En daar ben ik dan, daags na de ontmoeting. Verward, gefrustreerd, uit balans.

Gisterenochtend stuurde ik hem nog een lange mail. Dat ik van hem houd zoals hij is, met hem oud wil worden, naast hem wil slapen en samen het leven aangaan. Come what may.
Het was een nogal dramatische 'all or nothing' e-mail.

Zijn antwoord?
"Lief, dankjewel voor je lieve mail. Ik zal eens wat vaker iets van me laten horen."

Huh???????? WATTE?

Toen ik zijn antwoord las kreeg ik heel even de gedachte van: 'het is één grote ego-tripperij voor hem'.
Hij vindt het volgens mij geweldig om zo'n mail te krijgen, prachtig voor het plakboek voor later.
En dat ik verlangend zit te wachten tot hij zijn shit uitgezocht heeft en me wie-weet-ooit-nog-wel terug zou willen. En dat ik als hij zich k-l-o-t-e voel er altijd ben om hem uren lang te omarmen en te zeggen hoe geweldig hij wel niet is; Ik ben niets meer dan de ego-boost om de hoek.

Zijn woorden van 'houden van' zijn niets meer dan dat...woorden. Verstoken van daden.
Hij zit veels te veel met zichzelf in de knoop om oprecht om mij te geven. Of hij wil om me geven, dat in een glazen kastje zetten en af en toe even bewonderen en oppoetsen.
En ja, ik hou van hem. En ja, ik maak me zorgen om hem en het doet me pijn om te zien dat het niet goed met hem gaat. En ja, als hij nu voor mijn deur zou staan en zou zeggen: 'Ik weet het nu, jij bent het' dan vergat ik dat hele jaar en ging ik er weer voor.

But Damn! Ik ben boos. Boos op hem om die stortvloed van mooie, lieve woorden, die ik op dat moment allemaal voor zoete koek slik maar die uiteindelijk snijden als messen.
En boos op mezelf dat ik iedere keer zeg: Schop me. Ja, prima, schop me nog maar een keer.
WIL JE ALSJEBLIEFT LANGSKOMEN OM ME NOG EEN TRAP NA TE GEVEN?
Want dat is exact wat ik doe... Al een jaar lang. AL GVD EEN JÁÁR LANG!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Vooral ook boos op mezelf dat ik mijn innerlijke rust gewoon weer heb later verpesten en alweer 2 dagen grienend, gespannen en verward rondloop.

Zucht.

Will I ever learn?

Want komaan, ik weet best hoe dit gaat aflopen. Uiteindelijk krijgt meneer de boel weer op de rit. Wie weet wel door die ego-boostjes van zijn liefhebbende ex.
En dan gaat hij weer daten om zijn ware te vinden, want dat is die lieve wachtende naïeve ex uiteraard niet. En ze leefden nog lang en gelukkig.

That's how this story will end.

And I'll be a fool to stick around for that ending!!!!!!!!