Als eerste een reactie op je verhaal van vandaag. Het boosten van je sociale leven om te overleven, dat is een goede verwoording van hoe ik het ook voel. Ik was me er tijdens onze relatie al wel van bewust dat het belangrijk is om dat niet te laten verwateren vanwege je relatie. Momenteel doe ik echter ook veel meer aan mijn sociale leven, voor het grootste gedeelte om te overleven in deze periode van verdriet. Wanneer ik met andere mensen ben is het verdriet minder sterk, althans, het komt in ieder geval niet zo tot uiting. Wanneer ik alleen ben is de pijn echter niet te harden en kan ik me er ook niet tegen verzetten. Het is dus een beetje verstoppertje spelen met de pijn.

Wat dat zwaard van Damocles betreft, dat is bij mij dus al een poosje geleden gevallen. Maar het zal wellicht nog wel een keer vallen wanneer ik hoor dat ze ook officieel een nieuwe vriend heeft. Maar goed, dat dat gebeurt daar twijfel ik niet aan. In mijn gedachten heeft ze al lang verkering met die knaap. En misschien is dat inmiddels ook wel zo, ik spreek haar immers niet meer sinds een aantal weken. Zij zoekt nog wel af en toe contact maar dan vraag ik nooit naar haar nieuwe lover. Ik wil je niet bang maken, maar het moment dat ik hoorde dat ze met iemand anders bezig was is tot dusver het pijnlijkste moment uit mijn leven geweest. Eigenlijk is het niet eens een moment, elke keer dat ik me dat besef voel ik weer die verschrikkelijke pijn. En dat al twee maanden lang. Het is natuurlijk wel zo dat op het moment dat zij met die andere kerel aan de gang ging, het pas vijf weken uit was tussen ons. Jij bent inmiddels al meer dan een half jaar vrijgezel en staat waarschijnlijk ook al veel verder in het verwerkingsproces. De kans dat het bij jou daarom minder hard aankomt of in ieder geval minder lang nadreunt is dus zeer re?ɬ´el. En de kans bestaat natuurlijk ook nog altijd dat jij al eerder een nieuwe vriendin hebt dan zij. Ik lees dat je verschillende flirts hebt gehad deze week, dat is toch wel een teken dat je er best al een beetje voor open staat. Wie weet heb je dadelijk een flirt die zich wat verder ontwikkelt.

Een toekomstige liefde, daar kan ik me ook totaal geen voorstelling van maken. Dat maakt het ook niet makkelijker om het verdriet te verwerken. Als je nou zeker weet dat je over een bepaalde tijd net zo gelukkig, of zelfs gelukkiger zult zijn met iemand anders, is deze relatie waarschijnlijk makkelijker te verwerken. Nu weet je dat niet, het zou zomaar kunnen dat je nooit meer zo iemand tegenkomt. Het is mogelijk dat deze breuk een breuk is met de liefde van je leven. Die onzekerheid ondermijnt het verwerkingsproces. Wat ik bij mezelf ook zo bizar vind is dat ik, toen het erg slecht ging met onze relatie, heus wel eens gedacht heb dat ik met iemand anders misschien wel gelukkiger kon zijn. Begrijp me niet verkeerd, ik heb nooit ook maar 1 seconde overwogen om vreemd te gaan, om de relatie te be?ɬ´indigen omwille van iemand anders of ook maar iets in die richting, maar het was wel zo dat andere meisjes me ook wel leuk leken. Als je dag en nacht ruzie hebt denk je daar natuurlijk wel eens over na. Maar nu, nu is er werkelijk geen enkel meisje meer dat me leuk lijkt. Ja eentje, maar dat is mijn ex. Er is niemand die ook maar in de buurt komt bij haar. Ik kan me dus totaal niet voorstellen dat ik met iemand anders net zo gelukkig kan zijn als dat ik dat met haar was. Wisten we maar zeker dat dat ooit zal gebeuren. Wisten we maar zeker dat onze ex niet onze ware liefde is, dat er iemand bestaat die w?ɬ©l onze ware liefde is en dat we die ook daadwerkelijk tegen zullen komen.

Dit wat betreft je verhaal van vandaag. Verder wil ik graag nog iets zeggen over de rest van je verhalen. De afgelopen weken heb ik de tijd genomen om al je blogs plus alle reacties daarop te lezen. Nou ja, bijna alle reacties, want 66, veelal uitgebreide, reacties op ?ɬ©?ɬ©n verhaal was voor mij toch iets te veel van het goede, dus daarvan heb ik de helft slechts globaal doorgenomen . De conclusie die ik uit jouw verhaal kan trekken is dat ik kan stoppen met het schrijven op deze site. Ik kan volstaan met een verwijzing naar jouw blogs. Ik zie in jou veel van mezelf terug, zowel in m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n huidige situatie als de situatie waarin ik me zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢n anderhalf jaar geleden bevond toen het voor het eerst voor een langere tijd uit was. Net als M. voor jou was C. voor mij m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n allereerste vriendinnetje. Het was zelfs zo dat ik daarvoor nog maar ?ɬ©?ɬ©n keer met een meisje gezoend had. Mijn eerste relatie was dus ook meteen een hele serieuze. Voor het 1.5-2 jaar geleden uit ging was het al twee keer heel kort uitgeweest maar dat was nooit echt serieus. Op dat moment hadden we echter best vaak ruzie. Ik was toen degene die er op een gegeven moment een punt achter zette. Na een tijdje kreeg ik echter spijt en was ik er, net als jij, zeker van dat ik haar terugwilde. Het feit dat we weer bij elkaar kwamen maakt mij wellicht tot een voorbeeld voor jou. Ik wilde haar ook met alle geweld terug. Jij hebt die fase ook gehad en zelfs nu zou je haar nog terug willen. Wij kwamen daadwerkelijk weer bij elkaar. Ik had er alle vertrouwen in dat het goed zou gaan, maar het ging opnieuw mis. En zelfs nu, ondanks dat het al twee keer verkeerd is gegaan, heb ik nog steeds het gevoel dat als we weer opnieuw zouden beginnen, dat het zeker goed zou gaan (zie mijn laatste blog). Het kan dus zo zijn dat dit gevoel er altijd zal zijn, maar dat het je in feite in de maling neemt. Ik heb het aan den lijve ondervonden dus jij hoeft, met deze informatie, deze teleurstelling niet mee te maken. Misschien helpt het je om die gedachte en je hoop van je af te zetten. Al zal dat misschien toch niet lukken. Deze ervaringsdeskundige zegt dat nu wel zo mooi, maar zelf zit hij ook nog steeds met die gedachten opgescheept.

Verder zie ik nog veel meer parallellen. De fasen die jij doorlopen hebt, de gevoelens die je beschrijft, ik herken ze allemaal. Zou dit komen omdat we allebei bezig zijn met het verwerken van onze eerste relatie, die ook nog eens veel gelijkenissen vertonen? Jouw verhaal kan voor mij dan ook best als leidraad dienen. Jij bent immers al een aantal maanden verder, dus aan de hand van jouw verhaal kan ik misschien een indicatie krijgen van wat mij allemaal nog te wachten staat.

Ik heb tijdens het lezen een paar quotes genoteerd die me opvielen omdat ze mijn gevoel precies verwoorden of omdat ze ook betrekking op mij zouden kunnen hebben.

?¢‚Ǩ?ìZe is een meisje van goud, maar kennelijk werkt een relatie tussen haar en mij niet.?¢‚Ǩ¬ù
Hoe wrang kan het toch zijn?! C heeft eigenlijk alles wat ik zoek in een meisje en het belangrijkste daarvan is dat ze een hart van goud heeft. Waarom werkt het dan niet tussen ons? Dat is iets wat me heel erg bezig houdt en me ook erg veel pijn doet.

?¢‚Ǩ?ìJa, M... Ik had het niet beter kunnen treffen volgens mij met een eerste vriendin.?¢‚Ǩ¬ù
Maak van die M een C en ik had het geschreven kunnen hebben. Een mooi, hartverwarmend compliment maar tegelijkertijd een uitspraak die bevestigt dat het voorbij is. Tijdens ons laatste face-to-face gesprek, toen ik haar vertelde dat ik voorlopig geen contact meer met haar wil, zei ze dit ook over mij. Het maakte me blij, maar toch ook weer niet. Ja, denk ik dan, kennelijk had je het wel beter kunnen treffen aangezien je nu iemand hebt die volgens jou v?ɬ©?ɬ©?ɬ©?ɬ©l beter bij je past. Als je hem eerder had gekend dan was je eerste relatie misschien wel nooit ten einde gekomen. Maar goed, dat is op een negatieve manier kijken naar de zaak. Daarom zeg ik ook uit de grond van mijn hart: C... Ik had het niet beter kunnen treffen met een eerste vriendin!

J?¢‚Ǩ¬ùe kunt het nu misschien nog niet geloven maar je zult ooit weer van een ander houden, zeker zoveel, maar waarschijnlijk meer. Zes jaar geleden (ik was toen 28) was ik heartbroken toen mijn relatie van 4,5 jaar jaar over was. Ik dacht dat ik nooit meer zoveel voor iemand zou kunnen voelen. Ik kan je vertellen dat ik met mijn huidige lief veeeeeel gelukkiger ben.?¢‚Ǩ¬ù (reactie op ?ɬ©?ɬ©n van je verhalen)
Deze uitspraak is op zich positief, maar mijn eerste reactie was er niet ?ɬ©?ɬ©n van opluchting dat het allemaal wel goed zal komen. Het betekent dus ook dat je ex veeeeeeel gelukkiger zal zijn met iemand anders, in mijn geval misschien wel met die kerel waar ze nu mee bezig is. Dat doet me pijn. Kon ik haar dan niet gelukkig maken? Blijkbaar niet en dat vind ik echt heel erg!

?¢‚Ǩ?ìOp korte termijn zal ik er niet vrolijker van worden dan, maar goed, als ik ooit nog eens later mijn kinderen met een gebroken hartje moet troosten, heb ik in ieder geval een flinke lading ervaring om uit te putten...?¢‚Ǩ¬ù
Dit heb ik laatst ook in een blog geschreven. Het feit dat ik later kan vertellen dat ik dit heb meegemaakt en mijn kinderen kan helpen wanneer zij in zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢n situatie terechtkomen houdt me in moeilijke situaties nog een klein beetje op de been. Laatst, tijdens het wielrennen, overviel me zelfs een soort van dankbaar gevoel. De ldvd die ik nu meemaak bezorgt me een schat aan ervaring die later waarschijnlijk nog goed van pas zal komen. Dat gevoel van dankbaarheid ging overigens vrij snel weer over in diepe triestheid.

?¢‚Ǩ?ìEen grauwe sluier die ervoor zorgt dat zelfs de leuke dingen het allemaal net niet zijn. Net alsof dingen pas echt leuk zijn, als je ze kunt delen met je meiske.?¢‚Ǩ¬ù
Helemaal mee eens! Dingen die ik voorheen leuk vond om te doen zijn dat nu niet echt meer of zelfs vervelend. Ik heb nog steeds genoeg te doen maar ik kan nergens meer echt van genieten. Wanneer ik iets doe waar ik trots op ben, of wat moeilijk voor me is, dan wil ik dat delen met haar. Dat kan nu niet meer. Hoe leuk iets ook is, over alles hangt een grauwe sluier. In mijn achterhoofd is continu het verdriet aanwezig. Hoe lang zou het nog duren voordat ik weer echt van het leven kan genieten?

Zomaar wat dingen waar ik mezelf heel erg in herken. En zo zijn er nog veel meer. Maar bovenal is jouw verhaal een goede informatiebron over hoe het proces van liefdesverdriet kan verlopen. Het is erg interessant om te kijken hoe gevoelens veranderen, dan weer heftiger worden, dan weer een periode dat het allemaal beter lijkt te gaan. Hoe dingen van buitenaf invloed kunnen hebben op je gemoedstoestand. Ik merkte bijvoorbeeld tijdens het lezen op dat wanneer je een flirt of een date had, je veel positiever ingesteld was.

Tot slot wil ik je nog een compliment maken over je manier van schrijven. Velen hebben daar al positief over gesproken en daar sluit ik me volledig bij aan. Ik dacht dat ik een aardig stukje kon schrijven, maar jij hebt echt talent. Doe daar wat mee zou ik zeggen! Ik las dat je buiten de blogs op deze site ook voor jezelf een dagboek bijhoudt. Misschien moet je dat te zijner tijd eens publiceren. Ik denk dat dat best eens een succes zou kunnen worden. Je verhalen op deze site zijn in ieder geval prettig leesbaar.

Ik heb veel steun gehad aan je verhalen. Hopelijk kan ik hier nog lang terecht voor steun en het luchten van mijn hart, want daar heb ik momenteel nog erg veel behoefte aan.

Unremedied, veel geluk toegewenst in de strijd tegen je ldvd. Je bent op de goede weg en ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat het helemaal goed gaat komen met jou!

Vriendelijke groet,
Jaspera

Beste Jaspera,

Pfoe, dat is me een lang eind dat je me daar hebt geschreven, maar wel iets wat voor mij heel erg prettig was om te lezen. Dat je veel dingen herkent, verbaast me niet zo - andersom heb ik inderdaad ook dingen herkend in de verhalen die jij hier hebt neergeschreven.

Ik moet zeggen dat ik het fijn vind om te horen dat mijn verhalen op de een of andere manier anderen ook kunnen beroeren. Dat anderen er wat aan kunnen hebben. Op die manier is de sores misschien toch ook nog ergens goed voor, een beetje dat idee. Wat je schrijft over mijn dagboek, dat ik dat misschien nog eens een keer zou moeten uitgeven - haha, ik heb er wel eens over nagedacht om dat te doen, omdat het me, te midden van de ldvd, het zelf interessant zou lijken om zoiets te lezen. Maar ik vraag me af of er een uitgever zit te wachten op het meest rotte halfjaar uit iemands leven, samengevat in zo'n 650 pagina's A4 in Word-formaat... Jij vond 66 reaties al teveel van het goede! :P;)

Maar even de gekheid opzij geschoven - deze site heb ik ook wel als uitlaatklep gebruikt. Geprobeerd dat rotte gevoel te kanaliseren in een soort creativiteit. Niet altijd was dat het geval, maar ik probeerde mijn gevoelens en ervaringen soms een beetje in een column-stijl te brengen. Het is niet helemaal per ongeluk, zeg maar .

Wat je schrijft in reactie op die reactie die je citeerde, dat die persoon veel gelukkiger is geworden in een latere relatie... Dat is iets wat mij al vaker om de oren is geslagen, ook op momenten dat het goed met me ging, op momenten dat ik flirts had, aandacht had of die ene date die ik heb gehad sinds het uit is... Als mij dat zo vergaat, kan het haar ook net zo goed zo vergaan. Ik heb me wel eens bedacht dat ik een beetje dood van binnen zou gaan als ik zou weten dat M. op dit moment dezelfde dingen zou doen op dat gebied als ik. Raar he?

Aan de andere kant - zij is degene geweest die de deur heeft dichtgegooid en zij heeft er dus ook voor gekozen dat ik zonder haar verder moet... Zou het dan desondanks voor haar ook nog moeilijk zijn? Eerlijk gezegd zou me dat niet eens verbazen.

Hoe dan ook, het mes blijft aan twee kanten snijden - gaat het met mij een poosje goed, dan is dat leuk, maar brengt dat ook de conclusie mee dat zij zich dus ook (soms?) goed zal voelen zonder mij. Gek genoeg gaat die gedachte niet op als ik me rot voel trouwens.

Jij bent inderdaad een voorbeeld dat voor mij illustratief is hoe het zou kunnen gaan als we wel weer bij elkaar komen. Frappant dat je het zelf ervaren hebt, maar nog steeds de aandrang wel voelt om het weer te proberen. Ook alweer zoiets raars he? Daaruit weet je ook dat je met een hoop ratio en een hoop relativerende verhalen kunt komen, maar dat dat uiteindelijk het gevoel niet wegslaat.

En dat is nou precies trouwens wat M. zegt gedaan te hebben... Ze zegt dat ze vanaf het begin het gevoel heeft weggestopt... Ja, als je het gevoel wegstopt en alleen de ratio overhoudt, is het misschien niet zo gek dat ze tot de conclusie is gekomen dat het 'beter is zo'. Ik heb er wat anders tegenaan gekeken... Het gevoel dat ik voor haar had was zo bijzonder, niet iets wat je zo wel even weer krijgt bij iemand anders - dat vond ik de moeite waard om nog iets mee te doen. Vandaar ook misschien onze verschillende insteken, ofzo.

Je hebt trouwens goed gespot dat ik me doorgaans inderdaad wat beter voelde als ik een flirt of iets in die trant gehad had. In het begin was dat fijn, zeker als ik een leuk meisje tegenkwam, omdat dat voor mij een teken was dat M. misschien niet het monopoly op mijn liefde had, wat wel zo voelde toen. Een klein lichtje aan de horizon, zeg maar. En als er dan respons kwam, was dat fijn. De laatste tijd werkt dat misschien wat minder zo, maar wat meer twee kanten op: op het moment dat ik me goed voel, zal ik dat ook uitstralen, en dus wat meer contact met de buitenwereld in het algemeen en misschien flirts in het bijzonder. En soms gaat dat misschien nog andersom.

Maar... Besef wel dat mijn verhaal natuurlijk mijn verhaal is en dat het voor iedereen weer anders kan lopen. Ik ben nu bijna zeven maanden verder en je schrijft dat ik wel veel verder in het verwerkingsproces zal zitten. Ik mag lijen dat dat het geval is! . Maar voelt het ook zo? Ja en nee. Wederom ratio vs. gevoel. Rationeel weet ik dat het stukken beter met me gaat dan het de afgelopen tijd gegaan is, maar mijn gevoel zit soms nog steeds zielig in een hoekje stilletjes te huilen omdat het toch allemaal maar zo gelopen is en ik haar eigenlijk nog steeds wel erg mis...

Omdat zij echter zo duidelijk is geweest dat ze niet met me verder wil, ben ik me daarop gaan richten. Zou er ineens iets gebeuren waardoor ik de indruk zou krijgen dat ze er toch anders tegenover is gaan staan, zou ik waarschijnlijk me toch weer anders instellen. Nu concentreer ik me erop waarom het toch beter is zo (en ik weet bijna zeker dat dat ook is wat zij vanaf dag 1 nadat het uitging gedaan heeft) omdat het andere geen optie is en ik er niet in moet blijven hangen. Zou het andere wel weer een optie worden, dan zou ik misschien weer andere perspectieven aanmeten...

Maar dat gaat niet gebeuren, daar ben ik wel vrij zeker van, helaas.

Ten slotte is het fijn om te horen dat je er vertrouwen in hebt dat het goed gaat komen met mij . Andersom heb ik dat vertrouwen ook in jou. De indruk die ik uit je verhalen krijg, is dat je iemand bent die kan voelen, kan geven en er ook goed met gevoelens overweg kan. Ze was jouw eerste relatie en net als ik heb jij een hoop moeten leren. Die lessen zijn wel geleerd nu. Of dat ook voor haar geldt, nu ze zo halsoverkop met een ander bezig is gegaan, is nog maar de vraag. Jij bent door die zure appel heen aan het bijten en straks is ie op. Kun je verder. En dan zal er een wereld voor je open gaan, omdat je merkt dat je eerste liefde niet alleen een meisje van goud was, maar ook een meisje was dat zich gezegend zag met een vriend die van goud was.

Dat dat laatste misschien ook wel voor mij geldt, is iets wat ik me de laatste tijd steeds vaker bedenk en dat voelt goed. Maar het heeft lang geduurd, het is echt iets van de afgelopen week. Ben er ook wat laconieker door geworden, ook al sta ik er nog steeds mee op en ga ik er nog steeds mee naar bed. Ook dat mes snijdt aan twee kanten!

Beste Jaspera, ik wens je heel veel sterkte en zal je blogs in de gaten blijven houden. Het is een beetje een warrig verhaal geworden misschien, maar goed, het is dan ook alweer middenin de nacht...