Vanmorgen werd ik wakker en ik voelde een grote leegte. Ik probeerde het van me af te schudden door aan positieve dingen te denken maar dat lukte niet, dan maar van mij afschrijven. Ik weet dat hij niet de moeite waard is. Waarom voel ik me dan zo verdrietig, ellendig, eenzaam en ongelukkig? Had ik ergens maar een knopje zodat ik mijn gevoelens kan uitzetten. Gelukkig ben ik blij dat ik gevoelens heb en die kan uiten. Helaas heeft mijn ex dat niet. Hij is een man die niet makkelijk over zijn gevoelens praat. Als het niet goed ging in onze relatie was zijn antwoorden op mijn vragen: "Ik weet het niet.", "Je hebt gelijk.", "Misschien.", "Ik weet niet waarom ik het niet doe, ik ben moeilijk", "Ik ben een moeilijke man" of "Misschien wil ik niet van mijn fouten leren". Dat waren zijn "standaardantwoorden". Ik had zoveel geduld met hem. Ik heb hem mijn liefde gegeven, maar hij wilde mijn liefde niet.
De afgelopen weken toen het slecht ging tussen ons, was ik aan twijfelen of ik in de liefde geloof. Dat geloof had ik toen ik verliefd op hem werd en van hem ging houden. Ik stopte al mijn liefde, energie en tijd in onze relatie. Ik ging ervoor, maar wat kreeg ik voor terug?
Enfin, ik zoek nu de goeie dingen die ik heb geleerd uit de relatie, want ik wil niet met zelfmedelijden zitten. Af en toe een potje janken lucht op, maar het leven gaat door. Hij is doorgegaan met zijn leven en dat ga ik ook doen.