Liefde

Dit is niet mijn eerste brief aan jou. Ooit ben ik begonnen je te schrijven, omdat ik tijd een verwaarloosbare barrière vond om iets met je te delen. Tientallen brieven aan de toekomstige liefde van mijn leven, voor jou alvast. Ik heb ze soms aan de verkeerde gegeven en dat spijt me. Want wij zijn voor dit hart beiden afhankelijk van hetzelfde papier. Dit is de eerste brief in tijden. Ik leg hem hier voor je neer, op de bar in dit café waarin de liefde onafhankelijk van tijd en ruimte ronddwaalt. En als je hier komt, dan zit ik aan dit tafeltje, schuin achter in de hoek bij de bar. Ik heb alvast een biertje besteld, met een boterhammetje rookvlees erbij. Ik heb nooit op je gewacht; ik was er altijd al.

Ik ben altijd net binnen en ik zeg altijd het zelfde; De liefde is onnodig lief. Liefde is niet nodig om te bestaan of voort te bestaan. Dat vind ik zo prachtig aan de liefde. Het is het enige waarmee ze haar waarde krijgt; liefde hoeft niets. Dient niets. Bestaat op zichzelf. Omhelst niets, eist niets. De liefde is niet efficiënt. Ze zit nooit te wachten tegen een tikkende klok. Ze is er als jij er bent. Ze is er en op een werelds niveau is het een nutteloze verschijning. De liefde heeft geen enkel nut. Ze is het nut van zichzelf. Het nut van liefde is liefde. Het antwoord op liefde is liefde en het antwoord van liefde is liefde. Als iemand vraagt waarom liefde, dan daarom liefde. Als men niet begrijpt, is er alleen liefde. Al het andere volstaat niet. Als alles olie is, is liefde water. Als alles 2 of 48 is, is liefde een koe en boert ze onbeholpen een weiland in. Liefde is het meest waanzinnige, meest gevaarlijke en meest zachtaardige verschijnsel dat ik ken.

Ik wou dat ik liefde was.
En ik mis je nu al.