Vandaag voel ik me beter dan de voorgaande dagen. De pijn is niet weg, maar wel draaglijk geworden. Ik heb ook een betere nacht gehad dan de voorgaande, niet perfect, maar toch al beter. Ik merk dat ik troost ga zoeken bij een ander. Iemand waar ik ooit gevoelens voor kreeg, tijdens mijn relatie, maar waar ik niet op in wilde gaan. Ik hield ook van mijn toenmalige vriendin. Ik weet dat ik moet oppassen voor valse gevoelens, voor degene die me troost. Ik wil eerst alles volledig verwerkt hebben, eer ik me opnieuw in verliefdheid wil storten.

Ik zie vandaag vrij optimistisch in, ik hoop dat de terugval niet des te erger wordt, want ik wil niet terug naar de pijn, het dal, waar ik vandaan kom. Ik ben terug begonnen aan het beklimmen van de berg, maar eens ik val, is de klap vaak pijnlijker dan ervoor. Ik moet zien dat ik niet te snel klim, want dan zal ik fouten maken.

Terug denken aan haar doet me soms helemaal niets meer. Ik voel niets, terwijl ik weet dat ik haar nog steeds niet wil, of kan, loslaten.

Vandaag is duidelijk een onoverzichtelijke tekst. Ik weet wat ik voel, wat ik denk en wat ik ermee wil bereiken, maar kan het niet verwoorden. Ik heb een duidelijk doel voor ogen: een leven zonder haar. Kijk niet naar het verleden, leef in het heden (en met de situaties), droom van de toekomst (op een realistisch manier).