Hoe kan liefde 'liefde' zijn als je die voelt voor de 'verkeerde' persoon? Ja, verliefdheid, dat zal het wel zijn I guess... Waarom voel ik me steeds aangetrokken tot de verkeerde mannen, mannen die niet weten wat ze willen, die niet kunnen volhouden, die niet dezelfde ambities hebben, ... Maar passioneel, dat zijn ze wel! Het is een spel van aantrekken en afstoten, iets waarin ikzelf al mijn hele leven in mee speel. Ik die zo rechtlijnig ben en anderzijds dan ook weer niet, ik die weet wat ik wil, maar er niet toe kom... Of weet ik wel écht wat ik wil? Ik wenste diep in mijn hart dat hij spijt had en na een tijd was het daar, die spijt... Ik zag het in zijn ogen, ik kon het aanvoelen in zijn woorden en zijn zachte handen lieten een warme gloed na. Ik was blij dat ik na een tijd 'gewonnen' had, maar voelde me ook droevig omdat ik wist dat het een gevaarlijke wens was. Ik wist dat er binnen in die muren om me heen nog steeds een 'softie' zat... Een meisje dat giechelt als ze verliefd is en haar ogen neerslaat van verlegenheid als hij haar aanraakt... Na 10 jaar hebben we een gesprek over wat we beiden willen en over onze visies, ook over die tegenover elkaar. Het schiep geen duidelijkheid, alleen nog maar meer chaos, wat moet ik met al mijn gevoelens, waar moet ik ermee heen. We spelen weer het spel van aantrekken en afstoten... It's all just an illusion En dat terwijl ik nog niet eens op een deftige manier mijn relatie kan beredderen. Zal ik ooit kiezen voor een man die wél weet wat ie wil, die ambities heeft en dromen die op dezelfde golflengte zitten? Zal ik die ooit tegen komen? Zal ik ooit mijn verleden kunnen afsluiten en zal ik vooruit komen? Zal ik ooit mijn dromen kunnen waarmaken en mijn grenzen niet steeds voortdurend laten over trappelen? Tja, de antwoorden liggen verborgen in mezelf, ik moet op zoektocht, zoals ik al een hele lange tijd op zoek ben... Naar mezelf... Ach, ik loop nog even verder, wie weet welke reizigers ik onderweg nog tegen kom...