we zijn een paar maanden later ...
maanden waar een hoop in is gebeurd, we zijn zelfs weer samen geweest....tot de dag dat ik op me werk zat en thuis kwam in een leeg huis....zijn spullen waren weer gepakt de kids had ie onder gebracht en daar was het vervelende eind in zicht!

paniek en heel veel verdriet ...geen idee waar hij nu weer uit hing en waarom hij mij niet kon zeggen waarom hij nu weer is weg gegaan.
weer die vragen waarom waarom???

maand niets gehoort , tot ik verleden week een sms van hem kreeg ...we moesten praten!
stom als ik was heb ik me werk laten liggen en ben naar husi gereden.

hij kwam binnen en pakte mij vast , dikke knuffel en een zoen. wat voelde ik me vreemd en dost er niet aan toe tegeven.
hij zei ik zie nu pas in waar ik mee bezig ben en is er een oplossing?
na een goed gesprek, teminste dat vond ik, ging ie toch weer weg en weetje ik was er eigelijk van overuigd dat hij naar zijn gezin terug zou komen die zelfde nacht.....

dit was woensdag....donderdag belde hij mij om te zeggen dat het een fijn en goed gesprek was en dat hij weer langs zou komen ....vrijdag lag er een brief van zijn advocaat ??? de scheiding is aan gevraagt en hij wil zo snel mogelijk al de spullen verdelen.

wat een verdriet en weer niet slapen ...weer het hele proces!
wat kan een mens dan malen he?

ik ga dus nu met tranen in me ogen mijn advocaat weer bellen om mezelf teverdedigen.

VANDAAG dus de dag van mijn *nieuwe leven*
alles ben je kwijt ...je gezin, je droom huis, je rust, alles wat je lief hebt.....wat een pijn!

heel het weekend weer vragen....
wat hangt er allemaal boven mijn hoofd?
waneer moet ik me huis uit?
wat zijn mijn rechten/ plichten?
die arme kinderen....wat nu?

ik raap mezelf bij elkaar en ga maar bellen ....met alle tegen zin! ik heb dit nooit zo gewild!

hij heeft wel een mooi kado achter gelaten....ben 16 weken zwanger.