dag 1, nog 5 weken te gaan

afbeelding van Ugly Duckling

Gisteren een super avondje met mijn ex gehad, we hebben samen gegeten en gezellig gekletst. Ons geweldige zoontje lag lekker te brabbelen in de box, en ik had echt het idee dat hij ineens vrolijker was, maar dat kan mijn verbeelding zijn.

Zoontje de fles gegeven en op bed gelegd, waarna ex en ik nog gezellig door kletste en grapjes maakten. Daarbij werden we fysiek en waren we aan het plagen, zo knuffelde wij en zoende we. We zijn toen naar boven gegaan waar we eerst nou oude herinerringen hebben opgehaald, onze mooie fijne momenten.
Erna hebben we seks gehad, we hebben geknuffeld en vervolgens moest ik naar huis.

Ik mocht niet blijven slapen, ook niet op de bank. Het voelde voor hem niet goed, hij kon niet precies zeggen waarom niet..maar het was een te apart gevoel en hij wilde het niet. Ik heb me daarbij neergelegd, we hebben nog concrete afspraken gemaakt.

geen anderen voorlopig, geen contact ( alleen als echt nood is over zoontje), een afspraak eind maart om te zien wat de weken rust en afstand hebben gedaan.

Hij heeft aangegeven dat rust en afstand bij hem werkt, en dat hij wel echt heel graag wil dat het werkt, dat het weer goed komt, maar hij moet eerst dingen laten slijten, en kijken of hij zijn gevoel terug krijgt etc.. hij moet verwerken en zit teveel in de knoop.

Het is nu eerst 5 weken, maar daar kan ook nog meer bij komen, maar ik wil niet onbepaalde tijd blijven "wachten" zonder update.
Ik ben bezig met een eigen huis, en probeer mijn eigen dingen op te pakken maar het is moeilijk.

Ik weet totaal niet waar ik aan toe ben en leef tussen hoop en vrees, en dat is lastig, maar als ik hiermee uiteindelijk mijn gezin bij elkaar krijg heb ik ervoor over.. zo niet, dan heb ik echt alles voor mijn gezinnetje gedaan en dat ging het schijnbaar echt niet meer, hoe pijnlijk ook..

Ik mis hem zo, en ik wil niets liever dan hem terug, maar ik ben blij dat we het in ieder geval goed "afgesloten" hebben, op een fijne vertrouwde manier... en natuurlijk ook dat het hem in de war schopt..

Maar jeetje wat ben ik bang voor alle hoop die ik heb, en de klap die misschien toch nog gaat volgen Verdrietig

afbeelding van Klavertje4

@ duckling

Dit is inderdaad erg lastig.. Hij wilt afstand maar hij vind het wel erg fijn bij je te zijn. Dit zal jou waarschijnlijk gek maken want aan de ene kant heb jij er een goed gevoel bij en het andere moment weet je het niet meer. Ik maak helaas het zelfde mee. Als ik dit zo lees, mist hij je wel.. Maar hij weet niet zo goed wat hij er mee moet doen. probeer wel zo veel mogelijk je gedachte weg te zetten. Iemand zei ooit tegen mij; wanneer je er nog niet over heen bent, ben je nog niet klaar om je hart opnieuw open te stellen. hij is nog niet over de breuk heen, het is dan ook pas geleden. je weet pas wat je mist als het er niet meer is. De breuk heeft ook hem pijn gedaan. Geef het tijd, dat is het enige wat je kan doen. De keuzes liggen bij hem, hoe moeilijk het ook is.

Heel veel sterkte! Het komt hoe dan ook goed met je!

afbeelding van waterman

Hoi Duckling

ik denk dat klavertje wel gelijk heeft. Ik denk dat hij jou mist, maar zeker nog niet over de breuk heen is. Probeer echt de tijd te vinden die dit nodig heeft! Jullie kunnen niet terug naar de oude toestand, die werkte niet. Er moet dus een hoop veranderen, voor allebei. Anders werkt het weer niet....... Maar daarbij is het fijn om te merken dat hij jou mist. Fijn...... Maar lang niet voldoende om het weer te laten werken.

Probeer allebei de tijd te zoeken die dit nodig heeft. Vijf weken..... Of misschien wel meer. Maar geef het de tijd die nodig is. Zoek de rust die nodig is. Neem heeeeeeeele kleine muizenstapjes. Dat zijn denk ik de belangrijke dingetjes, nu. Zorg dat je hoop op weer samenkomen niet te groot wordt. Daarvoor is het veel te vroeg, vrees ik.

Duckling, heel veel sterkte! Blijf heel goed voor jezelf zorgen!
Waterman

afbeelding van Ugly Duckling

Bedankt voor de reacties!

Bedankt voor de reacties!
Ik denk inderdaad ook dat die me mist ( heeft die met valentijnsdag nog huilend gezegd), alleen hij geeft zelf aan dat zijn gevoel weg is, en dat alle negatieve dingen ( alle heftige gebeurtenissen te hoog zitten en dat dat moet slijten).

Echter maak ik me zo ontzettend bang voor dat zinnetje "mijn gevoelens zijn weg".

Ons zoontje is ziek, en ik moest daarvoor de hele nacht wakker blijven ( wekadvies) geen probleem natuurlijk, maar hij stuurde vanochtend nog wel " ik weet dat het normaal is, en dat het zo zou horen. Maar ik vind het heel fijn dat je zo goed voor hem zorgt en ik ben echt trots op je!"

Heel lief van hem, maar verder echt even geen contact, ik wil dat hij is gaat verwerken, dat hij rust vind.. niet perse voor mij, maar voor zichzelf, eerst kampte ik nog met heel veel onbegrip.. inmiddels begrijp ik hem, respecteer ik zijn keuze en accepteer ik het ook. Maar het is heel moeilijk, is mis hem ontzettend.. ik zou zo graag weer bij hem kruipen in bed en op de bank..

die 5 weken is in principe in eerste instantie, dan hebben we een soort "update gesprek" maar ergens ben ik zo bang dat hij na die 5 weken gaat zeggen, ik wil echt niet meer met je verder...maar probeer het naast me neer te leggen voor zover het lukt.

Ik heb net een sportschoolabbo afgesloten, ben bezig met meubeltjes voor als ik een nieuwe woning heb.. maar het is moeilijk. Het idee van nooit meer bij hem gaan zijn, of nooit meer een toekomst met mijn gezin compleet is nog ondragelijk Verdrietig