Het is al weer even geleden dat ik me hier vertoon. Geen nieuws goed nieuws zeker? Ik vraag me af hoeveel leden ik nog ken, want er zijn er intussen al heel wat bijgekomen. De reden dat ik hier terug even een blog zet is vooral om het weer even van me af te kunnen zetten.

Voor degenen die eraan zouden twijfelen, ik ben er nog. Ik denk niet dat ik deze site snel zal vergeten, alleen kom ik er niet meer zo frequent op. Intussen zijn we weer een aantal weken verder. Het gaat redelijk goed met mij. Ik heb nog steeds dezelfde job, doe regelmatig leuke dingen met vrienden. Meer moet het niet zijn, zou men dan denken. Niets is echter minder waar.

Ik vond dat het weer een geschikt moment was om een blogje te posten. Om het nog eens van me af te schrijven en te kijken wat anderen er van vinden.

Momenteel voel ik me redelijk goed. Ik denk nog wel elke dag aan haar. Maar ik heb weinig negatieve gevoelens ten opzichte van haar. Ik herinner me vele momenten, zowel de goede als de minder goede. De minder goede betreft alles wat aanleiding zou hebben kunnen geven tot de breuk, maar ook andere dingen. Uiteindelijk kent elke relatie wel eens mindere momenten, al moet men die trachten te doen beperken.

Ken je het gevoel? dat men vraagt hoe het met je gaat en dat je maar gewoon 'Goed' antwoord. Het tegendeel is echter waar, maar men heeft waarschijnlijk weinig begrip voor jou en je probleem. Zo voel ik me al een hele tijd. Niet sinds de breuk, het is immers enkele weken goed gegaan, maar toch heb ik het weer.

Het ergste vind ik dat ik niet meteen iemand vind die echt begrip heeft voor de situatie. Jullie, hier op deze site misschien wel, maar, met alle respect, ik ken jullie niet. En jullie hebben ook jullie eigen leed.

Trouwens, ik kan mijn gevoel niet onder woorden brengen.

Ik ben een rationeel persoon. Ik geloof in psychologie. Ik geloof dat gedrag alt het gevolg is van een stimulus. Psychologie is wat ik toepas op anderen, zo tracht ik te begrijpen waarom iemand iets zegt of doet op een bepaalde manier. Ik zeg niet dat ik het altijd bij het rechte eind heb, maar het fascineert me dat gedrag uiteindelijk voorspelbaar en verklaarbaar is. Niet altijd, maar toch vaak. Ik ben me er echt op gaan focussen nadat mijn relatie was beëindigd. Als ik het eerder ook had gedaan, zoals ik dat nu doe, het ik de breuk misschien kunnen voorkomen.

We zijn nu iets meer dan 2 maanden verder en over het algemeen gaat het goed met me. Dat wil echter niet zeggen dat alle wonden zijn geheeld. Ik mis mijn ex nog steeds, droom over haar, denk aan haar. Dit gebeurd voor ik er erg in heb. Vervolgens probeer ik de gedachten uit te bannen.

Net een lang gesprek gehad, met mijn ex. Ze wil mij nooit meer zien. Het is definitief voorbij.

Ik ga echter niet treuren, want nu heb ik zekerheid, en dat heb ik graag. De vrouwen hebben allemaal geluk, want er is een man vrijgezel, eentje uniek in zijn soort (zoals alle mannen). Ik ga echt de versiertoer op. Ik vrees dat er een hele boel vrouwen gekwetst kunnen worden, maar ik wil bewijzen aan iedereen dat ik verder ga met mijn leven, op alle vlakken, ook liefdesvlak.

Groetjes Egmo