij rust dat alles beschreven en getekend is! Eerst notarieël en nu ook gerechtelijk.
Echt waar, als dit niet gebeurt is moet je daar echt achter kijken! Laat het niet van hem afhangen!!! Hij heeft plichten en jij hebt rechten!!! Maak er gebruik van! Wij hebben gelukkig alles zonder advocaat kunnen regelen... gelukkig want die lopen ook met veel geld weg.
Maar als het niet anders kan, zoek dan een goeie die dan zijn of haar geld waard is!
Maar hopelijk moet je het niet zover drijven.

Ik probeer niet zoveel meer in het verleden te kijken... en mijn toekomstbeeld... dat heb ik al aangepast. Ik had een mooi toekomstbeeld met ons compleet gezinnetje en daarna kon ik al over onze oude dag een droombeeld vormen... maar dat is gelijk al gewist!

Ik denk zelfs minder en minder over het feit dat hij nog terug zal komen... heb meer het gevoel dat ik dat niet meer wil... ik zie die persoon die hij nu is niet meer graag... waarom zou ik hem dan nog terug willen? Ik heb andere waarden en normen in dit leven.

En echt, ik heb deze middag nog mijn eerste berichten hier enkele maanden geleden ooit geplaatst en ik ben super veel geëvollueerd...
Er is zoveel verandert... en ik ben best tevreden! Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk had ik het liever anders gezien maar dan moet je beiden die kijk op de toekomst hebben... en dat was, (is) duidelijk niet zo dus kom ik nu op voor mijn eigen weg.

Nu ben ik mijn verhaal aan het doen... niet omdat ik het percé kwijt wil maar om je duidelijk te maken dat je echt meer voor jezelf moet opkomen! Ik heb het ook niet op mijn schoot gekregen, echt niet... en ik geef toe, ik heb recent ook een dieptepunt gehad met die eerste schooldagen... en het er alleen voorstaan... maar het keerd.

Ik hoop echt voor je dat je goed zorg draagt voor jezelf.
Ieder van ons verdient betere tijden... en dat komt hoor Knipoog
Je moet er blijven in geloven... echt waar.
Trek je op aan kleine dingen... maar het komt goed!

Wens je nog hopelijk een aangenaam weekend toe...
toi toi en als je nog eens wil 'klagen' Glimlach je mag best altijd bij mij terecht, geen enkel probleem!!!

Geef je hierbij een energievolle knuffel
Anntje

afbeelding van Letje

Ann

Hoi meid bedankt voor je mooie antwoord.. Ik zie veel gelijkenissen tussen onze verhalen, en ja dat financieele dan misschien niet, ik zou het zo kinderachtig van mezelf vinden om meteen naar de advocaat te hollen om te zeggen dat hij zijn zaakjes niet goed regelt...
Aan de andere kant heb jij gelijk natuurlijk, ik moet voor mezelf opkomen, kreeg vandaag nog een sms van hem dat hij klaar is met therapy en dat het beter met hem gaat en hoe het met mij is... tja ik denk dan wat kan jou dat nou schelen, jij bent weggegaan om je eigen geluk te zoeken en hebt ons met veel verdriet achter gelaten eikel!!!!!!
Ik ben niet zo veel kwijt aan de advocaat hoor, €123 euro dus dat viel wel mee. Hij moet wat meer neerleggen!
Wat ben je toch een schat en wat ben je heerlijk positief, ben ik gelukkig ook af en toe hoor, het is echt niet alleen kommer en kwel..
En een dikke knuffel terug en ja ik weet je te vinden als ik weer even lekker wil klagen hihihi
Liefs Letje

afbeelding van mrbean

Mr Bean @Ann1972 sterk van je

Hé Anntje, erg sterk van je, je hebt uiteindelijk veel te lang in een rotsituatie gezeten, meer dan een jaar! Sterk van je dat je uiteindelijk toch van hem hebt kunnen losmaken, het is niet gemakkelijk. Een paar maanden geleden had je nooit gedacht dat je zo ver zou komen, hetzelfde geldt voor mij nu. De toekomst kan alleen maar beter worden, zeker weten! Uiteindelijk ben je veel sterker en wijzer uit de situatie gekomen, we geven zeker niet op!

Mr Bean

afbeelding van Ann1972

@ mr bean... we geven zeker niet op!!!

Beste Bean,
Je zou het mij enkele maanden geleden niet kunnen wijsmaken hebben dat ik er nu zoveel rustiger en op een heel andere manier in het leven zou staan.
Alle papieren zijn bijna rond (behalve voor die lening dan Verdrietig , dat is nog één minpunt in mijn gevoel... maar het overheerst mijn gedachten niet!) Ik kan er toch niks aan veranderen.
Zo zie je maar dat we allen die 'tijd' nodig hebben!
Ben benieuwd hoe het over enkele maanden met ons allen ga gaan...
We doen het nog altijd goed... (met enkele valparijen Glimlach maar we staan altijd maar gemakkelijker recht en we blijven veel beter recht staan!!!) is 't nie?
Ik ben blij dat ik op deze site terecht ben gekomen enkele maanden geleden. Ook al was ik een tijdje afwezig... Het heeft zijn effect gehad op mijn visie, op mijn verwerking, op zovele dingen...

Bedankt voor alle steun...
En ik weet zeker dat jij je hier ook goed en wel doorheen blijft slaan!
We geven zeker niet op!
Weet je nog wat we al dikwijls tegen elkaar geschreven hebben?
Er komt ons een mooie toekomst tegemoet...

liefs Anntje

afbeelding van ikhoopopbeter

Hei Anneke

Het kon niet anders hé ...

Toen ik je hoorde die ene keer, wist ik ook : dit MOET ze laten gaan, omwille van haar zelfrespect in de eerste plaats. Je was zo wanhopig toen.

Blij dat je het ook effectief gedaan hebt, hoe moeilijk het ook is, en dat het moeilijk is moet je mij niet vertellen.

Bravo en sterkte.

En als je nog eens in Brugge bent : laat het me weten, ik woon in Brugge.

Knuffel

afbeelding van Ann1972

@ ikhoopopbeter...

beste, ikhoopopbeter...
Ja, ik kon en kan niks anders dan hem los laten... en ik merk dat het de laatste dagen beter gaat. De ganse situatie zit niet meer constant in mijn hoofd, HIJ zit niet meer elk moment van de dag in mijn hoofd. En dat geeft meer rust in mijn hoofd en in mijn binnenste! Want iedereen die dit heeft meegemaakt weet dat je zulke situaties over je gehele lichaam voelt... (en niet enkel in je hoofd).
Ik ben blij je reactie te lezen... en als ik nog eens in Brugge ben laat ik het je zeker eens weten. (Je zit nog altijd in mijne gsm Glimlach )

Uiteindelijk vind ik mezelf hier ook wel sterk uitkomen! Mijn visie op het leven, mijn omgang met de mensen,... en in de eerste plaats mijn relatie met de kids... en de praktische dingen die komen er zo wel bij... er is zoveel meer verandert dan enkel de breuk tss A en ik.
Maar ik red het wel in mijn eentje met de kids.
Ben eigenlijk best wel trots op mezelf (bij mijn ups dan wel te verstaan) Als ik even terug blik op een goed jaar geleden dan ben ik echt wel tevreden met hoe ik het nu aanpak en hoe ik door het leven ga!

Ik hoop dat het met jou ook beter of goed gaat...
Dank vr je steun...
lieve knuffel terug...