Vandaag zal even slecht zijn en de 5 voorafgaande dagen. Mijn gevoelens zijn min of meer hetzelfde. Ik wil terug naar de tijd waarin ik gelukkig was met haar. Ik kan nog niet denken aan een tijd waarin ik moet proberen gelukkig te zijn zonder haar.

Ik vraag me of hoe lang ik nog nodig heb heb om te vechten, en of ik het nog lang an volhouden. De pijn is terug ondraaglijk, in tegenstelling tot gisteren. Ik kan haar maar niet uit mijn gedachten zetten, wat ik ook probeer.

Ik begin stilaan ten einde raad te geraken. Het enige wat me recht houdt is de stiekeme hoop dat het terug goed komt. Maar ook daar mag ik niet te veel kracht uithalen, vermits het valse hoop is.