Brieven

afbeelding van Dizzy_E

Ik heb nu al verschillende brieven gemaakt voor haar, alleen heb ik ze nooit verzonden. Ik twijfel teveel om ze te versturen, wetende dat ze toch niet veel zullen uithalen. Deze zet ik dan maar gewoon op mijn blog zodat ik er toch nog iets mee doe.

Liefste G,

Ik wil je laten gaan, met een gebroken hart wens ik je meer geluk dan je met mij hebt gehad.
Ik wil je bedanken voor al de mooie jaren die je mij wel hebt gegeven, maar nu ik zie dat je je plaats hebt gevonden in een nieuw en gelukkiger leven, weet ik ook dat ik dat kleine beetje hoop, dat ik diep van binnen nog koesterde, moet laten gaan.

Het doet pijn om iemand te laten gaan waar je zoveel van houd, het voelt alsof er een deel van mij word weggerukt, maar besef nu, ik moet het doen. Want dat sprankeltje hoop om jou ooit weer in mijn armen te kunnen sluiten is datgene wat het meeste pijn doet. Ik wil je dan ook bedanken om mij op jou manier duidelijk te maken dat er totaal geen hoop meer voor ons is, dat je geen gevoelens meer voor me hebt, alleen zo kan ik de pijn stilletjes laten verdwijnen.

Je bent voor mij altijd de perfecte vrouw geweest, en voor ons zoontje de beste moeder. Ons gezinnetje was alles dat nog telde voor mij. Blijf alsjeblieft goed voor mijn makker zorgen en laat je niet teveel meesleuren door de dingen die je wil bereiken in je nieuwe leven. Hij heeft jou, en ook mij, nu meer dan ooit nodig. Ik zie aan hem dat hij er onder lijd, hij kan er niet over praten en kan het ook geen plaats geven, daar is hij nog te klein voor, maar zijn tranen zeggen mij genoeg. Een kind heeft het niet gemakkelijk als hij ziet hoe zijn mama en papa uit elkaar groeien, blijf goed voor hem zorgen, hij is de enige die mijn hartje nog doet kloppen.

Ik wil geen ruzie met jou maar gewoon vrienden zullen wij nooit kunnen worden omdat ik nog teveel van je hou en het pijn doet om jou nu aan de zijde van iemand anders te zien, maar ik hoop dat ik je ooit kan vergeven en jij mij, en dat jij ook af en toe toch een beetje terugdenkt aan wat we ooit samen hadden, want dat zal ik ook altijd doen.
Ik ga je laten gaan, wil je proberen te vergeven, maar zal je nooit vergeten.

afbeelding van AM

@dizzy

Lieve Dizzy,

ik heb in exact dezelfde situatie gezeten als jij, ook een kindje van 3 in het spel, een ex die van de een op de andere dag er een einde aan maakt en er met een ander vandoor gaat. Ik heb ook vele brieven geschreven maar nooit verstuurd. Het heeft me wel geholpen om mijn gedachten en verdriet een plek te geven. Ik lees ze soms nog weleens en dan merk ik dat bepaalde dingen al verwerkt zijn. De brieven versturen heeft geen zin, je zult of geen of niet de juiste reactie van haar krijgen. Ze heeft besloten, komt niet meer terug. Ik ken je verdriet vanwege jullie kindje zo goed, de machteloosheid en het onbegrip dat zelfs jullie kindje geen reden was om ervoor te vechten. Je zult nog veel verdriet kennen en het gaat nog een tijd duren, maar er komen echt betere tijden. Dat je merkt dat je weer kunt lachen en aan andere dingen kunt denken. Ik heb er ook nog weleens verdriet om, maar vooral vanwege mijn zoontje, maar het is gelukkig een vrolijk en gelukig kind geworden. Natuurlijk had ik het graag anders gezien, maar het leven zit vol verassingen en wendingen en je moet er het beste van maken. Zorg goed voor je zelf, ga sporten, begeef je onder de mensen (ook al voelt dat niet zo), geniet van je kindje en ga dingen doen die je altijd al wilde doen, wees lief voor jezelf en verwen jezelf. Er ligt iets beters op je te wachten.

Sterkte en liefs AM.

afbeelding van Dizzy_E

Hoi AM, Bedankt voor de lieve

Hoi AM,

Bedankt voor de lieve reactie.
Het heeft inderdaad geen zin om de brieven te versturen, ik heb er dan ook nog geen enkele van verstuurd. Het doet wel goed om alle emoties eens op papier (of op de monitor) te zetten ja. Ik post ze dan ook liever hier dan ze naar haar te versturen, hier weet ik tenminste dat ik een lieve reactie terug kan krijgen. x

afbeelding van AM

@dizzy

Ik had in het begin ook altijd heel veel behoefte aan het stellen van vragen aan mijn ex om het te kunnen begrijpen, maar ik heb het nooit kunnen begrijpen en hij wilde na 2x niet meer praten (vond het maar irritant) en voelde zich schuldig). Het heeft mij erg geholpen om het niet te willen begrijpen, zijn acties/daden, maar te accepteren dat het zo is en dat er nog een heel leven voor me ligt. Het is belangrijk dat je je hoofd boven water houdt voor je zoontje, daar zul je over een tijdje trots op terug kunnen kijken. Laat haar je niet kapotmaken, die eer verdient ze niet. laat haar zien dat jij een goede en toegewijde vader bent en je sterk bent.