Beste iedereen! Nieuwe inzichten heb ik vanavond verkregen... en ik kan niet anders dan ze met jullie te delen.

Ik heb vanavond een zeer goed gesprek gehad met iemand, met een extreme open geest. En dit heeft me goed gedaan. Uit dit gesprek gezamenlijk tot nieuwe inzichten gekomen. En deze nieuwe inzichten hebben me geholpen, om de 'haat' en het wrange wansmakelijke gevoel over m'n ex weg te werken, zonder dat m'n verwerking van al wat me is aangedaan in het gedrang te brengen.

Want eerlijk gezegd : echt gezond is het niet om met negatieve gevoelens rond te lopen.

Ik begrijp nu haar gedrag, dat monsterlijk was in de break-up, vanuit een rationeel én begripvol standpunt.

Want bleek dat m'n ex in de relatie een fantastisch en goed karakter had, en in de break-up de kwaadaardigheid zelve leek te zijn. Hell, ik zag ze de voorbije dagen zelfs als een sociopaat. Nu niet meer dus.
Vanwaar dit karakterieel contrast tussen deze persoon in de relatie, en deze persoon in de break-up?

Het antwoord ligt erin dat zij er ook van heeft afgezien... ze was iets gekends kwijt. Echter heeft zij dat als dumper (die dus iets fouts heeft gedaan : dumpen = de andere kwetsen) verwerkt op haar eigen manier. Dit hield in dat zij zich niet bewust was van haar eigen slechte gedrag omdat ze zichzelf dat goedpraat in haar hoofd, om de pijn van de breuk en de schuld van haar daad niet te hoeven voelen.

Het heeft met ervaring te maken. Ik besef nu dat ze niet ervaren genoeg is om te beseffen dat haar gedrag iemand anders kapot kan maken. Ze heeft nooit deze diepte gekend, en dat weet ik. Haar ziel heeft de bodem van de diepste put niet geraakt. Zij kan niet weten wat het is.

Haar onervaren niet-bewustzijn hierover maakt dat ze dingen deed, die in mijn ogen kwaadaardig leken, maar in haar ogen onschuldig. Voor haar is de relatie gedaan, en doet ze maar wat. Ze beseft het niet, en bedoelt het niet slecht. Ze kan het enkel niet meer goed bedoelen.

Ik besef nu dat die onervarenheid sowieso tot een relatiebreuk had geleid. Ik besef nu dat, moest dit ooit in een verre toekomst terug moeten werken, dat zij eerst deze ervaring (en de diepe zielekuil) moet meemaken. Zij moet deze persoonlijke groei kunnen meemaken. En ik gun het haar, want ergens heb ik hem nu meegemaakt (typisch voor de gedumpte), en ik voel me er zo ontzettend wijs en volwassen door worden, rijker als mens.

Ja, ik respecteer het meisje dat ze was in de relatie, toen ze nog emotioneel stabiel was, en even niet doelloos aan het zoeken was naar de lessen des levens. Ik hou van dat meisje, en dat zal steeds zo blijven... echter is dat meisje nu zichzelf aan het leren kennen... en uit m'n liefde leer ik dat aanvaarden, respecteren, zelfs toe te juichen. Mijn liefde voor haar gebied me haar dit te gunnen, toe te wensen. Ik wil dit meisje tot een volwassen vrouw zien groeien, en dit kan ze enkel op zichzelf.

Ja, ik begrijp eindelijk wat kiki70 hier steeds schrijft "liefde = loslaten".

Ik laat haar nu los, met een zeer gerust hart, met positieve (en geen negatieve) gevoelens. Ik laat haar nu los, zodat ze zichzelf kan gaan ontdekken, ervaring kan opdoen als mens, haar zielssterkte kan aandikken, haar menselijke volwassenheid kan vinden.

En het feit dat ik dit nu inzie, waar zij onbewust mee bezig is, en dat zij dit dus niet inziet, doet me ook goed voelen. Het doet me goed te beseffen dat ik haar door heb, en zij zichzelf nog niet. Het geeft me een verheven gevoel, een groots gevoel... dat maakt dat ik boven heel deze zever, al dit drama, al deze pijn kan staan... en dit uit een liefde... een liefde die niet meer bezitterig is, maar loslatend.

Ja, vanavond is een goede avond. Deze inzichten zijn zowat de rijkste die ik als mens ooit heb mogen inzien, heb mogen voelen.

Mijn liefde heeft een nieuw stadium bereikt, mijn pijn vervagend tot een vorm van appreciatie voor de andere haar avontuur des levens.

Het gaat je goed, m'n liefste. Er wachten jou donkere tijden, maar ook tijden van verlichting. En misschien, tegen dan, kruisen onze paden elkaar weer, misschien ook niet. Maar ik gun je dit. Het is jouw beurt om te leren, te groeien, te bloeien.

Ik hoop dat deze inzichten sommigen onder jullie helpen kunnen... dat jullie hart niet verstokt geraakt in een waas van jaloezie, haat, chagrijn, boosheid of droefenis... maar in een loslatende grootsheid terug groeien kan.

Groetjes,

Rodeo