Het wasemt ergens tranen
Peilloos diep gespaard
Uit onwillig treurbladoog

Kringen verwateren
Ze scheuren ruwe banen
Uit het hart vanwaar ze kwamen

Durend tot bloedens toe
Omdat het moet, omdat het moet
Uiteindelijk moet het weer goed

Spint voorzichtig lengend draad
Naar een onontkoombaar dageraad
Alwaar ik traag nader en weldra

Of wellicht nooit, nou ja
Op de kant gezet, nu open
Mijn hart langzaam ontbreken laat